Akşam yemeğini yedikten sonra annemler evet artık içimden anne baba diyorum ama dışa yansıtamıyorum bir davete gittiler. Lodos abi ve yengemde annemlerle beraber gittiler. Baran'a ise yukarıda Poyraz abi bakıyor. Ben de bu gerici ortamdan kurtulmak için
"İzninizle ben odama çıkıyorum" dedim.
"Aaa yine niye çıkıyorsunuz hanımefendi sevgililerinle yanımızda rahat konuşamıyorsun doğru ya" sonra salakça gülüp
" Ya cidden çok merak ediyorum dün gece kimin altındaydın? Aa şimdi sen ağlayıp tekrar onlara gidersin dimi?"
Bu lafları gerçekten iğrençti. Rüzgar tam bir şey diyecektiki ona izin vermeden
" Sen kendini ne sanıyorsun? Kim sana benimle böyle konuşma hakkını veriyor? Ben senin altına aldığın kızlara benzemek dün onca laf ettin sustum! Ama artık susmam namusuma dil uzattırmam kimseye"
Bunları söylerken bir yandan da gözyaşlarım birer birer akıyordu.
"Senden nefret dahi etmiyorum. Çünkü seni nefret ettiklerim kadar dahi umursamıyorum! YA BEN SENİN KARDEŞİNİM YA HİÇ Mİ BUNLARI SÖYLERKEN UTANMIYORSUN! KEŞKE BURAYA HİÇ GELMESEYDİM KEŞKE HİÇ KARIŞTIĞIMIZI ÖĞRENMESEYDİNİZ! BURDA OROSPU YERİNE KONULMAKTANSA DİĞER AİLEDE KÖLE GİBİ ÇALIŞIRIM DAHA İYİ"
Telefonumuda yere atıp
" Al bunu biryerlerine sok!"
Koşarak merdivenleri çıkıp odama girdim. Ardından kapıyı kilitledim. Makyaj masasının üzerinde ne varsa aşağıya indirdim.
Ne kadar ağladığımı bilmiyorum ama göz kapaklarım ağırlaştı. Odamdaki banyoya gidip aynaya baktım. Gözlerim kıpkırmızı ağlamaktan şişmişti.o sinirle aynaya yumruk attım. Ayna paramparça oldu. Elim kanıyordu. Yere çöktüm tekrardan ağlayarak. Aynaya baktım uzun uzun şimdi burada intihar etsem beni sevenlere acı çektirecektim. Bunu kimseye yapamam. Kimsenin benim için üzülmesine izin veremem.
1 saat geçtikten sonra kapı çaldı.
"Güzel kızım Yazgı'm hadi aç kapıyı" babamdı bu.
" Hayır konuşmak istemiyorum lütfen git!"
Cam kenarına geçip bir süre dışarıyı seyrettim. Saate baktığımda gece 4 tü. Bir süre okula gitmeyi de düşünmüyorum.
Sabah uyandığımda saat 12.26 idi. Bir süre yatakta öylece durduktan sonra kapı çaldı.
" Anneciim aç kapıyı sana yemeye biseyler getirdim."
"istemiyorum "
"Hadi ama annecim yemezsen olmaz ki"
"Tamam bırak git "
"Peki tamam sen nasıl istersen"
15 dk sonra kapıyı açıp biri varmı diye baktım. Yoktu tepsiyi alıp odanın kapısını yeniden kilitledim.
Tepsidekilerin yarısını yedikten sonra kapının önüne geri koydum. Yatağıma girip uyumaya çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GERÇEK AİLEM Mİ?
Teen Fiction16 yaşından sonra hayatının değiştiğini öğrenen Yazgı yeni ailesiyle gerçek aile sevgisini hissedebilecek mi? Abileri ile iyi anlaşabilecek mi? Korhanlar tekrar eskisi gibi mutlu olabilecek mi... Hadi gelin Yazgı'nın hikayesine hep birlikte bakalım...
