GERÇEK AİLEM Mİ?

37.BÖLÜM

Evdeydik. Yaman ortalıkta gözükmüyordu. Saat 23.30 du. Kapı açıldı. Ve merdiven çıkma sesi geliyordu. Yaman gelmiş ve odasına çıkıyordu.

Uykum geldiği için koltuktan kalkıp herkese iyi geceler diledim.

Odama geçtiğimde son kez Barlas'ı arayıp cevap alamadım. Yatağımın içine girerek uyumaya başladım.

Sabah uyandığımda belimde el hissettim. O tarafa doğru dönmeye çalıştığımda elleri daha da sıkılaştmıştı. " uyu Yazgı" dedi bir ses. Bu ses Yaman'ın sesiydi.

Ona doğru dönüp daha çok sokuldum göğsüne. Saçlarıma öpücük bırakarak uykusuna devam etti. Tek ihtiyacım olan şey uyumaktı.

"Hadi çocuklar uyanın artık" diye annemle uykum yarım kalmıştı.

Yaman'ın kalkmasıyla bende kalkıp okul için hazırlanmaya başladım.

Okula vardığımızda Barlas okula gelmemişti. İlk ders edebiyattı. Kafamı sıraya koyarak uyumaya çalıştım.

Zil çaldığında kafamı sıradan kaldırıdım. Hoca sınıftan çıkarken Barlas girdi sınıfa. Göz altları morarmıştı.

Ayağa kalkıp yanına gittim. Beni gördüğünde kafasını sıraya koydu. Yanına oturup saçlarıyla oynama başladım. Kulağına eğilip

"Özür dilerim sevgilim" dedim.

Kafasını kaldırmadı. Ben saçlarıyla oynadım o öylece durdu. Ne o konuştu ne de ben.

Zil çaldığında saçlarına bir öpücük bırakıp sıradan kalktım.

Sıraya oturduğumda Yaman bana bakıyordu.

"Düğüne ne giyeceksin?" Diye sordu. Doğruya düğün vardı di mi?

Dudaklarımı bilmiyorum anlamında büzdüm.

Hoca geldiğinde derse başladık.

Teneffüs zili çaldı. Barlas hala kafasını sıradan kaldırmıyordu. Bir sonraki teneffüs öğle arasıydı. Konuşacaktım onunla.

Trendyoldan birkaç elbise bakındım ama bulamadım kendime göre birşeyler.

Kafamı sıraya koyup uyumaya çalıştım.

***

Saçlarımda hissettiğim elle kafamı kaldırdım. Barlas saçlarımla oynuyordu. Ona gülümseyip yanağına bir öpücük bıraktım. Gülümsedi. Ona sımsıkı sarıldığımda elleri belimdeki yerini aldı. Kafasını boyun girintime koydu. Boynundan öptüm. Benden ayrıldığı sırada karnım guruldadı.

Gülümseyerek "küçük bebeğimi doyurma vakti" diyerek ayağa kalktı ve beni de kaldırdı.

Dönerciye gelmiştik. Gözlerime uzun uzun bakıyordu. Biliyorum harika gözlerim var ama böyle de bakma be çocuk.

"Öğleden sonra okula gitmesek ne olur?" Diye sordu.

Gülümseyip " bir şey olmaz sevgilim. Güzel bir yer biliyorum oraya gidelim." Dedim kafasıyla beni onayladı.

Yemeklerimizi yiyip bildiğim parka gittik. Çimenlerim üstüne oturdum. Sırtımı da ağaca yasladım. O da dizlerim kafasını koyup uzandı. Mutluyduk işte. Saçlarıyla oynamaya başladım.

****

Eve gelmiştim. Elbise bakıyordum. Bir tane beyaz elbise gördüm. Allah'ım aşık oldum sanırım. Çok güzel bu elbise. Elbiseyi sipariş edip çok güzel bir topukluyu da sipariş ettim. Elbisem hazırdı. Yarın akşam bekarlığa veda vardı. Ve kız kınası.

Aklıma gelenle Yaman'ın odasına doğru gittim.
Kapıyı tıklatıp açtım.

Bana boş gözlerle bakıyordu. Yatağında uzanmıştı. Yatağın bir köşesine oturup

"Barlas'a neden yumruk attın?" Diye sordum.

Bana bakarak

" ikizime laf sokuyordu oturup izlese miydim?"

" evet oturup izleseydin. Geçen akşam sen bizim kardeşimiz değilsin diyordun şimdi mi aklına geldi ikizin olduğu?" Diye sordum hafif sesimi yükselterek.

" özür dilerim." Dedi.

Alayla gülüp

" ne için özür diliyorsun Yaman. O gece yaşattığın sikik duygu için mi? BENİ SEVMEDİĞİNİZİ HATIRLATMAK İÇİN Mİ? NEDEN HA NEDEN? ÖZÜR FALAN DİLEME! NE DERSE DE HAKLISIN. YAZGI KİM Kİ? KİM BU YAZGI YA. KEŞKE ÖĞRENMESEYDİNİZ BEBEKLERİN KARIŞTIĞINI. O ZAMAN DAHA AZ ÜZÜLÜYORDUM. SİZDE HAKLISINIZ."

Başım dönüyordu. Gözümün önüne gelen karartıyla gözlerimi kapattım son duyduğum ses Yazgı sesiydi.

Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba. Bir türlü bölüm yazmaya vaktim olmadı.