"Ne yapıyorum Barlas?" diye sordum.
" Bir şey var ve bana anlatmıyorsun." Dedi.
" Sana neden bir şey anlatıyım?" Diye sordum.
" Çünkü ben senin sevgilinim Yazgı." Dedi üstüne bastıra bastıra.
" Sevgilim misin?? Sen sevgilinden başkalarına da mı aşkım diyorsun?" Alayla karışık bir şekilde.
Kaşlarını çattı ve " ne saçmalıyorsun?" Diye sordu.
"Ben hiçbir şey saçmalamıyorum Barlas başka kızlara aşkım diyen sensin gelipte burda sevgilimsin falan deme bana!" dedim sesimi yükselterek.
Yüzünde anlamsız bir ifade vardı "ben kimseye aşkım demedim ki" dedi.
Kahkaha atıp " aynenn sahil kenarında da bana aşkım demiştin ya" dedim.
" sahil kenarında mı?" Diye sordu. "Güzelim o kızın ismi Aşkın sen öyle anlamışsındır. Kuzenim o benim. Samsundan geldiler." Dedi.
Ne yani Barlas beni aldatmamış mıydı?
Barlasa baktığımda 2 saniye bana baktı. Daha sonra arkasını dönerek adımladı. Peşinden gitmeye kalktığımda " Yazgı peşimden gelme!" Dedi ve ortalıktan kayboldu.
Onun gitmesiyle bende sınıfa çıktım.
Sınıfta Barlas peteğe yaslanmış boş boş tahtaya bakıyordu. Yanına doğru adımlayıp bende onun gibi tahtaya bakmaya başladım. Ne o konuşuyordu ne de ben.
"Barlas?" Diyerek sessizliği bozdum. Hiç cevap vermemişti. O sırada sınıfa giren müzik hocasıyla yerime geçmek zorunda kaldım. Yamam çoktan sıraya oturmuştu.
Hoca hepimize selam verip masasına oturdu. Ardından biz de oturduk.
"Bugün ki konumuz aşk" dedi ve sınıfta gözünü gezdirdi.
" Aşk hakkında bir çok yazı makale şiir şarkı var. Peki sizce aşk ne demek gençler?" Diye bir soru yöneltti.
Arka sıralardan bir kız " bence canını verecek kadar çok sevmek hocam." Dedi.
Ön sıralardan bir erkek arkasını dönerek bana baktı. "Her sabah onu görmek için hazırlanıp okula gelmek hocam" çatık kaşlarla ona baktığımda
" galiba birileri aşık olmuş" dedi hoca.
Barlasa baktığımda sinirli bir şekilde çocuğa bakıyordu. Çocuğun adını bile bilmiyorum ben.
Yanımda hareketlilik hissettiğimde Yaman ayağa kalkmıştı. " bence aşk çok saçma hocam. Hiç kimseyi canımı verecek kadar sevmem. O kardeşim değilse" sonunu bana bakarak söylemişti.
Adının Ece olduğunu bildiğim kız " aşk her daim destek olmaktır." Dedi.
O sırada Barlas ayağa kalkıp bana bakarak " her ne olmuş olursa güvenmektir. Güven olmadığında bu ilişki ilişki değildir" dedi.
O sırada Yaman ayağa kalkıp bir yumruk çaktı Barlas'a. Habersiz yumrukla Barlas yere düştü. Hoca onları ayırırken ben kendimi dışarı atmıştım. Arka bahçeye geldiğimde Yaman da gelmişti. Yanımı oturdu.
" Neden böyle bir şey yaptın?" Diye sordum.
Bana bakmadan " kimseye hesap verecek değilim." Dedi.
Ordan kalkıp bahçede bir banka oturdum.
Gelen araba sesiyle o yöne doğru baktığımda Lodos abimin arabasıydı. İçinden babam ve Lodos abim indi. Onların yanına gittiğimde babam sinirli bir şekilde karşıya bakıyordu. Onun baktığı yere baktığımda Yaman olduğunu gördüm.
Lodos abime sarıldım. Özlemiştim onu da.
Babama baktığımda bana bakmıştı. Yüzündeki öfkeyi bir kenara bırakıp kocaman gülümsedi.
Müdürün odasına doğru gittiğimizde biz dışarıda kalmıştık. Müdür bizi içeri aldığında babamın yüzündeki ifade değişmemişti. Yamana çok sert ve öfkeli bir şekilde bakıyordu.
" Yaman Barlas'a neden yumruk attın?" Diye sordu müdür.
Barlas'a baktığımda gözünün altı kızarmıştı. Kafasını bana döndüğünde gülümsedi. Müdüre bakarak konuşmaya başladı.
"Müdür bey gerçekten birşeyim yok." Dediğinde müdür bana bakıp.
" kızım senin ne işin var burada?" Diye sordu.
" hocam farkındaysanız ikizim burada sınıfta durup ders dinlememi beklemeyin." Dedim
Yaman daha fazla dayanamayacak olmalı ki kendisiniz dışarı attı. Bende onun peşinden çıktım. Ortalıkta görünmüyordu.
Yaman nerede??
Bölümü nasıl buldunuz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GERÇEK AİLEM Mİ?
Teen Fiction16 yaşından sonra hayatının değiştiğini öğrenen Yazgı yeni ailesiyle gerçek aile sevgisini hissedebilecek mi? Abileri ile iyi anlaşabilecek mi? Korhanlar tekrar eskisi gibi mutlu olabilecek mi... Hadi gelin Yazgı'nın hikayesine hep birlikte bakalım...
