Z
"ခ်န္း~ေရာက္လာၿပီလား"
ေဆးရံုခန္းထဲ စ၀င္လာသည္နွင့္ ကုတင္ေပၚက ျဖဴေလ်ာ့ေလ်ာ့မ်က္နွာငယ္ေလးနွင့္ ဘတ္ဟီက အေမးစလာသည္။
"အင္းဘတ္ဟီ...ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရၿပီတဲ့"
ခ်န္းေယာလ္ဟာ အခန္းထဲမ၀င္ခင္က ဆရာ၀န္နဲ႔စကားေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ေဆးရံုဆင္း၍ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ဘတ္ဟီ့အားေျပာလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ ဘတ္ဟီ့ကိုထားေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ကိုသာ တစ္ခါတည္းစီစဥ္ထားလိုက္သည္။
"ကိုယ့္အိမ္မွာ လိုက္အနားယူပါလား ဘတ္ဟီ။ဒီလိုက်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာပံုနဲ႔ဆို အဆင္မေျပေလာက္ဘူး ဘတ္ဟီ"
"ခ်န္းကလည္း..ကြၽန္မရပါတယ္"
ဘတ္ဟီက မဖီးသင္ထားတဲ့ သူမနွဖူးေပၚ၀ဲက်ေနေသာ ဆံႏြယ္အခ်ိဳ႕ကို အရွက္သည္းဖိုဟန္ နားေနာက္သပ္လွန္ရင္းေျပာသည္။အသက္၄၀ေက်ာ္အ႐ြယ္ ဘတ္ဟီက အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳလွပေနဆဲ။
"စိတ္မခ်ရတာမို႔ အိမ္သာလုိက္ေနလိုက္ပါ ဘတ္ဟီ။ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔အတူတူေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵလည္းျပည့္၀သြားတာေပါ့"
ဘတ္ဟီဟာ အၿပံဳးေသးေသးေလးၿပံဳးရင္း ေခါင္းကိုျငင္သာစြာညိတ္ျပသည္။ခ်န္းေယာလ္ ဘတ္ဟီ့အထုတ္အပိုးေတြကူသိမ္းဖို႔ရန္အတြက္ ခပ္လွမ္လွမ္းမွာ ဖုန္းဆက္ကာ မွာေနသည္။
"ဘတ္ဟီ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္သြားရေအာင္"
ႏြမ္းဖ်ဖ်တဲ့ဘတ္ဟီက ေမွးမွိန္ေနတဲ့ အၿပံဳးေလးျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွထလာသည္။အင္အားခ်ိနဲ႔ေနေသာ ဘတ္ဟီက ေျခေထာက္ကိုေကာင္းေကာင္းမေထာက္နိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ လဲက်သြားေတာ့မည့္ ခနၶာကိုယ္အား ခ်န္းေယာလ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ထိန္းကိုင္လာကာ ဘတ္ဟီက ရွက္ၿပံဳးေလးနွင့္ ျဖစ္ေနသည္။
"ဂရုစိုက္!"
ဘတ္ဟီက အၿပံဳးေလးျဖင့္ ခ်န္းေယာလ္လက္ေမာင္းအားတြဲခိုရင္း ျဖည္းျဖည္းတံခါးဘက္ဆီလမ္းေလ်ွာက္လာသည္။
ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္ထဲ ဘတ္ဟီက ၀င္လုမတတ္ပင္။
ထိုျမင္ကြင္းအားၾကည့္ကာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လို႔ထြက္သြားသည္။
YOU ARE READING
DARK STRAWBERRY [COMPLETED]
De TodoThe Dark Strawberry Means 2028 Love~ •age gap• :Zawgyi & Unicode: Own Story - Burmese It is the story of love between an adoptive father and son!! If you don't like this type, don't read it ‼️