ជីមីនគេងលក់ហើយនៅតែមីនយ៉ុនហ្គីបុរសចិត្តរឹងម្នាក់នេះវិញរមៀលចុះឡើងលើពូកមិនព្រមគេងទេមិនដឹងថាកើតអីទេ។
«ហើយបិទភ្នែកក៏ឃើញស្នាមញញឹុមអែង បើកភ្នែកក៏ឃើញស្នាមញញឹមអែង អែងជិតធ្វើអោយយើងជិតឆ្កួតហើយ ចាំមើលព្រឹកយើងនិងទៅសងសឹកអែងជាមិនខានទេ»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងមួរម៉ៅ
«មើលចុះគេងលក់បាត់ អែងធ្វើអោយយើងវេទនាតែម្នាក់អែងបែបនេះមិនបានទេ»យ៉ុនហ្គីមើលកាំមេរាសុវត្ថិឃើញជីមីនគេងលក់បាត់មិនដូចខ្លួនកាន់តែក្តៅលើសដើម។ធ្វើចឹងបានទៀតលោកយ៉ុនហ្គីអើយ😿។
ថាហើយដើរចេញទៅតម្រង់បន្ទប់ជីមីនដោយមានកូនសោរនៅនិងដៃ។
«ជីមីន»យ៉ុនហ្គីទៅដាស់ជីមីន
«ខ្មោចជួយផងខ្មោច»ជីមីនស្រែកយកៗមនុស្សពុងគេងលក់មកដាស់បែបនេះ។
«ខ្ញុំទេ»យ៉ុនហ្គី
«ចុះលោកមករកខ្ញុំធ្វើអីទាំងយប់ នេះខ្ញុំកុំពុងដេកពួន កុំអាងថាជាចៅហ្វាយណា ព្រោះនេះម៉ោងដេកគ្មានចៅហ្វាយណាមិនអនុញ្ញាតអោយដេកទេ»ជីមីន
«តែខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតិ»យ៉ុនហ្គី
«ខ្ញុំមិនយល់ពីលោកទេយ៉ុនហ្គី ម្តងល្អម្តងអាក្រក់ ម្តងឆ្កួតម្តងជា ខ្ញុំតាមលោកអត់ទាន់ពិតមេន»ជីមីននិយាយទាំងក្រពុលមុខ
«យើងមានបានអោយអែងសម្របតាមយើងណា»យ៉ុនហ្គី
«ហើយចុះមកនេះមានការអី»ជីមីន
«គ្មានអីទេយើងសុំគែងដែរ»យ៉ុនហ្គី
«ចុះបន្ទប់របស់លោក»ជីមីន
«វាមិនស្អាត ស្អែកទៅសម្អាតផង យប់នេះសុំគេងដែរ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏ដាក់ក្បាលគេងលើខ្នើយរបស់ជីមីន។
«ណែខ្នើយខ្ញុំទេ បើលោកចង់គេងក៏គេងអត់ខ្នើយទៅទីនេះមានតែមួយ ភួយក៏ដូចគ្នាលោកគេងអត់ទៅ»ជីមីនប្រឹងទាញរបស់ទាំងអស់នេះមកវិញ។
«ហើយគេងជាមួយគ្នាមក កុំគំរិះពេក»យ៉ុនហ្គីថាហើយទាញជីមីនអោយចូលមកក្នុងភួយជាមួយគ្នាហើយដាក់ក្បាលជីមីនលើដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន។
«លេងទៅថប់ដង្ហើមណាស់»ជីមីនប្រឹងរើផងអីផង
«កុំរើគេងទៅយប់ហើយ»យ៉ុនហ្គី
«ខ្ញុំមិនចង់គេងទេ លោកចេញទៅ»ជីមីន
«មិនចង់គេងឬក៏ចង់ធ្វើអ្វីផ្សេង»យ៉ុនហ្គី
«ចង់ធ្វើអី»ជីមីនសួរទាំងឆ្ងល់។
«ធ្វើអីដែលមនុស្សពីរអ្នកគេតែងធ្វើ ដូចលើកមុនហ៎៎»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយញាក់ត្របកភ្នែកដាក់ជីមីន
«ណែកុំមកគិតផ្តេាផ្តាសលើខ្លួនរបស់ខ្ញុំអោយសោះ»ជីមីននិយាយហើយលើកដៃចង្អុលមុខយ៉ុនហ្គីរួចខិតខ្លួនឆ្ងាយពីយ៉ុនហ្គី
«ដល់ដំណាក់កាលនេះហមគិតហេសថារួចខ្លួន»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយចាប់ផ្តួលជីមីនទៅលើពូក។
«ណែលែងភ្លាម»ជីមីន
«លែងអីគេ»យ៉ុនហ្គីនិយាយស្របពេលដែលដៃទាំងពីរចាប់ដៃជីមីនខ្ទប់និងពូក។
«លែងខ្ញុំនិងហើយ»ជីមីននិយាយហើយងាកមុខចេញ។
«ងាកធ្វើអីអៀនមេនទេ»យ៉ុនហ្គី
«អត់ទេ»ជីមីននិយាយងាកមកចេញដដែលអ្នកណាហ៊ានមើលមុខគេក្នុងស្ថានភាពបែបនេះនោះ។
«អៀនធ្វើអីធ្លាប់ធ្វើច្រើនដងហើយសោះ»យ៉ុនហ្គី
«មីនយ៉ុនហ្គី»ជីមីនស្រែកសម្លុត
«បាទ»យ៉ុនហ្គីឆ្លើយយាងសុភាព
«បងសុំហើយណាជីមីន»យ៉ុនហ្គីនិយាយសំដីផ្អែមលួងលោមជីមីនអោយទន់ចិត្ត។
«អឹម»ជីមីនក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមព្រោះខ្លួនក៏មិនអាចប្រកែកនិងគេបានស្រាប់ហើយ។
«បងចាំផ្តើមហើយណា»យ៉ុនហ្គី
«អឹម.....»ជីមីនថ្ងូរឡើងនៅពេលយ៉ុនហ្គីយកអណ្តាតមករុលចូលក្នុងមាត់របស់ជីមីន។ពួកគេចាប់ផ្តើមធ្វើរឿងនោះជាមួយគ្នាទៅ(អត់ដឹងសរសេរទេអ្នកអើយ គិតស្រមៃខ្លួនអែងទៅ🙂)។
YOU ARE READING
🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥
ActionSG :អែងត្រូវសងយើងគ្រប់យាងជំនួសគ្រួសាររបស់អែង។ JM :ធ្វើទៅបើលោកគិតថាសមតែលោកនិងត្រូវជំពាក់ខ្ញុំវិញគ្មានថ្ងៃសងអស់ទេ។