🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥

part 20

( ក្រាក)វាជាសម្លេងបើកទ្វារបន្ទប់ក្រោមដីដោយស្នាដៃយ៉ុនហ្គី។
«យាងមិចហើយមូឈីសំណប់ចិត្តសុខសប្បាយដែរទេ»យ៉ុនហ្គី
«មិចក៏បងធ្វើចឹងដាក់ខ្ញុំ»ជីមីន
«អែងមិនសួរខ្លួនអែងផងអាចង្រៃថាអែងបានធ្វើអីខ្លះ»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងខឹងចូលទៅអង្រួនខ្លួនជីមីនខ្លាំងៗ។
«ខ្ញុំមិនដែលបានធ្វើអីប៉ះពាល់ដល់បងទេយ៉ុន»ជីមីននិយាយផងយំផង។
«ហឹស តែគ្រប់យាងវាមកពីអែងតែម្នាក់គត់ អែងធ្វើអោយថេស្លាប់ អែងធ្វើអោយប៉ាយើងស្លាប់ អែងជាឃាតករ»យ៉ុនហ្គីនិយាយទម្លាក់កំហុសទៅអោយជីមីន
«ខ្ញុំមិនដឹងខ្ញុំមិនមេនជាឃាតករ»ជីមីនស្រែកតវាទាំងខ្លួនពេលនេះមានជាប់ច្រវាក់ជើងដោយមិនខ្លាចគេធ្វើបាបថែមទៀតសោះព្រោះមានតែខ្លួនមួយទេ។
«ហ៊ានតមាត់ផង ផាច់ »យ៉ុនហ្គីថាហើយទះជីមីនមួយដៃ
«បងហ៊ានទះខ្ញុំ»ជីមីន
«អែងមានអីអោយយើងខ្លាច»យ៉ុនហ្គី
«បងលេងស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយមេនទេ»ជីមីន
«ហឹស មើលមុខយើងយើងនិងស្រឡាញ់អែង»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយសើច។
«ចុះថ្ងៃមុននោះ»ជីមីន
«វាគ្រាន់តែជាល្បិចរបស់យើងទេ អាល្ងង់ គិតមេនទេថាយើងមិនដឹងថ្ងៃដែលយើងស្រវឹងនោះ ហឹសយើងគ្រាន់តែធ្វើអោយស្លាប់ចិត្តប៉ុុណ្ណោះក្មេងតូច»យ៉ុនហ្គីនិយាយកុហកផងមេនផងសកម្មភាពពីមុនក៏មានការពិតខ្លះមិនសម្តែង។
«បងយ៉ុន»ជីមីននិយាយហើយទឹកភ្នែកស្រក់មកដូចបាក់ទំនប់។
«យាងមិចនិង នេះស្រឡាញ់យើងដល់ថ្នាក់នេះផងហី តែសុំទោសផងយើងមិនបានស្រឡាញ់អែងទេហើយថែមទាំងស្អប់អែងខ្លាំងណាស់អាក្មេងចង្រៃ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយចាប់បោចសក់ជីមីនខ្លាំងៗ
«លេងខ្ញុំទៅខ្ញុំឈឺ»ជីមីនស្រែកអង្វរ។
«ផាច់ »មួយដៃលើផ្ពាល់ជីមីន
«ចាំទុកអែងគ្មានសិទ្ធមកបញ្ចាក្បាលយើងនោះទេ»យ៉ុនហ្កី
ជីមីនមិននិយាយអីបានត្រឹមបង្ហូរទឹកភ្នែកមើលមុខគេឡឹកឡក់ៗព្រោះទទួលយកភាពអាក្រក់ឃោឃៅររបស់យ៉ុនហ្គីអត់បាន។
«ពួកអែងដោះច្រវាក់អោយវាទៅ ដាក់ច្រវាក់ហើយលើកបាយអោយវាសុីដូចជាស្រួលពេកហើយ អោយវាទៅធ្វើការងារខ្លះ»យ៉ុនហ្គី
«រួចរាល់ហើយចៅហ្វាយ»កូនចៅ
«ដើរមក»យ៉ុនហ្គីបញ្ចាអោយជីមីនដើរតាមខ្លួន។
«នេះជាបន្ទប់អែង»យ៉ុនហ្គីចង្អុលទៅបន្ទប់ដែលអោយជីមីនគេងលើកមុន។
ជីមីនដើរចូលទៅទាំងមិននិយាយតអីមួយមាត់បើនិយាយពីសភាពជីមីនពេលនេះបែកមុខបែកមាត់មើលសឹងតែមើលមិនយល់ហើយ។
«អ្នកណាអោយអែងចូល »យ៉ុនហ្គីស្រែកដាក់ជីមីន
«ចុះបងថាជាបន្ទប់ខ្ញុំ»ជីមីននៅតែនិយាយពិរោះជាមួយយ៉ុនហ្គីដដែល។
«យើងគ្រាន់តែប្រាប់ប៉ុណ្ណោះ អែងមិនទាន់អាចចូលក្នុងនេះបានទេ ការងារមានច្រើនណាស់សំណប់ចិត្ត»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយយកដៃទៅចាប់ចង្ការជីមីន
ជីមីនមើលមុខយ៉ុនហ្គីដោយមិននិយាយអីមួយមាត់។
«ការងារផ្ទះទាំងអស់ពួកអែងកុំធ្វើចាប់ពីពេលនេះទៅមានអ្នកបម្រើថ្មីហើយ អោយវាធ្វើទាំងអស់ទៅ»យ៉ុនហ្គីនិយាយទៅកាន់អ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះ។
«ចា៎៎លោកប្រុស»វាជាសម្លែងរបស់នាងភីត ក្រៅពីនោះគ្មានអ្នកណានិយាយអីទេមានត្រឹមងក់ក្បាលតិចៗ។
«ធ្វើអោយស្អាត តែយើងមកវិញមិនហើយអែងត្រូវខ្លាំងហើយ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅបាត់។