🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥

part 12

យ៉ុនហ្គីបាននាំជីមីនមកដល់បន្ទប់គេរួចក៏ទាញជីមីនទៅក្នុងបន្ទប់ទឹករួចទាញទឹកផ្កាឈូកមកដាក់ពីលើក្បាលរួចស្រោចមកលើជីមីន។
«យើងនិងលាងអែងអោយជ្រះអាភាពដើរទាក់ទាញប្រុស»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងខឹងសម្បារ
«ខ្ញុំទាក់ឬមិនទាក់វាក៏មិនបានពាក់ព័ន្ធនិងលោកដែរយ៉ុនហ្គី»ជីមីន
«មិចក៏ថាមិនពាក់ព័ន្ធ អែងជាមនុស្សរបស់យើងជាទាសកររបស់យើង អែងមិនអាចទៅប៉ះពាល់អ្នកណាបានទេព្រោះវាស្មោគក្រោក យើងមិនចូលចិត្តសុីរបស់ដដែលអ្នកណាទេ»យ៉ុនហ្គី
«ចុះអ្នកណាប្រើអោយលោកមកពាក់ព័ន្ធនិងខ្ញុំ»ជីមីន
«គ្មាននរណាទេគឺយើងខ្លួនអែងមនុស្សដូចជាអែងនិងណាមិនសមនិងរស់នៅបានសុខនោះទេ»យ៉ុនហ្គី
«តើខ្ញុំទៅធ្វើបាបនរណា តើខ្ញុំទៅបៀតបៀននរណា ហេតុអីក៏ខ្ញុំមិនសមរស់នៅបានសុខ»ជីមីន
«អែងមិនបានធ្វើ តែពូជនិងសណ្តានអែងអ្នកធ្វើ ពួកវាមិនបានទទួលយើងក៏អោយអែងអ្នកទទួលជំនួស»យ៉ុនហ្គី
«លោកឆ្កួតមេនទេនហើយយ៉ុនហ្គី»ជីមីនស្រែកសម្លុតអស់មួយសម្លេង
«អីឡូវបានយើងមិនមាត់អែងដូចជាបានដៃដាក់យើងពេកហើយ ហើយប្រហែលជាត្រូវប្រដៅអែងចេញទើបបាន»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏រុញជីមីនទៅក្នុងអាងទឹករួចយកទឹកត្រជាក់មកចាក់នៅលើខ្លួនរបស់ជីមីន
«លោកគ្មានសញ្ញាតិជាមនុស្សទេលោកជាបិសាចច្បាស់ណាស់យ៉ុនហ្គី»ជីមីននិយាយទាំងមាត់ញ័រតតាតព្រោះរងារ។
«គ្មានសញ្ញាតិជាមនុស្សហេ តែយើងមិនដែលមានសណ្តានក្បត់ឬសម្លាប់មនុស្សល្អ ដូចជាប៉ាដ៏សែនល្អរបស់អែងនោះទេ»យ៉ុនហ្គី
«បើប៉ារបស់ខ្ញុំពិតជាដូចលោកនិយាយគាត់ក៏បានស្លាប់ទៅតាមកម្មរបស់គាត់ហើយចុះលោកមកចងកម្មពារអីនិងខ្ញុំទៀតហើយ»ជីមីន
«តែវាស្លាប់ទៅស្រួលពេក យើងមិនទាន់បានធ្វើអ្វីវាផងវាក៏ស្លាប់ទៅបាត់ដូចច្នេះយើងនិងធ្វើបាបអែងជំនួសថាមិនត្រូវវាកុំពុងមើលពីនរកឃើញកូនវាកុំពុងលំបាកហើយក៏ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ម្តងទៀតក៏ថាបាន»យ៉ុនហ្គី
«ថោកទាប តិរច្ឆាន បំផុតហើយខ្ញុំមិនដែលជួបមនុស្សណាអាក្រក់ដូចជាលោកទេយ៉ុនហ្គី»ជីមីន
«ចឹងក៏ស្កាល់អោយហើយទៅ»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ចាប់ជីមីនចេញពីទឹករួចទាញកញ្ឆក់ជីមីនសំដៅទៅគ្រែKing side របស់គេ។យ៉ុនហ្គីហែកខោអាវជីមីនចេញអស់ពេលនេះជីមីនសល់តែកាយអាក្រាតជាមួយនិងទឹកភ្នែកដែលដាមនៅលើផែនផ្ពាល់ដែលវាហូរមកព្រោះការឈឺចាប់ក៏សែនជ្រៅប្រៀបដូចគេយកកាំបិតមកចាក់ចំកណ្តាលបេះដូងចឹង។យ៉ុនហ្គីដើរចេញពីជីមីនតែក៏មិនទៅណាទេគឺគេដើរទៅបិទគន្លិះទ្វារ ហើយដើរទៅយកច្រវ៉ាក់រួចដើរតម្រង់មកជីមីនវិញ។
«លោកចង់ធ្វើអ្វីខ្ញុំនិងយ៉ុនហ្គី»ជីមីនស្រែកសួរទាំងភ័យខ្លួន។
«គឺកំពុងតែបង្ហាញពីភាពតិរច្ឆានដូចដែរអែងបានជេរយើងនិងហើយ»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ទាញករជើងជីមីនម្ខាងយកមកដាក់ច្រវ៉ាក់ភ្ជាប់និងគ្រែហើយចងដៃជីមីនភ្ចាប់ចូលគ្នាលើកឡើងលើចងនិងក្បាលគ្រែ។ស្ថានភាពជីមីនពេលនេះមើលទៅវាពិតជាអាណោចអាធមខ្លាំងណាស់។យ៉ុនហ្គីមិនទាន់ធ្វើអ្វីទេគេដើរចេញទៅយកស្រាក្រហមមកផឹក អង្គុយមើលភាពលំបាកវេទនារបស់ជីមីន។ចំណែកជីមីនវិញយំឡើងគាំងអស់ហើយសម្លឹងមុខគេមិនដាក់ភ្នែកនោះទេ។
«ខ្ញុំមិនដឹងថាបងជាយ៉ុនហ្គីដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្កាល់ឬជាមនុស្សថ្មីនោះទេ តែបងពិតជាប្រែខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំមិនដឹងថាបងបានទៅជួបរឿងអីមកបានជាបងទៅជាបែបនេះទេ ទោះបីខាងក្រៅខ្ញុំសម្តែងនៅការមិនពេញចិត្តចំពោះបង តែខ្ញុំមិនដែលមានគំនិតស្អប់បងឬរត់គេចចេញពីបងទេទោះជាបងធ្វើបាបខ្ញុំយាងណាក៏ដោយខ្ញុំនិងស៊ូទ្រាំរស់នៅជាមួយបងទោះវាលំបាកយាងណាក៏ដោយ គ្រប់យាងវាព្រោះតែក្តីស្រឡាញ់ម្យាងគត់ ខ្ញុំពិតជាចង់សុំទោសខ្លួនអែងណាស់ដែលមិនអាចស្អប់បងស្អប់មនុស្ស ដែលធ្វើបាបខ្លួនទាំងកាយទាំងចិត្តបែបនេះ»ជីមីនសម្លឹងមើលយ៉ុនហ្គីទាំងទឹកភ្នែកសស្រាក់ក្នុងចិត្តរំពៃតែភាពស្រឡាញ់ចំពោះយ៉ុនហ្គីដែលវាគ្មានថ្ងៃនិងផ្លាស់ប្តូរឡើយលើកលេងតែដង្ហើមចុងក្រោយ។
ចំណែកយ៉ុនហ្គីឃើញជីមីនសម្លឹងមកខ្លួនក៏គិតថាជីមីនខឹងស្អប់ខ្លួនដូចពាក្យដែរជីមីននិយាយក៏កើតបានអារម្មណ៍តូចចិត្តតែវាក៏មិនស្មើរអារម្មណ៍ខឹងដែលដូចជារងើកភ្លើងដែលឆេះក្តៅងំនៅក្នុងខ្លួនរបស់គេនោះទេ។
«យាងមិចហើយអូនសម្លាញ់»យ៉ុនហ្គីដើរទៅអង្គុយលើពូករួចយកដៃទៅស្ទៀបមុខជីមីនតែត្រូវជីមីនងាកចេញ។
«នេះស្អប់ខ្ពើមបងដល់ថ្នាក់នេះមេនទេ»យ៉ុនហ្គីនៅតែចចេសយកដៃទៅស្ទាបមុខរបស់ជីមីនហើយនិយាយឌឺដងផ្លែផ្កាតែវាក៏មិនបានការឆ្លើយតបពីជីមីនដដែលបានត្រឹមតែឃើញទឹកថ្លាៗដែលស្រក់ចុះពីកែវភ្នែករបស់ជីមីនដែលហូរដូចជាទឹកជ្រោះតែវាគ្មានសម្លេងទេ។យ៉ុនហ្គីឃើញបែបនេះក៏យកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកអោយជីមីន។
«ឈប់យំទៅអូនសម្លាញ់ ចាំបងធ្វើអោយអូនស្រួលពេញមួយថ្ងៃចុះណា»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយសម្តីស្តាប់ទៅគឺឈ្លើយគ្មានគូរប្រៀប។ជីមីនមិននិយាយតនៅតែសម្លឹងមុខគេមិនដាក់។
«ហីយាស្ងាត់បែបនេះមានន័យថាព្រមហើយមេនទេ មើលទៅដូចជាទណ្ឌាក្រាស់ខ្លាំងណាស់យើងនិង»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយសម្តីពិរោះតែអត្ថន័យស្តាប់ទៅឆ្អែតបាយដោយមិនបាច់ញាំ។
«តាមពិតទៅមិនមេនខ្ញុំព្រមទេ តែដោយសារតែឃើញសត្វស្រែកឃ្លានក៏ដាក់ទានអោយខ្លះ»ជីមីននិយាយក៏ធម្មតាតែអត្ថន័យវិញធ្វើអោយអ្នកស្តាប់ដូចយ៉ុនហ្គីក្តៅស្លឹកត្រចៀកងើងតែម្តង។
«អែងថាអ្នកណាសត្វ»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយយកដៃទៅបោចសក់ជីមីនខ្លាំងៗដោយសារតែខឹង។
«ខ្ញុំថាចោលទេតែបើអ្នកណាមានខ្លួនក៏ទទួលយកចុះ»ជីមីន
«សម្តីខ្លាំងចឹងបានប៉ុន្មានទឹក»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ឡើងទៅទ្រព្យពីលើខ្លួនរបស់ជីមីនហើយអោនទៅបឺតមាត់របស់ជីមីនខ្លាំងៗរហូតដល់ស្លេកស្ទើរគ្មានឈាមទៅហើយតែវាគ្មានបានការតបតពីជីមីននោះទេ។
យ៉ុនហ្គីដល់ចឹងកាន់តែខឹងលើលដើម លើកនេះមិនបាច់រោលរាលអីទាំងអស់លើកជើងជីមីនដែលមិនបានជាប់ច្រវាក់នោះមកដាក់លើស្មាហើយយកកូនប្រុសរបស់គេអុកយកៗគ្មានថ្នាក់ថ្នមអីបន្តិចតែមើលមកជីមីនវិញដូចធម្មតាគ្មានអីទាំងអស់មិនមេនមិនឈឺឬគ្មានអារម្មណ៍អីនោះទេ តែក៏ព្យាយាមទប់មិនតបតព្រោះវាជាការធ្វើឡើងដោយក្តីស្អប់ខ្ពើម។
«ខ្លាំងគ្រាន់បើតាសក្មេងតូចប្រហែលជាឆ្លងកាត់ប្រុសច្រើនមកហើយទើបបានជាបែបនេះ»ដោយសារតែគេនៅស្ងៀមមិនតបតយ៉ុនហ្គីក៏ចេះតែនិយាយឌឺដងទៅកាន់ជីមីន។
«ហឹសបើគិតទៅលោកជាប្រុសទីប៉ុន្មានក៏ខ្ញុំមិនដឹង ច្រើនពេកខ្ញុំចេះតែភ្លេច»ជីមីនព្យាយាមនិយាយទាំងសើចចំអកទៅកាន់យ៉ុនហ្គីទាំងកុហកទាំងរស់ព្រោះក្រៅពីយ៉ុនហ្គីគេមិនដែលធ្វើរឿងបែបនេះជាមួយនរណានោះទេ។
«ហឹសចឹងតើទើបមានចំហាយទាក់ប្រុសបែបនេះ ចឹងក៏សាកជាមួយបងម្តងទៅអូនសម្លាញ់បងពិតជាចង់ដឹងណាស់ថាអូនពូកែប៉ុណ្ណា»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិរហូតដល់ជីមីនសន្លប់បាត់ស្មារតីរួចគេក៏ដោះច្រវ៉ាក់ពីខ្លួនជីមីនចេញរួចបោះពាក្យសំដីថា«ខ្លាំងគ្រាន់បើតែយើងមិនជឿអែងដែលប្រាប់យើងថាអែងធ្លាប់ឆ្លងកាត់មនុស្សប្រុសអស់ច្រើនអ្នកនោះទេព្រោះរន្ធស្នេហ៍របស់អែងរឹតយើងខ្លាំងណាស់ហើយក៏មានឈាមហូរច្រើនដែរ»យ៉ុនហ្គីក៏ដឹងដែរថាជីមីននិយាយកុហកតែដោយសារចង់ធ្វើបាបក៏ធ្វើជាជឿ។បើយាយថាជីមីនខ្លាំងមិចក៏សន្លប់អ្នកណាមិនសន្លប់បើពេលនេះម៉ោង3ល្ងាចហើយគិតទៅតាំងពីម៉ោងប្រហែល8វាក្បែរ7ម៉ោង🤦‍♀(មីននីកូនម្តាយខ្លាំង)😭។