🔥រឿងគុំនំសាងស្នេហ៍The End🔥

part :44

ពេលព្រឹកព្រលឹមយើងឃើញថាមានគូរស្នេហ៍មួយគូកុំពុងតែគេងអោបគ្នាយាងស្អិតរមួត។
«បងភ្ញាក់យូរហើយមេនទេ»ជីមីនដែលទើបតែភ្ញាក់ក៏សួរឡើង។
«បាទ »យ៉ុនហ្គីឆ្លើយហើយយកដៃបណ្តឹងការអោបជីមីនចូលក្នុងទ្រូងកាន់តែណែន។
«មិចក៏មិនដាស់អូន»ជីមីន
«មិនដឹងថាដាស់ធ្វើអីផង»យ៉ុនហ្គី
«គឺដាស់ទៅធ្វើការងារផ្ទះនិងណា»ជីមីន
«ហឹស ទើបតែដើរបានទេយើងនិង ចង់ទៅធ្វើការងារផ្ទះហើយឬ ណាមួយបងថាកុំទាន់ចុះទៅអីខ្លាចអ្នកបម្រើផ្អើល»យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងអស់សំណើច។
«មិចក៏ផ្អើល ដូចគ្មានអីចម្លែកផង»ជីមីន
«កន្លះឆ្នាំជាងហើយដែលអូនអង្គុយលើរទេះថែមទាំងនិយាយមិនបានទៀត ហើយស្រាប់តែអូនចុះទៅស្រស់ៗចឹងអ្នកណាគេមិនផ្អើល»យ៉ុននិយាយយកដៃទៅច្បិចច្រមុះជីមីន
«អូនភ្លេចគិតទៅ😹»ជីមីន
«ទៅងូតទឹកទេ»យ៉ុនហ្គី
«អត់ទេ»ជីមីនក្រវីក្បាលយាងលឿន
«មិចចឹង អត់ទាន់ចង់ក្រោកទេឬ»យ៉ុនហ្គី
«បាទ»ជីមីននិយាយហើយចូលអោបរឹតយ៉ុនហ្គីកាន់តែខ្លាំង។
«មិញសុទ្ធតែអួតថាធ្វើការងារ »យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងខ្នាញ់ដោយយកដៃញីសក់ក្បាលជីមីន។
«មនុស្សតែងតែប្រែប្រួល ទៅតាមពេលវេលា»ជីមីននិយាយហើយព្រលែងពីការអោបហើយក្រោកអង្គុយ។
«អូននិយាយត្រូវ »យ៉ុនហ្គីក៏ក្រោកអង្គុយតាម។
«បងដឹងទេ មានមួយសម្រាប់អូនដែលមិនប្រែ នោះគឺអូនស្រឡាញ់បង ស្រឡាញ់ដល់ថ្នាក់បរិយាយមិនចេញ»ជីមីននិយាយងៀកទៅមើលយ៉ុនហ្គីដោយធ្វើមុខឆ្ងល់ដាក់យ៉ុនហ្គី។
«កុំធ្វើមុខបែបនេះដាក់បង បងក៏ឆ្ងល់ដែលហេតុអ្វីអូនល្អនិងបងថ្នាក់នេះ មិនមានចិត្តខឹងស្អប់បងខ្លះទេឬ»យ៉ុនហ្គី
«ពីមុនមានតែគ្រាន់តែអន់ចិត្តប៉ុណ្ណោះ តែចាប់ពីថ្ងៃអូនធ្លាក់ខ្លួនឈឺអូនមានបងមើលថែ អូនគិតថាទោះដើរមិនបាននិយាយមិនបានតែជិីវិតអូនល្អជាងមុនឆ្ងាយណាស់ ព្រោះមានបងដែលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ ដូចជាអាហារហូបចុក នាំទៅពេទ្យជារៀងរាល់អាទិត្យ នៅមានងូតទឹកអោយទៀត លោកអើយមួយរយះធំមកនេះបងធ្វើល្អដាក់អូនច្រើនណាស់ ដូចសុភាពបុរសចឹង»ជីមីន
«សុភាពបុរសមិនមេនមុខដូចបងទេ »យ៉ុនហ្គីនិយាយញញឹមងាកមុខចេញអៀននិងពាក្យសរសើររបស់ជីមីន។
«អូនខំសរសើរហើយទទួលយកទៅ»ជីមីនខំអោនទៅនិយាយបង្អាប់ទៀត។
«និយាយច្រើនណាស់»យ៉ុនហ្គីយកដៃរុញក្បាលជីមីនអោយរាងឆ្ងាយពីខ្លួនបន្តិច។
«បងប្រហែលមិនយល់អារម្មណ៍មនុស្សទើបតែនិយាយបានទេ....»ជីមីនចាប់ផ្តើមរៀបរាប់ទាំងធ្វើមុខកំសត់។
«អឹម..»កុំអោយនិយាយច្រើនយ៉ុនហ្គីចាប់បឺតមាត់យកតែម្តងតែជីមីនក៏មិនប្រកែកទៀត។
«តោះទៅងូតទឹក»ព្រលែងមាត់មកយ៉ុនហ្គីក៏និយាយហើយហុចដៃទៅអោយជីមីនដែលអង្គុយធ្វើមុខក្រហមប៉ាំងទាំងព្រឹក។
«បងងូតទឹកអោយអូនទៀតមេនទេ»ជីមីនហុចដៃទៅអោយគេលើកពររួចនិយាយ។
«បាទ ឬអូនចង់ធ្វើអីផ្សេង»យ៉ុនហ្គីពរបណ្តើរក៏និយាយបណ្តើរ។
«ចង់ធ្វើអី»ជីមីន
«ធ្វើអីដែលចង់ធ្វើ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏សើច។
«បងសើចអីនិង»ជីមីន
«អត់មានអីទេ »យ៉ុនហ្កី
«អូនថាអូនងូតទឹកខ្លួនអែងបានហើយ»ជីមិន
«បងមិនទុកចិត្តទេ បងខ្លាចអូនដួលបោកក្បាលនិងការ៉ូនេះ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់ជីមីនចេញដើម្បីងូតទឹកអោយ។
«មិចក៏សុខៗមកអោបបងចឹង»យ៉ុនហ្គីសួរទាំងឆ្ងល់គ្រាន់តែយាយប្រយោគមិញសោះស្រាប់តែជីមីនមកអោបគេភ្លាមៗ។
«បងអាក្រក់ដាក់អូននៅអូនស្រឡាញ់ ទម្រាំល្អថ្នាក់នេះអូនមិនស្ទះទ្រូងស្លាប់ទេឬ»ជីមីននិយាយទាំងមុខជូរ។
«ធ្វើមុខចឹងទៀតហើយអាក្រក់មើលណាស់»យ៉ុនហ្គីនិយាយបណ្តើរដោះសម្លៀកបំពាក់ជីមីនបណ្តើរដូចឱកុំពុងងូតទឹកអោយកូនចឹង។
«អូននិយាយមេនណា គិតៗទៅចង់តែរំលោភបងរំសាយអារម្មណ៍ខ្លះទេ»ជីមីននិយាយដោយទឹកមុខស្មើធេញតែអ្នកដែលស្តាប់ទេភ្នែកឡើងបុិនពងមាន់។
«អូននិយាយឆ្កួតស្អីនិង បងមិនធ្វើរឿងចឹងជាមួយមនុស្សឈឺទេ »យ៉ុនហ្គី
«ចឹងពេលអូនជាស្រួលបួលអាចធ្វើបានមេនទេ»ជីមីន។
«បាទ»ឮសំណួរនិងហើយយ៉ុនហ្គីហួសចិត្តតែម្តង។
«ល្អខ្លាំងណាស់»ជីមីននិយាយធ្វើមុខត្រេកអរ។
«មកបងដុសសាប៉ូអោយ»យ៉ុនហ្គិនិយាយហើយក៏យកសាប៉ូទៅដុសលើខ្លួនជីមីន។ការធ្វើបែបនេះវាមិនមេនគ្មានអារម្មណ៍ទេតែ គេប្រឹងទប់តែប៉ុណ្ណោះ។
«មិញអូននិយាយលេងទេ»ឃើញយ៉ុនហ្គីដោះសម្លៀកបំពាក់គេចេញពីខ្លួនជីមីនក៏និយាយឡើងទាំងភ័យ។
«បងងូតទឹកតើ អូនគិតអីនិង»យ៉ុនហ្គីក៏អស់សំណើចនិងទឹកមុខជីមីន។
«មកអូនដុសសាប៉ូអោយ»ជីមីននិយាយហើយក៏ចាក់សាប៉ូលើដៃដុសលើខ្លួនជីមីនវិញ។
«អោបបែបនេះប្រយ័ត្នបងទប់អារម្មណ៍មិនបាន»យ៉ុនហ្គីនិយាយខណះពេលដែលជីមីនអោបខ្លួនទាំងម្នាក់ៗគ្មានសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនសុទ្ធតែសាប៊ូ។
«អូនដុសខ្នងអោយបងតើ»ជីមីនក៏យកដៃដែលកំពុងអោបយ៉ុនហ្គីនោះ ដុសចុះឡើងលើខ្នងយ៉ុនហ្គី។
«ចាំបងដុះអោយវិញចឹង»យ៉ុនហ្គិនិយាយហើយពួកគេក៏ឈរអោបគ្នាដុះខ្នងអោយគ្នាទៅវិញទៅមក។
«អូនគួរអោយស្រឡាញ់បែបនេះ បងមិនចង់អោយចេញក្រៅផ្ទះទេខ្លាចគេឆក់ទៅបាត់»កុំពុងតែអោបគ្នានិងយ៉ុនហ្គីនិយាយឡើង។
«មើលតែអូននិងរបស់មានតម្លៃបានគេឆក់អូនទៅ»ជីមីន
«សម្រាប់បងអូនជារបស់មានតម្លៃបំផុតហើយ»យ៉ុនហ្គី។
«ពិតមេនហេស😹»ជីមីន
«បាទមិចក៏សើច»យ៉ុនហ្គី
«អត់មានអីទេ មកអូនដុះខ្លួនអោយទៀត គឺដុសបែបនេះដុះច្រើនកន្លែងបែបនេះទើបសព្វ..»ជីមីនដុសចុះឡើងមិនប្រយ័ត្នក៏ទៅប៉ះនិង..។
«ជីមីនបងពិបាកទប់អារម្មណ៍ណាស់»យ៉ុនហ្គី
«បើពិបាកទប់ កុំទប់អីបញ្ចេញមកអូនមិនអីទេ»ជីមីននិយាយបើកដៃប៉ុណ្ណឹងហើយនៅចាំអីទៀត។
«អឹម...»សម្លេងគ្រហឹមដើមក៏ពេលយ៉ុនហ្គីចាប់មាត់ជីមីនភ្លាមៗ។អណ្តាតក្តៅសៀមកំពុងព្រលែងគ្នាក្រេមយករស់ជាតិពីគ្នាទៅវិញទៅមក។
ដៃស្រឡូនស្អាតរបស់ជីមីនលើកទៅតោងកយ៉ុនហ្គីខណះដែលយ៉ុនហ្គីលើកគេច្រកកៀវពីខាងមុខនាំទៅណាក៏មិនដឹង។
«ឈូ...»វាជាស្នូរដំណក់ផ្កាឈូកដែលយ៉ុនហ្គីបើក។
យ៉ុនហ្គីដាក់ជីមីនអោយគេងលើការ៉ូក្រោមដំណកទឹកនោះ អែមាត់ក៏មិនព្រមព្រលែងពីគ្នាសោះ ដៃរវាមដូចមឹកស្ទៀបគ្រប់កន្លែងពេញខ្លួនប្រាណរបស់ជីមីន។
«អូនប្រាកដហើយមេនទេថាមិនអី»យ៉ុនហ្គីសួរបញ្ចាក់ជីមីន
«បាទ»ជីមីនងក់ក្បាលបញ្ចាក់។
«ចឹងបងចាប់ផ្តើមហើយណា»យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏ចាប់លើកជើងជីមីនម្ខាងយកមកដាក់លើស្មារួចទាញកូនប្រុសដ៏ធំមហិមាដែលបែកសរសៃរលាម មកដាក់ក្នុងល្អាងស្នេហ៍យាងយឺតបំផុត។
«អ្ហឹស អ្ហាស៎៎ លឿនបន្តិចបានទេ»ដោយសារតែយ៉ុនហ្គីដាក់ចូលយឺតពេកជីមីនក៏និងយាយឡើង។
«សឺត អ្ហឹស អ្ហាស.. លឿនមិនកើតទេវាអាចអោយអូនឈឺខ្លាំង ព្រោះយើងខានធ្វើបែបនេះយូរហើយ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏សកកូនប្រុសទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍ដល់គល់ទាំងសន្សឹមៗ។
«យ៉ុនហ្គី»ជីមីនហៅឈ្មោះយ៉ុនហ្គីទាំងយំ។
«អូនឈឺខ្លាំងមេនទេ ចឹងកុំធ្វើវាអី»យ៉ុនហ្គីឃើញជីមីនយំខ្លាំងបែបនោះក៏ប្រុងនិងបញ្ឈប់សកម្មភាពដែលទើបតែចាប់ផ្តើម។
«អូនស្រឡាញ់បង»ជីមីននិយាយហើយទាញមាត់យ៉ុនហ្គីមកបឺត ទាំងទឹកភ្នែក។មិញនេះគេរំភើបនិងពាក្យសំដីខ្វល់ខ្វាយរបស់យ៉ុនហ្គីទេទើបគេយំ។
«បងក៏ស្រឡាញ់អូនដូចគ្នា»យ៉ុនហ្គី
«បងធ្វើតាមចិត្តបាន មិនបាច់ទប់អារម្មណ៍ទេអូនមិនអីគឺមិនអីហើយ»ខ្លាចយ៉ុនហ្គីមិនហ៊ានធ្វើតាមអារម្មណ៍ជីមីនក៏និយាយឡើង។
«កុំបន្តោសបងណាឮទេ បើដើរមិនរួចម្តងទៀត»យ៉ុនហ្គី។
«មិនដល់ថ្នាក់និងទេ»ជីមីននិយាយហើយងាកមុខចេញទាំងអៀន។
«ចឹងក៏ចាំមើលទៅ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយកូនប្រុសដែលសង្ងំក្នុងខ្លួនជីមីនអស់មួយសន្ទុះក៏ចាប់ផ្តើមកម្រើកឡើង។
«អ្ហឹស អ្ហាស៎៎ អ្ហាស៎៎ លឿនជាងនិងបន្តិច»ជីមីនស្រែកទារអោយបន្ថែមល្បឿន។
«បាទbaby តែអូនរឹតបងណាស់ សឺត..អ្ហឹស...អ្ហាស៎៎..អ្ហាស៎៎»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយដៃក៏ចាប់ផ្តើមលើកជើងជីមីនអោយកានតែខ្ពស់ស្រួលក្នុងការបុកអោយដល់គល់🍑🍌។🤦‍♀
«ពេញចិត្តទេbaby»យ៉ុនហ្គីអោនទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់ជីមីន។
«ពេញចិត្តណាស់daddy »ជីមីនក៏ខ្សឹបវិញថែមទាំងធ្វើមុខច្រឡើមដាក់ទៀត។
«បើដើរមិនរួចម្តងទៀត កុំហៅបងថាមីនយ៉ុនហ្គីអោយសោះ»យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏ចាប់ផ្តើមឆុងមីជាមួយជីមីនយាងក្តៅគគុកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកនោះទៅ។មិនដឹងជាពេលណាបានឈប់ទេប្រហែលជាជីមីនដើរលេងរួចម្តងទៀតហើយមើលទៅ។🤦‍♀

ភាគចឹងកុំសរសេរច្រើនពេក ខ្លាចក្មេងអានហើយខូចមនុស្ស។