13. Görev- TAMAMLANDI

1. Bölüm- Çalıkuşu

Selam millet! 

Genel olarak her gün bir ya da iki bölüm atacağımı burada bildirmek isterim. Sormak veya söylemek istediğiniz yerler varsa yorumlar kısmında buluşalım. 

Seviliyorsunuz. 

İyi okumalar!

"Her gün, her gün canımdan can gitse de Dimitri, ölecek olsam da, bana ne yaparsan yap boyun eğmeyeceğimi biliyor olmasın Dimitri, beni en az bu kadar tanıyor olmalısın." diye mırıldandı sarı saçları omuzlarından dökülen kadın. 

"Seni herkesten çok tanıyorum Diana." dedi yüzüne bir veba maskesi takılı adam. Üzerinde siyah bir palto, elinde siyah bir asa bastonu. Sesi veba maskesinden dolayı boğuk çıksa da devam etti. "Senin zaaflarını da senden iyi biliyorum. Seni nasıl yanımda tutabileceğimi, şu anki sözlerini sana nasıl unutturabileceğimi çok iyi biliyorum." 

Kollarından halatlara bir sandalyeye bağlı olan bu kadına doğru eğildi Dimitri. "Ve her şey bitmiş görünse de, yeni başlıyor."

Kadın başını veba maskesinden uzaklaştırmaya çalışsa da bunu başaramadı. "Sen nereye gidersen git, ne yaparsan yap seni bulurum. Benden kaçma, bunu kendine yapma. Bunu etrafındakilere yapma." Yüzünün yakınlarındaki veba maskesinden gelen boğuk sese karşılık verdi:

"Eğer onlardan birine tek bir zarar verirsen," 

"Bu tamamıyla sana bağlı, boyun eğ, yaşasınlar." 

Kadın dudaklarını birbirine bastırdı. "Ölsem," dedi hızla. "Öldürsen, ölmeyi dilesem," Sesi açlık ve susuzlukta kısık çıkmaya başlamıştı. Adamın dediği gibi, bu daha büyük bir başlangıçtı. "Yine de sana boyun eğmem Dimitri." 

Adam ondan uzaklaştı, güldü, gülüşü maskenin dışından duyuldu. Arkasında duranlara işaret verdi. "Çözün onu, ayrıca biraz yemek verin. Açlıktan ölmesini istemeyiz." 

Sarı saçlı kadının etrafını saran adamlar onun kollarını saran halatları açmaya başladıklarında kadın kaşlarını çattı. "Ne yapıyorsun sen?"

"İkinci bir şans, sevgilim. Ayrıca, bu sözlerini unutmanı sağlayacak şeyler göstereceğim sana." Geriye doğru çekildi. 

"Şimdilik gösterinin tadını çıkar." 

24.11.2011

St. Petersburg- Rusya

"Lanet girsin matematiğe!" 

Arina, önünde duran test kitabını bir hışımla kapatıp elleriyle başını ovalamaya başladı. Anlamıyordu işte, anlamıyordu. 

Test kitabına bakarken sinirle bir kez daha konuştu. "Sanki bunları seneye hatırlayacağım da! Hatırlamayacağım şeyler için ömrümden ömür veriyorum!"

Önüne düşen sarı saçlarını sinirle topuz yaptı, şu an karşısında birisi nefes alsa bile ona patlayacağını hissediyordu. 

Derin bir nefes vererek sandalyesinden kalktı, güçsüz bacaklarına ağırlık bindirmemek için masadan tutunarak yavaş bir adım attı. 

Dişlerini sıkarak büyük bir adım atmaya çalıştı, bu kez elleri duvardan tutunurken yaptı bu hareketi. 

Bir adım daha, bir adım daha. 

Bir dakika gibi bir sürede zorlukla dört büyük adım atabilmişti yalnızca. 

Kendini penceresinin önündeki tekerlekli sandalyeye bıraktığında nefes nefese kalmıştı, nefeslerini eski haline getirebilmek için beklerken dışarıya kaydı gözleri.