13. Görev- TAMAMLANDI

44. Bölüm- Dikiş Tutmaz

 Heyoo, nabersiniz? Umarım iyisinizdir. 

Artık 44. bölüme kadar geldik, gerçekten büyük bir yol kat ettiğimizi ve finale kalan bölüm sayısının tek basamaklı olduğunu söylemek isterim. 

Fikir, öneri ve sorularınızı yorumlarda belirtmeyi, oy vermeyi ve hikayeyi sevdiklerinizle paylaşmayı unutmayın aşklarım. 

Öpüyorum, iyi okumalar. 

Bir el Diana'nın kolundan tutup onun dikkatsiz yürüyüşünü durdurdu. "Diana, sen iyi misin?"

"Efendim?" dedi Diana kaşlarını çatıp arkasına dönerken. Gözleri İvan İvanoviç ile buluştu, zihnindeki düşünceleri bir süreliğine kendinden uzaklaştırmak istese de başaramadı. 

"Sen gerçekten iyi değilsin." dedi hızla. "Ne oldu?"

"Galiba kafamı şu katil olayına fazla takıyorum." dedi Diana hızlı bir şekilde. Yalan değildi, gerçekten de şu katil kafasının içinden ayrılmıyordu. 

İvan başını ona doğru eğip fısıldadı. "Şu gazino işi ne oldu?"

Diana duraksadı, derin bir nefes verdi. Başını iki yana sallarken hızlı bir şekilde konuştu. "Hiçbir şey çıkmadı." 

İvanoviç gözlerini devirdi. "Aklımda başka bir plan var, bu kez elimiz boş dönmeyeceğimize eminim." 

Diana kaşlarını çattı. "Belki de davaya bir süre ara versek iyi olacak İvan." Yutkundu. 

İvanoviç anlamadığını gösterir şekilde kaşlarını çattı. "Neler oluyor Diana?"

"Hiçbir şey." dedi Diana. Dudaklarını birbirlerine bastırdı. "Sadece artık bulamadıkça daha da hırslanıyorum, kafamı durmadan ona veriyorum. Böyle giderse kafayı yiyeceğim." 

"Sen bilirsin." dedi İvanoviç Diana'yı kararından vazgeçirmenin imkansız olduğunu bildiği için. "Ben ne olursa olsun devam edeceğim, bundan vazgeçemem. Onu bulacağım, bu kez gerçekten inanıyorum. Böylece senin istediğin-"

"Artık onu gerçekten bulmak istiyor muyum, ondan bile emin değilim İvan." dedi Diana sıkıntıyla. "Belki de davayı polislere bırakmalıyızdır?"

İvan derin bir nefes verdi, Diana'ya yaklaştı. "Bu kadar yaklaşmışken bırakamayız Diana, elimizde onca şey tutarken onları öylece atamayız! Bu artık kişisel veya grupsal meseleleri aştı, artık tüm Rusya'yı tehdit eden bir unsur olmaya başladı."

"Biliyorum," dedi Diana zorlukla. "Her seferinde bulmaya fazlasıyla yaklaşıyoruz ve bir şekilde ellerimizden kaçıyor. Bunun daha fazla olmasını istemiyorum!" 

İç sesi ise başka cümleler sarf ediyordu. Her seferinde bulmaya fazlasıyla yaklaşıyoruz ve elimizden bir şekilde kaçıyor. Bu kez onu ben serbest bıraktım. 

"Anlıyorum Diana, ne hissettiğini gayet iyi anlıyorum." dedi İvanoviç hızla. "Ama bırakamayız, en azından ikimiz aynı anda bırakamayız." 

"Devam edeceksin, değil mi?"

"Edeceğim." dedi İvanoviç. "Bu kaç yılıma, kaç üyeme, belki de canıma mal olursa olsun. Onu bulacağım Diana." 

Diana derin bir nefes verdi. "Küçük bir ara olarak düşün." dedi uzun saniyelerin ardından. Günlerdir kafasını meşgul eden o şeye karşı kararını, birkaç saniye içinde vermişti. "Belki yalnızca birkaç günlük, fakat geri  döneceğim ve onu aramaya devam edeceğim İvan."