*Yetişkin okurlar için uygundur!*
Aramızdaki uzaklık 7 metre, bir birilerine tuşlanmış iki silah, her birinde bir mermi. Alaz bana doğru bir adım attı ve eş zamanlı olarak ben de ona doğru bir adım attım.
"Bu tetiğe aynı anda basarsak bile ilk ölen...
Bu hikayede bana eşlik ettiğiniz için teşekkürler...
Umarım beğenirsiniz...
Keyifli okumalar.📖
⌨⌨⌨
Bu gece bir kumar oynayacağım ya kazanacağım ya da kaybedeceğim ve bu benim vereceğim tek bir karara bağlı olan kader ipliği olacak.
**********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. BÖLÜM "KİMSİN SEN?"
Bana öyle bir bakıyordu ki bu işin içinden nasıl çıkmam gerektiğini düşünmeme izin vermiyor gibi, gözlerinin içine baktım ve kaşlarım çatıldı. Kafamı iki yana salladım ve "Anlatmayacağım."diyerek bakışlarımı ondan çektim. Ben niye şuan onunla böyle, burada dikiliyordum? Bana hangi hakla hesap soruyordu? diyen düşüncelerimde kayboluyorken derin bir nefes alarak geri çekildi.
Ellerini beline yerleştirdi ve kafasını aşağıya eğdi, göz kapaklarının ve sanki bir birine sıkı sıkı kenetlenmiş, hafifce uzun, kıvrımlı kirpiklerinin üstünden bana baktı "İz ben..." Sustu, tekrar bakışlarını kaçırdı. Elini gür, kahve tonlarında olan saçlarına geçirdi. "Ben sadece bilmek istiyorum." Diyerek cümlesini tamamladı.
Güldüm, kafamı anladım der gibi salladım. "Ben yıllardır sorularla, bilmezliklerle boğuşuyorum Alaz." Bakışları beni buldu. "Cevabını asla alamayacağımı düşünerek her gün kafamda dönüp durdular." Alt dudağımın iç kısmını ısırarak tek kaşımı kaldırıp indirdim. "Ama görüyorum ki..." Omuzlarımı silkerek devam ettim. "...sen 1 hafta bile sabredememişsin." Gözlerini kapatarak dışarıya sert bir soluk verdi.
"Kaçmaya çalıştığının farkındayım." Dedi boğuk çıkan sesiyle, haklıydı ama yine de ona hiçbir şey anlatmaya mecbur değildim. "Sana dedim, sana anlatacaklarımın zamanı var." Kafasını iki yana sallayarak "Şimdi öğrenmeni istemiyorum."
"Değil mi? Benim hakkım olanı bilmek bile senin istemenle olabilecek bir şey, sen ne zaman istersen değil mi?" Geriye doğru bir adım atarak "Biliyor musun senin söyleyeceklerinin benim için hiçbir önemi yok artık." Dedim.
Yüzünü elleriyle sıvazladı. "Tamam biliyorum ben yıllar sonra bir anda geri döndüm." Tekrar karşımda durarak gözlerime baktı ve devam etti. "Hakkım yok ama benden sadece beni dinlemeni istiyorum, şans istiyorum sadece İz. Bir tane şans." Hayretle ve inanmazcasına baktım yüzüne.
Kaşlarımı çattım, sinirle "Geri geldin diye hiçbir şey olmamış gibi seni tekrar kabul edeceğimi mi düşündün ki benden şans istiyorsun." Dişlerimi sıkarak konuştum, gözlerindeki umutsuzluk içimde bir yerlerde ona olan zaafıma dokunsa da kendimi tutarak "Sen benim için eskide kalmış, unuttuğum bir anımsın. Bu kadar Alaz." Dedim acımasızca, yutkunduğunu gördüm.
