🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥

part 9

ពេលព្រឹកឡើង
«អែងគិតថាអែងជាចៅហ្វាយគេឬយាងមិចទើបដេកមិនក្រោកបែបនេះ»យ៉ុនហ្គីកុំពុងតែឈរស្តីអោយអ្នកដែលដេកលើពូករបស់ខ្លួន។
«គឺខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនទេ»ជីមីន
«មិនស្រួលខ្លួនឬក៏មាយាទៅវិញទេ»សូហ្កា
«គឺមិនស្រួលខ្លួនពិតមេន»ជីមីននៅតែប្រកែក
«ហឹសរឿងយប់មិញយើងមិនទាន់ជម្រះបញ្ចីនិងអែងអស់ផង កុំមកបង្កើតកុំហុសអោយយើងដាក់ទោសអែងទៀតអោយសោះ»យ៉ុនហ្គី
«កុំហុសអីខ្ញុំមិនដឹងអីទេ»ជីមីននិយាយហើយក៏ក្រោកអង្គុយ
«មិនដឹងមេនទេយើងនិងធ្វើអោយអែងដឹង»យ៉ុនហ្គីឡើងទៅទ្របពីលើខ្លួនជីមីន។
«លេងខ្ញុំលោកចង់ធ្វើអី»ជីមីន
«កុំមកធ្វើពើក្រែងយប់មិញអែងអោយដៃកូនចៅយើងមិនចឹងហី»យ៉ុនហ្គី
«អោយអីខ្ញុំមិនដឹងទេ»ជីមីន
«មាយាពុធត្បុត ពូកែអោយដៃប្រុស »យ៉ុនហ្កី
«លោកនិយាយអីខ្ញុំមិនយល់»ជីមីន
«មិនយល់ចាំយើងនិងធ្វើអោយអែងយល់ ពូកែអោយដៃប្រុសមេនទេ»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏រុញជីមីនអោយទៅគេងលើពូកវិញ។បន្ទាប់មកគេក៏ក្រោកចេញតែមិនមេនក្រោកទៅណាឆ្ងាយទេគឺក្រោកទៅយកច្រវ៉ាក់មកចាក់ជើងនិងដៃរបស់ជីមីន។
«នេះលោកចង់ធ្វើអ្វីខ្ញុំនិង»ជីមីនស្រែកពេលដែលយ៉ុនហ្គីទាញជើងរបស់ខ្លួនទៅដាក់ច្រវ៉ាក់។
«គឺយើងនិងចងអែងមិនអោយទៅណាទាំងអស់ មិនសូម្បីតែបានឃើញពពួកប្រុសអស់នោះទៀត អែងចាំទុក»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយស្រែកខ្លាំងៗដាក់ជីមីន
«ខ្ញុំមិនទាន់បាននិយាយអីជាមួយពួកគេទេ ទោះខ្ញុំនិយាយឬក៏ស្រឡាញ់គ្នាជាមួយនរណម្នាក់ក៏មិនពាក់ព័ន្ធនិងលោកដែរយ៉ុនហ្គី»ជីមីនចាប់ផ្តើមតតាំងហើយព្រោះនៅស្ងៀមៗក៏គេធ្វើបាបដែរចឹងមានតែតតាំងខ្លះ។
«ចុះរឿងថ្ងៃមុនអែងនិងយើងអែងមិនចាំទេឬ ឬអែងជាមនុស្សដែលចូលចិត្តមានប្រុសច្រើន»យ៉ុនហ្គី
«រឿងថ្ងៃមុនខ្ញុំនិងលោកវាកើតឡើងដោយសារតែការបង្ខំរបស់មនុស្សថោកទាបដូចជាលោកប៉ុណ្ណោះយ៉ុនហ្គី»ជីមីន
«ការបង្ខំចឹងមេនទេ ចឹងក៏ចាំទទួលយកទៀតចុះ»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ចាប់ដៃជីមីនផ្អឹមចូលគ្នារួចដាក់ខ្នោះដៃ។ជីមីនពេលនេះជើងជាប់ច្រវ៉ាក់ចំណែកឯដៃជាប់ខ្នោះទៀត។
«កុំមកជិតខ្ញុំហើយជួយយកដៃដ៏ស្មោគគ្រោករបស់លោកចេញពីខ្ញុំភ្លាម»ជីមីនស្រែក
«ស្មោគគ្រោកមេនទេ តែបន្តិចទៀតមនុស្សស្មោគគ្រោកម្នាក់នេះនិងធ្វើអោយអែងស្រួលហើយដឹងទេ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏ចូលទៅហែកខោអាវរបស់ជីមីនចេញ។
«លេងទៅកុំធ្វើបាបខ្ញុំ»ជីមីនចាប់ផ្តើមនិយាយទាំងយំ
«ស្រែកអោយខ្លាំងទៅ យំអោយខ្លាំងទៅ ព្រោះពេលយើងស្តាប់សម្លេងអែងយំហើយគឺវាធ្វើអោយយើងក្តីសុខណាស់»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏សើចដើមករ។
«ដោះលេងខ្ញុំទៅ លោកអោយខ្ញុំធ្វើអ្វីក៏បានដែរ»ជីមីន
«នេះអែងកំណាញ់ខ្លួនដល់ថ្នាក់នេះឬ អែងចង់ទៅប្រគល់វាអោយនរណា»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងខឹង។
«ខ្ញុំនិងប្រគល់វាដោយពេញចិត្តតែចំពោះបុរសដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះ»ជីមីន
«វាជាអ្នកណាប្រាប់យើងភ្លាម»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងកំហឹង។
«គេជាអ្នកណាក៏មិនពាក់ព័ន្ធនិងលោកដែរ»ជីមីន
«ហឹសមិនពាក់ព័ន្ធឬ បើអែងមិនព្រមប្រាប់ទេ អែងមុខតែមិនផុតពីកណ្តាប់ដៃយើងមិនខានទេ»យ៉ុនហ្គី
«គេស្លាប់ហើយ ស្លាប់យូរហើយ គេទៅចៅលខ្ញុំហើយ គេទុកអោយខ្ញុំលំបាកវេទនាមកម្នាក់ឯងជាច្រើនឆ្នាំហើយ គេមិនខ្វល់ពីខ្ញុំទេ គេជាមនុស្សខុសសន្យា គេជាមនុស្សអាក្រក់ គេសន្យាថានិងមើលថែខ្ញុំ តែគេបែរជាអោយមនុស្សអាក្រក់ដូចជាលោកមកធ្វើបាបខ្ញុំបានទៅវិញ»ជីមីននិយាយដោយស្រែកយំខ្លាំងៗ។
យ៉ុនហ្គីពេលឃើញបែបនោះក៏ភាំងដែរព្រោះមនុស្សដែលជីមីននិយាយនោះគឺដូចជាគេចឹងតែគេក៏មិនប្រាកដទើបនៅស្ងៀម។
«កុំមករំអួយត្រង់នេះយើងថ្លង់»សូហ្កាស្រែកដាក់ជីមីន
«តើខ្ញុំទៅធ្វើអ្វីលោកទើបបានជាលោកចងកម្មពារនិងខ្ញុំមិនចេះឈប់ចឹងយ៉ុនហ្គី»ជីមីន
«អែងមិនបានធ្វើតែប៉ាអែងអ្នកធ្វើ យើងនិងអោយអែងសងយើងជំនួសព្រោះប៉ាអែងទៅលេងឋាននរកបាត់ហើយ»យ៉ុនហ្គី
«មនុស្សដូចលោកថោកទាប់បំផុតយ៉ុនហ្គី»ជីមីន
«មួយបាត់ តិរច្ឆាន ពីរមាត់ស្មោកគ្រោក បីមាត់ថោកទាប បានយើងអស់ការទ្រាំជាមួយអែងហើយ»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ឡើងទៅទ្រព្យពីលើខ្លួនរបស់ជីមីន។ជីមីនពេលនេះខ្លួនគ្មានសម្លៀកបំពាក់ទេព្រោះយ៉ុនហ្គីហែកអស់ហើយ។
«លេងខ្ញុំទៅកុំប៉ះពាល់ខ្ញុំ»ជីីមីនស្រែកយកៗនៅពេលសូហ្កាថើបកររបស់គេ។
«ស្រែកអោយខ្លាំងៗទៅយើងពេញចិត្ត»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏អោនទៅថើបមាត់របស់ជីមីនទោះជាជីមីនប្រឹងរើយាងណាក៏មិនរួចដែរ។តែមួយសន្ទុះក្រោយមកជីមីនក៏លេងរើទៀតព្រោះវាគ្មានបានប្រយោជន៍អីទេ។
«យាងមិចគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងឈ្លក់វង្វេងហើយមេនទេ»សូហ្កាសួរទៅជីមីនដែលគេងបង្ហូរទឹកភ្នែកយាងស្ងៀមមិននិយាយអី។
«ចាប់ផ្តើមកូរទៀតហើយមេនទេ»យ៉ុនហ្គី
«មិននិយាយមេនទេបាន»យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏ដោះច្រវ៉ាក់ជីមីនចេញហើយកយកខោអាវដែលហែកអម្បាញ់អោយជីមីនពាក់រួចបីជីមីនចេញពីបន្ទប់ទៅណាក៏មិនដឹង ចំណែកជីមីនក៏នៅស្ងៀមមិនរើមិនអីទាំងអស់។