_6

1.4K 197 10
                                    

z

ဘတ္ဟြၽန္းအခုဘာစကားမွမဆိုရဲ။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ အခန္းအတြင္း အသက္ရႈသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ ဒယ္ဒီအရမ္းေဒါသထြက္ေနသည္ဆိုတာကို ဘတ္ဟြၽန္းကို ဘယ္သူမွလာမေျပာလည္း သိေပသည္။

ဂိမ္းဆိုင္ကအျပန္ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ ကားရပ္မတ္တတ္ရပ္ၿပီးေစာင့္ေနမယ့္ ဒယ္ဒီရွိမယ္လို႔ ဘတ္ဟြၽန္းကမွ မထင္ခဲ့ဘဲ။
ဘတ္ဟြၽန္း ရိုက္ခံရေတာ့မည့္ အေၾကာင္းေတြးသည္နွင့္ပင္ အသက္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မရႈရဲ။

ေက်ာင္း၀တ္စံုကို ျဖစ္ကရာ ပရုတ္သုတ္ခ၀တ္တဲ့ ကိစၥရယ္။
ေက်ာင္းေျပးတဲ့ကိစၥရယ္။ေတြးႀကည့္ရံုနဲ႔တင္ အျပစ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ကို ဘတ္ဟြၽန္းခံရေတာ့မည့္ ႀကိမ္လံုးဒဏ္ကို ဆက္မေတြးရဲေတာ့ေပ။

"ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း!!!"

ခ်န္းေယာလ္၏ မာခက္ထန္ကာ ေအးစက္ေနေသာ ေအာ္သံေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္ေလးပင္ တုန္ယင္သြားသည္။
ေခါင္းကို ၾကမ္းျပင္ထိမတတ္ငံုထားတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ အခုခ်ိန္ ေဒါသထြက္ေနမယ့္ ခ်န္းေယာလ္မ်က္နွာကို ေမာ့ပင္မၾကည့္ရဲ။

"ေျဖစမ္း ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း!! ေက်ာင္းေျပးေနတာမလား"

"....."

ဘတ္ဟြၽန္းမေျဖရဲ။စကားေတြက ခ်န္းေယာလ္၏ ေဒါသေၾကာင့္ အသက္ရႈသံခပ္ျပင္းျပင္းမွာတင္ လည္ေခ်ာင္းကေန ထြက္လာဖို႔ ဆက္မတက္ရဲ႕ေတာ့။

"ေျဖေလ!!!"

"အဲ့တာက ဟို..."

"ငါကမင္းပညာတတ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တာေနာ္ ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း!!အခုေက်ာင္းေျပးတယ္ဆိုေတာ့ ငါေစတနာေတြ မင္းေစာက္ဂရုမစိုက္တာလား ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း"

"မဟုတ္....သား...."

"အခုပိတ္လိုက္ ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း!! သြား ေဘာင္းဘီခြၽတ္ ဒူးေထာက္ေန"

"ဒယ္..ဒီ"

"ငါစကားနွစ္ခါမေျပာဘူးေနာ္ ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း"

ဘတ္ဟြၽန္းက မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔ပဲ ဖုန္ေတြေပရီေနတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ေခြၽးေစးပ်ံကာ တုန္ယင္ေနေသာ လက္ျဖင့္ ခပ္ေျဖးေျဖးမရဲတရဲခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

DARK STRAWBERRY [COMPLETED]Where stories live. Discover now