🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥

part :39

ជុកគុកត្រូវបានថេយ៉ុងជាមួយគ្រួសារជុងគុកយកមកពេទ្យយាងប្រញាប់ប្រញាល់ហើយពេលនេះក៏កុំពុងស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់។
«កំហុសគ្រប់យាងមកពីខ្ញុំ»ថេយ៉ុងអង្គុយយំបន្តោសខ្លួនអែង។
«កុំបន្តោសខ្លួនអែងអី គ្មានអ្នកណាចង់អោយរឿងក្លាយជាបែបនោះទេ»អ្នកស្រីជុង
«ពិតមេនហើយ»លោកជុង
«ខ្ញុំសុំទោស»ថេយ៉ុង
«គ្រូពេទ្យមកហើយ»លោកជុង
«គ្រូពេទ្យគេយាងមិចហើយ»ថេយ៉ុងស្ទុះរត់ទៅរកគ្រូពេទ្យយាងលឿន។
«គឺថាខ្ញុំសុំទោសផងជនរងគ្រោះដាច់ដង្ហើមតាំងតែមុនមកដល់ទីនេះម្លេះ»គ្រូពេទ្យនិយាយទាំងទឹកមុខអស់សង្ឃឹម
«មិនពិតលោកកុហកខ្ញុំ»ថេយ៉ុងស្រែកកញ្រោល
«ពុទ្ធោកូនជុង»អ្នកស្រីជុងនិយាយទាំងយំ
«លោកអាចចូលទៅមើលសាកសពបាន ខាងយើងខ្ញុំខិតខំអស់សមត្ថភាពហើយ អោយពួកខ្ញុំសុំទោសផង»គ្រូពេទ្យ
«មិនពិតទេ លោកគ្រូពេទ្យកុហកខ្ញុំ»ថេហ៉ុងថាហើយក៏រត់ទៅរកជុងគុក
«បងប្រាប់ខ្ញុំមកថាវាមិនពិតទេមេនទេ»ថេយ៉ុងចាប់អង្រួនសាកសព្វជុងគុក
«កូនជុង»អ្នកជុននិយាយបានត្រឹមប៉ុណ្ណឹងក៏សម្លប់បាត់មាត់ឈឹងតែម្តង។អ្នកណាមិនស្លុតចិត្តមនុស្សនៅរស់ស្រស់ៗមិញសោះបែរជាមកស្លាប់ភ្លាមៗបែបនេះ។ចំណែកលោកជុនក៏បានត្រឹមតែគ្រាប្រពន្អគាត់ គាត់មិនយំទេតែទឹកមុខគាត់គឺក្រហមងាំងហើយ។
«ជុងមិចក៏បងធ្វើបែបនេះ»ថេយ៉ុង។

ងាកមកមើលជីនអែនេះវិញក្រោយពីត្រូវមួយគ្រាប់របស់លោកគីមពេលនេះកំពុងតែសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យមួយកន្លែងដូចគ្នាដែលមានណាមជូនជាអ្នកមើលថែ។
«យាងមិចហើយបានធូរខ្លះទេ»ណាមជូន
«បានធូរហើយ»ជីននិយាយហើយដាក់កែវទឹកដែលផឹកអម្បាញ់មិញទៅវិញតែថាកែវទឹកនិងបែរជាធ្លាក់ទៅនិងការ៉ូទៅវិញ។
«កុំចុះចាំបងអ្នករើសវា»ឃើញជីនចង់ចុះពីលើគ្រែណាមជូនក៏ហាមទុកអោយខ្លួនអែងជាអ្នករើសវិញ។
«អូនមានអារម្មណ៍ថាដូចមានប្រផ្នួូលមិនស្រួលសោះ»ជីននិយាយទាំងទឹកមុខស្រងួតស្រងាត់។
«ហេតុអីក៏អូននិយាយបែបនេះ»ណាមជូន។
«អូនមិនដឹងដូចគ្នា»ជីន។
«បងថាមកពីអូនគិតច្រើនពេកហើយមើលទៅ សម្រាកអោយបានច្រើនទៅប្រហែលលេងអីហើយ»ណាមជូន
«អូនថាមិនចឹងទេ»ជីន
«កុំក្បាលថឹងពេក»ណាមជូន
«អូនមានក្បាលរឹងណា»ជីន
«នៅថាខ្លួនអែងអត់ក្បាលរឹងទៀត នេះបងអត់ទាន់និយាយរឿងថ្ងៃមុនជាមួយអូនទេ»ណាមជូន
«រឿងអីគេ»ជីន
«នៅសួរថារឿងអីទៀតមេន គឺរឿងថ្ងៃត្រូវគេបាញ់និងហើយ បងប្រាប់អូនថាមិច ក្រែងបងប្រាប់អោយអូននៅផ្ទះអោយមានសុវត្ថិភាព រឿងនិងទុកអោយបងអ្នកចាត់ការ មិចក៏នៅចចេសទៅទៀត ដឹងបងភ័យប៉ុណ្ណាទេពេលអូនត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើងថ្ងៃនោះ»ណាមជូន
«តែអូនបារម្ភពីបង យាងហោចណាស់អូនក៏អាចជួយបងបានខ្លះ»ជីន
«តែអូនធ្វើអោយបងលំបាកទៅវិញទេជីន»ណាមជូន
«បងលំបាកដែលមើលថែអូនបែបនេះមេនទេ»ជីន
«វាមិនមេនមានន័យបែបនោះទេជីន តែបងលំបាកដែលត្រូវមកឃើញអូនគេងលើគ្រែអ្នកជំងឺបែបនេះទៅវិញទេ»ណាមជូន
«អូនក៏មិនចង់អោយបងគ្រោះថ្នាក់ដូចគ្នា»ជីន
«យាយចឹងអូនដឹងរឿងនោះពីណា»ណាមជូន
«គឺជេហូបនិងហើយ ក្រែងបងចូលដៃជាមួយប៉ូលីស មិចក៏អូនមិនអាចដឹងទៅ បងភ្លេចហើយមេនទេថាអូនជានរណា»ជីន
«បងមិចនិងអាចភ្លេចទៅ ប៉ូលីសជើងល្អ»ណាមជូននិយាយហើយសើច។
«មិនមេនទេប៉ូលីសសុើបអង្គេតទេតើ»ជីន
«បងថា..»ណាមជូននិយាយមិនទាន់ចប់ផងទូរសព្ទក៏រោរិ៍ឡើង។
«អោយមកអូនមកអូនលើកខ្លួនអែងបាន»ជីន
«អាឡូប៉ាមានរឿងមេនទេទើបខលមកកូនបែបនេះ»ជីន
«ជីន គឺជុងគុក..»លោកជុនដែលនិយាយពីម្ខាងទៀត
«ជុងគុកគេយាងមិចប៉ា»ជីន
«ជុងគុកគេស្លាប់ហើយ»លោកជុន
«ប៉ាថាមិច»ជីននិយាយបានត្រឹមនេះទូរសព្ទក៏ធ្លាក់ពីដៃតែម្តង។