_53

1K 158 8
                                        

Z

ျပင္သစ္နိုင္ငံ။ပဲရစ္ၿမိဳ႕။

မရင္းနွီးတဲ့နိုင္ငံမွာ လူေတြနဲ႔ လိုက္ေရာညီေထြျဖစ္ေအာင္ေနထိုင္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းသည္။မတူညီတဲ့ သူမတတ္ကြၽမ္းတဲ့ဘာသာစကားေတြ။အကြၽမ္းတ၀င္မရွိတဲ့ ေနရာ။
အရာရာတိုင္းဟာဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ ခက္ခဲေနခဲ့တာႀကီး။
ေနရာထိုင္ေရးနဲ႔ ၀မ္းစာအတြက္ကလြဲရင္ ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ဒီနိုင္ငံက အရာရာကခက္ခဲလြန္းသည္။

"အဆင္ေျပလား"

ဒယ္ဒီဖုန္းဆက္တဲ့ ညတိုင္းေမးခံေနရတဲ့ ေမးခြန္းေတြမွာ အကုန္လံုးဟာဘတ္ဟြၽန္းအျငင္းစကားဆိုေနခဲ့တာႀကီး။သူေျဖတိုင္းလည္း တစ္ဖက္က ဒယ္ဒီ့ထံကေန သက္ျပင္းခ်သံေတြက အၿမဲၾကားရသည္။

"ျပႆနာကဘာလဲ"

ဘတ္ဟြၽန္းက ဘာစကားမွမဆိုမိ ၿငိမ္ကုတ္ေနခဲ့မိသည္။
ျပႆနာဆိုတာ ဘယ္အရာကိုေခၚတာလဲ မသိေပမယ့္ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ကေတာ့ မရင္းနွီးေသာ နိုင္ငံရပ္ျခားက သူစိမ္းလူေတြနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ေပါင္းသင္းဖို႔ဆိုတာကခက္တာပဲ။

"ေၾကာက္ေနတာလား"

ဘတ္ဟြၽန္းက မျငင္းဘဲေျဖလိုက္မိသည္။

"ဟုတ္"

"ကိုယ့္ကုိကိုယ္ယံုၾကည္မႈထားစမ္းပတ္ဘတ္ဟြၽန္း!အခုကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ေနရၿပီ။ငါကလည္း အၿမဲလိုက္မထိမ္းသိန္းေပးနိုင္ဘူးဘတ္ဟြၽန္း!မင္းဘ၀ကို မင္းအခုေက်ာင္းေနရတာ။အၿမဲ ေၾကာက္လို႔ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းေနဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ျဖစ္နိုင္မလဲ"

ဒယ္ဒီ့စကားေတြက မွန္ကန္တယ္ဆိုေပမယ့္ဘတ္ဟြၽန္းစိတ္ထဲက ေၾကာက္စိတ္ကို ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ရမလဲ။ကိုယ္က မေတာက္တေခါက္နဲ႔စကားစသြားေျပာၾကည့္ ထူးဆန္းသလိုၾကည့္လာၾကရင္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ။ဘတ္ဟြၽန္းက ငယ္ငယ္ကတည္းက အမိဘာသာစကားကလြဲရင္ က်န္တဲ့ဘာသာစကားတိုင္းမွာ အားနည္းသည္။

"မေၾကာက္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္း!မစ္စတာ ဂ်က္က မင္းကို ဘာသာစကားလည္း သင္ေပးေနတယ္မလား"

"ဟုတ္"

ဘတ္ဟြၽန္းက အားနည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ျပင္သစ္ေရာက္တာက ၁ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီျဖစ္ကာ အခ်ိဳ႕ေသာျပင္သစ္နိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စကားေလသံေတြကိုနားေထာင္ျခင္းအားျဖင့္ နားရည္၀လာကာ ၾကားထဲဦးေလးဂ်က္ကပါ သင္ေပးလာေသးသည္မို႔ ဘတ္ဟြၽန္းကအနည္းငယ္ေတာ့ သိတတ္ကြၽမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။

DARK STRAWBERRY [COMPLETED]Where stories live. Discover now