DARK STRAWBERRY [COMPLETED]

_12

z

"ဦးေလးကင္ ဒယ္ဒီေရာ"

ဘတ္ဟြၽန္း၏ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္က ပံုမွန္၄နာရီျဖစ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ လုဟန္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ မုန္႔ပတ္စားရင္း ညေန၆နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပံုမွန္ ကားဂိုေထာင္မွာေတြ႕ရတဲ့ ဒယ္ဒီ့
ကားဟာ ယခုတြင္ေတာ့ မေတြ႕မိတာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ေမးလိုက္ျခင္းပင္။

ဒယ္ဒီက ပံုမွန္ဆို ညေန၄နာရီခြဲေလာက္ဆို ဘတ္ဟြၽန္းကို ၀င္ႀကိဳရင္း ျပန္ေရာက္တတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ညေန၆နာရီထက္ အိမ္ျပန္ေနာက္မက်တတ္တဲ့ ဒယ္ဒီက ယခုေနာက္က်ေနသည္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေစသည္။

"သခင္ႀကီး ျပန္မေရာက္ေသးဘူး သခင္ေလး"

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပရင္းသာ မ်က္ေမွာင္ေလးအနည္းငယ္ကုတ္လို႔ အိမ္ေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့သည္။
ပံုမွန္ဆို ဒယ္ဒီက စီးပြားေရး လူမႈေရး ပါတီပြဲေတြကို တကေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ယခုတြင္လည္း ထိုသို႔ ျဖည့္ေတြးလိုက္သည္။ပုခံုးေပၚက ေလ်ာ့ရဲရဲ လြယ္အိတ္ကို ကုတင္ေပၚ ပစ္တင္ရင္း ဟူးကနဲေလပူေတြမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။

လုဟန္နဲ႔ ေလ်ွာက္ပတ္စားထားၿပီးေတာ့ ယခုတြင္ေတာ့ အဆီရစ္ေနေလၿပီ။မ်က္လံုးပါ ငိုက္စင္းခ်င္လာတဲ့ သေဘာရွိသည္။
ေဘာင္းဘီအိတ္ကတ္ထဲက ဖုန္းကို ထုတ္ယူၿပီး ဒယ္ဒီ့ဆီ ေခၚလိုက္သည္။

ဘတ္ဟြၽန္း၏ ၁၆နွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မွာတင္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေတာင္းခဲ့သည့္ ဖုန္းေလးပင္။အစကေတာ့ ဒယ္ဒီလက္မခံေလာက္ဘူးထင္ထားေပမယ့္ ဒယ္ဒီက ဘတ္ဟြၽန္းကို လိုခ်င္တဲ့ အမ်ိဳးအစားေမးၿပီး ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။

ဘတ္ဟြၽန္း၏စိတ္ထင္ပဲလားမသိေပမယ့္ ဒယ္ဒီက ေနာက္ပိုင္း ဘတ္ဟြၽန္းကို ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြ ပိုေပးလာသည္။ဘတ္ဟြၽန္းပဲ အ႐ြယ္ေရာက္လာ၍လားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ေပ။

တစ္တီတီနဲ႔ ၾကာရွည္စြာျမည္ေနေသာ ဖုန္းဟာ တစ္ဖက္က ကိုင္သူမဲ့။၃ ၊၄ခါေလာက္ ေခၚသည့္တိုင္ ေျဖဆိုမႈ မရွိလာတဲ့ ကိုင္သူမဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သာ ဖုန္းေခၚဆိုျခင္းကို ရပ္တန္႔လိုက္ေတာ့သည္။