13. Görev- TAMAMLANDI

21 .Bölüm- Yalan

Selam herkeslereee. Umarım iyisinizdir. 

Bölüm hakkındaki tahminlerinizi ve bir önceki bölüm hakkındaki düşüncelerinizi buraya yazarsanız sevinirim. 

Her zamanki gibi, fikir, öneri veya sorularınızı yorumlarda belirtmeyi, oy vermeyi ve hikayeyi sevdiklerinizle paylaşmayı unutmayın. 

Öpüyorum, iyi okumalar!

29. 09. 2023

St. Petersburg- Rusya

02:36

"Ben hala o koltuklara o kadar parayı vermemize yanıyorum," dedim yüzümü buruşturarak.

Hemen yanımızda olan patron ikimizin derin sohbetini keserek konuştu. "Yeter bu kadar dinlendiğiniz, gidin bir bilgisayar getirin!

Kritanta bir bilgisayarının olmaması rahatlığıyla koltuğa iyice gömülürken yorgunlukla ellerimi koltuğa dayadım ve ayağa kalktım.

Bu dünyada beni peruk kadar rahatsız eden bir şey yoktu herhalde, elimle kafamı kaşıyarak adım atacağım sırada Kritanta'nın attığı çelmeyle beraber sendeledim ve sinirle ona döndüm.

"Sikeceğim artık Kritanta!"

Kritanta kaşlarını kaldırdı ve keyifle gülümsedi. Ben merdivene doğru sinirle ilerlerken konuştu. "Bir de ajan olacak, çelme taktım diye karşı duvara yapışıyordu."

Ayaklarımı merdivene vurarak sinirle çıkarken bağırdım. "Uykum varken bana dalaşma Kritanta!"

Her ne kadar ağzının içinde konuşsa da patronun azarlarcasına dediklerini duydum. "Siz ne zaman büyüyeceksiniz acaba?"

Önüme düşen peruğu düzelterek odamın kapısının kolunu tuttum ve aşağı indirdim. Kapıyı açtığımda yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.

Evimi ve odamı fazlasıyla özlemiştim.

Fazla kalabalık sevmeyen, daha çok nötr renklerden hoşlanan bir insan olduğum için odam aynen kişiliğimi yansıtıyordu. Açık gri duvarlar, rahatıma aşırı düşkün olduğumdan büyük bir yatak, kırık beyaz renginde bir gardolap, şifonyer ve çalışma masası. Gözüm yatağımın yanındaki küçük sehpadaki zambaklara takıldı.

Solmuşlardı.

Burada olmadığım dört aylık süreç içinde bakımsızlık ve susuzluktan solmuşlardı. Zambağın beyaz yaprakları sehpanın üzerine dökülmüştü.

Gözlerimi sehpadan ayırdım ve buraya ne için geldiğimi hatırlamaya çalıştım.

Bir yere gelip ne yapacağını unutmaktan da nefret ediyordum.

Arkamı dönüp kapıdan bizimkilere bağırmak geldi aklımdan fakat geri zekalı Kritanta'yı görürsem kesinlikle kavga edecektik, gerek yoktu.

Zaten odada fazla kalabalık istemediğimden her şey ya masamın üzerindeydi ya da şifonyerimdeki çekmecelerden birinin içindeydi. Görünce elbette hatırlayacaktım.

Buradan gitmeden önce masamın üzerinde hiçbir şey bırakmadığım için direkt şifonyere yöneldim, ilk çekmeceyi açtım ve karıştırmaya başladım. Makyaj malzemeleri, parfümlerden başka hiçbir şey yoktu burada.

İlk çekmeceyi kapatıp ikincisini açtım, tamamıyla peruklarla, lenslerle dolu olan çekmeceyi karıştırmama rağmen hiçbir şey bulamayarak o çekmeceyi de kapattım ve yere oturdum.