13. Görev- TAMAMLANDI

3. Bölüm- Kritanta

Selam millet!

Geçen bölüm yazdığım ve yayınladığım en uzun bölümdü. Tahmini olarak kırk sayfaya denk geliyordu. Umarım bu uzunluk sizi sıkmamıştır.

Fikirlerinizi, öneri ve sorularınızı yorumlarda belirtmeyi ve oy vermeyi unutmayın.

Öpüyorum, iyi okumalar.

"Değiştiremezsin, buna gücün yetmez." dedi on altı yaşındaki kız soğukkanlılıkla. Damarlarında dolaşan ilacı hissediyordu, tüm vücudunu saran uyku halini hissediyordu. Buna rağmen dayanıyor, yaşanacaklara engel olmaya çalışıyordu. 

"Bu senin adın, senin gerçekliğin Kritanta." 

Yüzünde veba maskesi takılı olan adam konuşmuştu. Sarı saçları dirseklerine kadar uzanan kız, tüylerinin diken diken olduğunu hissediyordu. 

Korkuyordu, açıkça korkuyordu. 

Ondaki bu korkuyu yok eden, ona büyük bir güven aşılayan o kişiyi, abisini kaybedeli tam üç yıl olmuştu. 

Onun mezarına gidemiyordu, dışarı çıkamıyordu. 

Eskisi gibi değildi, geçirdiği büyük ameliyat sayesinde rahatça yürüyebiliyordu artık, fakat bu kez o kapatılmıştı, kapana kıstırılmıştı. 

Buradan çıkmasına imkan yoktu. 

"Benim adım Arina." dedi kız kelimeleri birer ürpertiyle fakat kararlılıkla dile getirirken. Her kelimenin üzerine bastırmış, her birini ayrı vurgulamıştı. "Bunu değiştiremezsin, beni değiştiremezsin."

"Buna mecbursun." dedi adam tehdit eder bir şekilde. "Bana minnet duymak, boyun eğmek zorundasın!" 

Kız gülümsedi, gözleri veba maskesinin üzerinde gezindi. Gülümseyişi yavaş yavaş solduğunda konuştu. "Sana boyun eğeceğime burada ölürüm daha iyi!" 

"Boşuna acı çekiyorsun, kendini yok ediyorsun!" 

Adam, onun kelepçelerle bağlanmış bileklerini izledi. "Kurtulmak istiyorsun." 

Kızın bileklerindeki yaralardan en yeni olanının kelepçenin etkisiyle tekrar kanadığına şahit oluyordu. Kan, kızın beyaz tenini ele geçiriyor ve kendi rengini ve acısını bırakıyordu.  

"Seni buradan kurtarabilirim." 

"Beni buraya sen tıktın!" dedi kız bağırarak. "Şu an acı çekiyorsam, kurtulmak istiyorsan sebebi sensin! Hiçbir suçum, hiçbir hastalığım olmamasına rağmen yaptın bunu! Neden? Ne istedin benden? Ne yaptım ben sana?" 

"Ben hiçbir şey yapmadım." dedi adam rahatça. "Şu an yaşadığın her şeyi kendin istedin, hepsi senin sorumluluğunda." 

"Hayır!" diye bağırdı genç kız sinirle. "Hayır! Sen yaptın bunu bana, hayatımı sen zehir ettin! Şimdi de beni kurtarabileceğini mi söylüyorsun?! Böylece gözümde kahraman mı olacaksın?"

"Benim varlığım, seni buradan çıkartabilecek tek şey benim varlığım." 

Adam üzerindeki kostümün cebinden bir katlanabilir bıçak çıkarttı, bıçağı siyah eldivenleri ile açtı ve kullanılabilir hale getirdi. Elinde çevirmeye başladı bıçağı bir yandan bir şeyler konuştu, bir yandan da bıçağı çevirdi. 

Genç kızın gözleri bıçağın üzerinde sabitlendi. 

"Benim varlığım, seni burada tutan tek şey benim varlığım Kritanta. Ben var olduğum sürece de burada durmaya devam edeceksin. O yüzden, uyum sağlasan ve dediklerimi yaparsan iyi edersin."