«ហត់ទេ»ក្រោយពីឆុងមីអស់ប្រហែលជាង2ម៉ោងយ៉ុនហ្គីក៏និយាយឡើង។
«ហត់»ជីមីនក៏ងក់ក្បាលយាងលឿនទាំងខ្លួនពពេញទៅដោយញើសលាយទឹកយាងសស្រោក។
«មោះបងបីទៅសម្អាតខ្លួន»យ៉ុនហ្គីក៏លើកបីជីមីនដើម្បីទៅសម្អាតខ្លួនរួមទាំងគេផងដែរ។
«ដើររួចទេ»យ៉ុនហ្គីឃើញជីមីនដើរប៉ាក់ខ្ញើតៗក៏សួរឡើង។
«រួចតែពិបាក»ជីមីននិយាយធ្វើមុខស្អុយប៉ែតែម្តង។
«ហាសហា មោះបងបី»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងអស់សំណើច។
«អូនឈឺចឹងបងសប្បាយមេនទេ»ជីមីន
«អ្នកណាទៅសប្បាយពេលបេះដូងខ្លួនអែងឈឺនោះ»យ៉ុនហ្គីនិយាយបណ្តើរទាញម៉ាសុីនផ្លុំសក់មកផ្លុំអោយជីមីនបណ្តើរ ។(ពួកគេអង្កុយនៅមុខកញ្ចក់)។
«អូនមិនដែលដឹងថាបងចេះនិយាយផ្អែមចឹងសោះ»ជីមីន
«បងទើបតែរៀននិយាយ »យ៉ុនហ្គី
«រៀននិយាយដើម្បីអូនមេនទេ»ជីមីននិយាយបណ្តើរងាកមករកយ៉ុនហ្គីដែលឈរពីក្រោយរួចលើកដៃអោបចង្កេះ។
«បាទត្រូវហើយ បងចង់ធ្វើអ្វីដើម្បីអូនខ្លះ»យ៉ុនហ្គី
«បងដូចជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតចឹង»ជីមីន
«ចុះបងអីឡូវនិងពីមុន អូនគិតថាមួយណាល្អជាង»យ៉ុនហ្គី
«ចេះសួរចឹងកើត ប្រាកដជាអីឡូវហើយ កាលមុនធ្វើបាបស្ទើរឆ្កួតស្ទើរជាអ្នកណាទៅចង់បាននោះ»ជីមីន
«អូនប្រកដជាឈឺខ្លាំងហើយ»យ៉ុនហ្គី
«ប្រាកដជាចឹងហើយ តែពេលនេះលេងអីហើយព្រោះបងបានព្យាបាលរបួសនិងហើយ»ជីមីននិយាយញញឹមពព្រាយដាក់យ៉ុនហ្គី។យ៉ុនហ្គីអត់មិនបានក៏អោនថើបថ្ងាសមួយទៅ។
«យប់នេះថេហៅពួកយើងទៅញាំអីជុំគ្នាម្តង»យ៉ុនហ្គី
«ពួកគេដឹងថាអូនជាហើយមេនទេ»ជីមីន
«ដំណឹងល្អបែបនេះបងមិនចេះលាក់ទេ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយសើច។
«យាប់»ជីមីន
«អ្នកណាយាប់»យ៉ុនហ្គី
«បងនិង»ជីមីន
«តែមិញបងឮអ្នកណាទេថា daddy ស្រួលណាស់លឿនជាងនេះមក»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយកាន់តែសើចជាងមុន។
«មីនយ៉ុនហ្គី»ជីមីននិយាយហើយភ្នែកសម្លឹងបុិនពងមាន់។
«មើសបងថាលេងទេប្រញាប់តែខឹង »យ៉ុនហ្គី។
«អូនឃ្លាន»ជីមីន
«តោះទៅញាំអី»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយរកខោអាវអោយជីមីនស្លៀករួមគេគេផងដែរ។
«មិនបាច់ពរអូនទេអូនចង់អោយអ្នកផ្ទះនេះភ្ញាក់ផ្អើល»ឃើញយ៉ុនហ្គីបម្រុងនិងលើកពរខ្លួនជីមីនក៏និយាយឡើង។
«ចឹងក៏ចឹង»យ៉ុនហ្គីក៏ដើរអោបចង្កេះជីមីនពីក្រោយ។
«បងបងមានអីញាំខ្លះ»ជីមីនសួរទៅអ្នកបម្រើ
«អ្នកប្រុសតូច នេះអ្នកប្រុស...»អ្នកបម្រើក៏គាមងមិនស្ទើរដែលអាមនុស្សជិះរទេះរាល់ថ្ងៃសុខៗមកដើរបាននិយាយបានបែបនេះ (សព្វនាមនេះយ៉ុនហ្គីអ្នកអោយហៅ)។
«ភ្ញាក់ផ្អើលមេនបង»ជីមីនក៏សួរទៅរាងអស់សំណើចនិងទឹកមុខពួកគេ។
«គឺភ្ញាក់ខ្លាំងណាស់ នេះមានរឿងអីដែលពួកយើងមិនដឹងឬអត់»អ្នកបម្រើ
«គ្មានទេ»ជីមីន
«អ្នកប្រុសជាពីពេលណា»អ្នកបម្រើ
«ជាប្រហែលមួយអាទិត្យហើយគ្រាន់តែខ្ញុំលាក់អ្នកទាំងអស់គ្នា»ជីមីន
«រួមទាំងអ្នកប្រុសធំដែលមេនទេ»អ្នកបម្រើ
«បាទ»ជីមីន
«ពួកយើងពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ តែអ្នកសប្បាយចិត្តជាងពួកយើងនោះគឺលោកប្រុសធំនិងអែង ឃើញក្រោយខ្នងអ្នកប្រុសតូចពួនយំរហូត »អ្នកបម្រើជ្រុលមាត់និយាយ។
«ដួសបាយមកនៅនិយាយស្អីទៀត»យ៉ុនហ្គីក៏ប្រញាប់កាត់ចង្វាក់ខ្លាចគេហែកកេរ្ត៍ិខ្លួនអែងអស់។
«ចា៎៎លោកប្រុស»អ្នកបម្រើ។ចំណែកជីមីនក៏ធ្វើមុខឡិកឡក់ៗព្រោះមិនទាន់យល់សាច់ការផងគេឈប់យាយបាត់។
YOU ARE READING
🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥
ActionSG :អែងត្រូវសងយើងគ្រប់យាងជំនួសគ្រួសាររបស់អែង។ JM :ធ្វើទៅបើលោកគិតថាសមតែលោកនិងត្រូវជំពាក់ខ្ញុំវិញគ្មានថ្ងៃសងអស់ទេ។
