Fearless Tomorrow

CHAPTER TWENTY ONE

Chapter 21:

Bunga ng pagkakamali at maagang pagmulat sa masamang impluwensya ng barkada.

Doon nagsimula si Claudette.

I feel like my senses stopped functioning as I heard that. 

Hindi ko na naggawang tingnan pa siya sa mga mata dahil para na siyang lugmok-lugmok na umiiyak sa harap ko.

Pero kahit ganon, pinagpatuloy niya pa rin ang pagkukuwento. Awang-awa ako. Akala ko dati ako lang ang pinagkaitan ng mundo... meron pa pala.

At mas malala pa sila.....

"I raped someone and it happened to be Claudette mother. I was just 12 years old that time! Grade seven student. Too young... to raped and kill someone."

Mahigpit akong napahawak sa kinauupuan ko dahil sa rinig.

Akala ko 'yon na.... may kasunod pa pala. Mas malala at mas hindi kapani-paniwala.

Naiwan akong tulala at tila hindi maprose-proseso ang lahat.

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay para na siyang hangin na nawala sa harap ko.

Hindi na rin siya pumapasok, huli na ng malaman naming nag drop out na pala siya.

It may be too painful for him.

So painful.

"Lara, c'mon! Kain na. Hindi ka mabubusog kakatitig sakin! "

Inirapan ko si Stan na nakangise sa harap ko. Ilang araw na siyang ganyan! Hindi niya na ako malubayan. Para na siyang bubuyog na sunod ng sunod sakin. Kahit saan ako magpunta ay naroroon din siya. Kulang na lang ay bantayan niya ako 24/7.

"Does your mind still impanated by Virgo confession? " bulong niya bago itulak papalapit sakin ang siomai na binili niya.

Unluckily, Stan also heard what Virgo said. Nagbibihis pala siya sa CR ng room namin na maayos na nang mag confess si Virgo.

Hindi rin siya makapaniwala sa narinig, gaya ko.

It just, Virgo is too... too young to do that.

Umiling ako at nakangusong tumusok sa siomai. "Hindi..."

"Tungkol ba 'yan sa nagpakilalang tatay mo?" tanong niya.

Mabilis akong tumango habang ngumu-nguya na.

I have this urge to narrate everything to him so I did.

Sinimulan kong ikuwento lahat simula nang makilala ko si Sir Lucan papunta sa DNA. Pati na rin ang ginagawa kong pag-iwas ay kinwento ko.

Bumuntong hininga siya at binigyan ako ng nanggigigil na pisil sa magkabilang pisnge ko.

"Just hear them out. Malay mo makuha mo na 'yong dati lang ay hinihiling mo. Learn to open your ear, eyes.. mind especially your heart. Huwag mong isarado lahat. Baka iyan pa ang pagsisihan mo sa huli. " aniya kaya tumayo ako.

Ang galit sa puso ko at ang pagka-ilang ko sa sarili ay sandaling humupa.

Tama nga ang sabi sabi na mas maiging ikwento sa iba ang problema mo dahil nababawasan ng tinik ang puso mo.

Sinasabi ni Stan na huwag akong mabulag sa galit at puot na nararamdaman ko.

Tama nga ang desisyon kong ibahagi sa kaniya ang kwento ko.

                                   ...

"Lara..."

Walang emosyon kong tiningnan ang tatlong taong pilit kong iniiwasan.