_43

1.5K 153 14
                                    

Z

မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ႏုႏုဟာ အိပ္ယာထက္က အ၀တ္ကင္းမဲ့ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည္။မ်က္ခြံေတြေလးကန္ကာ လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းလုွပ္ဖို႔ေတာင္
အားအင္မရွိေတာ့သည့္ ဘတ္ဟြၽန္းခမ်ာ ကိုယ္ပူရွိန္ကပင္
ခပ္ေႏြးေႏြး။

ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ဖက္က လြတ္ေနေသာ ေနရာေၾကာင့္ ဒယ္ဒီထြက္သြားၿပီဆိုတာ ဘတ္ဟြၽန္းသိလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ေစာင္တစ္ထည္ကိုသာ ေအာက္ပိုင္းအရွက္လံုရံုတင္ ၿခံဳထားကာ ဘတ္ဟြၽန္း၏အေပၚပိုင္းက အနီေရာင္အမွတ္အသားေတြက ခရမ္းပုတ္ေရာင္ေတာင္ေျပာင္းလုခ်င္နီးနီး။

မေန႔ညက ဘယ္အေျခအေနထိဆက္သြားခဲ့လဲေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းမသိေတာ့ဘူး။သို႔ေပမယ့္ ယခုေတာင္ ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္ဟာ လုွပ္၍ပင္မရေတာ့ေအာင္ ကိုက္ခဲေနသည္။
မ်က္ခမ္းစပ္ေတြပါ စပ္ေနကာ လည္ေခ်ာင္းက နာက်င္ကာေျခာက္ကပ္ေနသည္။ဘတ္ဟြၽန္းမွတ္မိသေလာက္ ဘတ္ဟြၽန္းဒယ္ဒီကို စိတ္ဆိုးေအာင္ လုပ္မိသြားခဲ့သည္ထင္ပါၿပီ။
ဒီေတာ့လည္း လုဟန္ေျပာတဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ မဂၤလာဦးညေလး အထေျမာက္သြားခဲ့တာေပါ့။

*ေဒါက္!ေဒါက္*

"ဘတ္ဟြၽန္း!မနိုးေသးဘူးလား"

ေျပာရင္္းပင္ တံခါးေခါက္ရင္း ေမးလာတဲ့ အခန္းျပင္ဘက္က လုဟန္အသံေၾကာင့္ ျပန္ေျဖရန္ ျပင္လိုက္ေပမယ့္ အသံ၀င္ေနတဲ့အျပင္ ေအာ္ဖို႔ပင္ အားမရွိခဲ့ေတာ့ေပ။

"ငါ၀င္ခဲ့မယ္ေနာ္"

တံခါးဖြင့္၀င္လာတဲ့ လုဟန္က
အိပ္ယာေပၚက ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းကိုေတြ႕ေတာ့ အလန္႔တၾကား စုိးရိမ္သည့္ မ်က္နွာထားနဲ႔ ေျပးလာလိုက္တာ ေမွာက္ယွက္လဲမတတ္။

"ဘယ္...ဘယ္လို...ျဖစ္တာလဲ...ဘတ္ဟြၽန္း"

လုဟန္က မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႔ ကုတင္ေအာက္က ဆုတ္ၿဖဲခံရတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုေရာ တြန္႔ေၾကေနတဲ့ အိပ္ယာထက္က
အညစ္အေၾကးေတြၾကားက ကားယားေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကိုေရာ ၾကည့္ကာေမးလာသည္။

"ျမင္တဲ့တိုင္းပဲ~"

အပ္က်သံေတာင္ သူ႔ထက္က်ယ္ေလာက္နိုင္သည့္ အသံအေနထားနဲ႔ေျပာလာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ကုိယ္အပူရွိန္ခပ္ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ပင္ မ်က္နွာေလးက ခပ္ရဲရဲေပ။

DARK STRAWBERRY [COMPLETED]Where stories live. Discover now