_56

1.1K 167 16
                                        

Z

ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာစၾကားကေန ထိုးခြင္းလာတဲ့ ေနေရာင္ေၾကာင့္ အိပ္ေနတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းမ်က္ေမွာင္ေတြက က်ံဳ႕သြားသည္။ပံုမွန္ဆို ဘတ္ဟြၽန္းက အခန္းတံခါးကို အၿမဲပိတ္ထားတတ္တာမို႔ ေနေရာင္ျခည္ဟာ မ၀င္တတ္။
မွိတ္ထားသည့္တိုင္ မ်က္လံုးကို ေနေရာင္က စူးလာတာမို႔
ဘတ္ဟြၽန္းမဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္နွင့္ မ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္သည္။

အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေဘးနားက ေနရာကို လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေဘးအိပ္ယာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းရုတ္တရပ္ထထိုင္မိသြားသည္။
ဒယ္ဒီေရာ?

"နိုးၿပီလား"

ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းက ေဘးအိပ္ယာကိုလက္ျဖင့္စမ္းေနရင္းမွ အသံလာရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
အက်ီအ၀တ္အစားအသင့္နဲ႔ ပံုမွန္၀တ္စားဆင္ယင္ပံုမ်ိဴးမဟုတ္တဲ့ ဒယ္ဒီက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းလူငယ္တစ္ေယာက္လို ဆြယ္တာအပါးတစ္ထည္နွင့္ စတိုင္ပင္တစ္ထည္ကိုသာ ၀တ္ဆင္ထားသည္။

"သားက ဒယ္ဒီျပန္သြားၿပီထင္တာ"

မ်က္လံုးကို လက္ျဖင့္ပြတ္ကာ သန္းေ၀ရင္း ေျပာလာသည့္ ဘတ္ဟြၽန္းကို 'ဘာေတြေတြးေနပါလိမ့္'ဟူသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လာသည္။

"ဒယ္ဒီ!ေနေကာင္းေသးတာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔"

"မင္းဒယ္ဒီကို အဖိုးႀကီးထင္ေနတာလား ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း"

အက်ီအ၀တ္စားေတြေနရာခ်ေနသည့္ ခ်န္းေယာလ္ကို စိတ္ပူ၍ ဘတ္ဟြၽန္းေျပာမိေတာ့ တစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္ၿပီး ေလသံမာမာနဲ႔ေမးလာတဲ့ ဒယ္ဒီခ်န္းေယာလ္ႀကီးပါေလ။ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ခစ္ခစ္ရယ္ရင္း...

"ဒယ္ဒီ အဖိုးႀကီးမဟုတ္တာ သားသိပါတယ္။ေဆးေရာေသာက္ၿပီးၿပီလား ဒယ္ဒီ"

"စကားမ်ားတယ္!သြား!ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ ေက်ာင္းသြားဖို႔ရာ"

ဘတ္ဟြၽန္းက ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကို ဖယ္ၿပီး 'ဟုတ္'ဟုေအာ္ကာ ေရခိ်ဳးခန္းထဲ လွစ္ကနဲ ေျပး၀င္သြားသည္။ခ်န္းေယာလ္ေခါင္းခါကာ ဘတ္ဟြၽန္းျပစ္ထားခဲ့တဲ့ ေအာက္က်ေနတဲ့ ေစာင္ကိုေကာက္ယူၿပီးေခါက္လိုက္သည္။

DARK STRAWBERRY [COMPLETED]Where stories live. Discover now