GERÇEK AİLEM Mİ?

29.BÖLÜM

Herkese merhabalar. Sizi biraz bekletmiş olabilirim. Bu ara biraz meşgulum:) İyi okumalar.

Derin bir nefes alıp karşımdaki kıza baktım. Anlatacaktım.

" dün sarıldığımızda kalbim hızlandı. Ona güveniyorum. Biliyor musun bilmiyorum ama ben daha önce aldatıldım. Babam kaza geçirmeden önce sevgilimin beni aldattığını öğrendim. Hangisine ağlayacağımı bilemiyorum.  Geçen geldiğimde Barlas onu dövüyordu. Neden dövdüğünü bende bilmiyorum. Okula gelmişti. Elini kolunu sallayıp hiçbir şey yapmamış gibi okula gelmişti. Ben onun yüzünden Amcamın okulundan buraya geldim. Kardeşlerim de benimle geldi. 2 ay içerisinde yaşadığım şeyler çok zor. Yeni bir aile,yeni bir okul... Başta evdekilerde beni istemiyordu. Onlarla aramı düzelttim. Benim için daha kıymetliler."

Kız bana sarıldığında ağladığımı yeni idrak ettim.
Yavaş yavaş kendime geldiğimde bizimkiler de buradaydı. Yaman gelip bana sarıldı. Saçlarımı öptü. Derin bir nefes daha aldım. Yüzümü avuçlarının arasına aldığında üzgün gözlerle bana bakıyordu. " güzelim iyi misin?" Diye sordu bana.

" ne oluyor burada?" Diye sordu yanımıza gelen Savaş abim. Yamanı kenara iterek yüzümü avuçlarının içerisine aldı. Alnımdan öptü. "Yürüyebilir misin bitanem?" Diye sordu. Ona kafamı salladım. Okuldan çıkarken diğerleri de gelmişti. Savaş abim arabasını çalıştırdığında nereye gittiğimizi bilmiyordum.

Deniz kenarına geldiğimizde araba durdu. Hepimiz kayalıklara oturduğumuzda hepsi birden bana baktı. Anlatmamı istiyorlardı. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.

"Aklıma aldatıldığım geldi. Ondan ağladım." Dedim kısaca.

Ne ben konuştum. Ne de onlar.

Saat 18.00 dı.

Telefonuma gelen mesajla telefonuma baktım.
Aa: müsait misin?
Yazgı: bişey mi oldu?
Aa: kendimi göstermek istiyorum. Bence artık zamanı geldi.
Yazgı: ciddi misin?
Aa: evet geçenki yere gelir misin?
Yazgı: hemen geliyorum

Sohbetten çıktım. Bana yüzünü gösterecekti.

Geçenki yere geldiğimizde bana arkası dönüktü.

"İstersen gözlerimi kapatabilirim." Diye bağırdım. Yavaş yavaş ona yaklaşıyordum. Aramızda iki adım mesafe vardı. Geriye doğru bir adım attı. Yani bana doğru. Aniden bana doğru döndü.

Yüzüne baktığımda bunun Barlas olduğunu gördüm.

Ne? Şakamı bu? Ağzımı açıp konuşacağım sırada " lütfen bir şey sorma. Herşeyi anlatacağım. Gel şöyle oturalım." Bir bankı gösterince birlikte oturduk. Derin bir nefes alarak başladı.

" istediğini sorabilirsin." Dedi.
Yere bakarak " neden ben?" Diye sordum.
Çenemden tutarak gözlerine bakmamı sağladı.
" çünkü sen benim için yaratılmış gibisin."  Dedi.

"Neden ben?" Diye sordum tekrardan. Sustu. Bir şey söylemedi. Ayağa kalktım.

" NEDEN BEN YA NEDEN KİMİM Kİ BEN. METEYİ DE BU YÜZDEN DÖVDÜN DİMİ? İNANMIYORUM BEN KİMSENİN SEVGİSİNE. AŞKTAN SOĞUTTUNUZ BE BENİ. NEDEN HAYATIMI MAHVETMEYE ÇALIŞIYORSUNUZ." üzgünce bana bakıyordu. Üzülecek ne var sizin mi hayatınız mahvoluyor aq. Sustuğunu görünce " CEVAP VER BANA NEDEN BEN? SUSMA YA SUSMA." diyerek bağırdım. Bütün sinirimi ondan çıkarıyordum. Sevmesinler beni. Eski hayatımı özledim. Sadece arkadaşlarım seviyordu beni.

Cevap vermediğini gördüğümde arkamı döndüm. Çıkışa doğru ilerlerken kolumu tuttu. "Özür dilerim." Dedi. Neden özür diliyordu. " neden özür diliyorsun?" Diye sordum. " seni sevdiğim için ben seni uzaktan sevmeye devam ederim. 6 aydır yaptığım gibi. Birdaha karşına da çıkmam uzaktan izlerim seni." Dedi. Ağlıyordum. Ne ara ağlamaya başlamıştım ben.

Kendimi tutamayıp ona sarıldım. Kollarımı boynuna doladım. Çok güzel kokuyordu. Şaşırsa da hemen kollarını belime doladı. Kafasını boynuma gömdü. Çok uzun bu çocuk.

Yeni bölümü nasıl buldunuz?

Barlas nasıl biri?

İlerleyen bölümlerde sizce ne olacak?