_41

1.2K 170 5
                                        

Z

"ဟမ္!ဒါဆို အဲ့တာက ဦးေလးခ်န္းေယာလ္မဟုတ္ဘဲ ဦးေလးခ်န္းေယာလ္နဲ႔ရုပ္တူတဲ့တစ္ေယာက္ေပါ့"

"ေအးပါဆို"

မဂၤလာပြဲအၿပီး အိမ္မွာ ညေနစာ စားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းနွင့္လုဟန္အခန္းထဲမွာ ႀကိတ္ေဆြးေႏြးေနၾကသည္။စိတ္၀င္တစား ဘတ္ဟြၽန္းေျပာသမ်ွ နားေထာင္ေနတဲ့ လုဟန္မ်က္လံုးေတြက ျပဴးက်ယ္သြားလိုက္ ပါးစပ္ေတြေဟာင္းေလာင္းပြင့္လိုက္နွင့္။

"ဒယ္ဒီနဲ႔လိုအီကအရမ္းတူတယ္အဲ့ကိစၥက ေခါင္းစားစရာပဲ"

"အဲ့တာေတာ့ဟုတ္တယ္!ငါစစခ်င္းျမင္လိုက္ရတုန္းကဆို ဦးေလးခ်န္းေယာလ္ ပန္းေရာင္ဆံပင္တုႀကီးတပ္ထားတယ္ထင္တာ"

လုဟန္တစ္ကယ္အဲ့လိုႀကီးေတြးလိုက္တာျဖစ္သည္။အဲ့တာအျခားတစ္ေယာက္ဆိုတာ မသိခင္ေသးတုန္းက ဦးေလးခ်န္းေယာလ္အသက္ႀကီးမွ ဆံပင္ေဆးဆိုးလိုက္တာလားလို႔။ခြီး!

"ဒါနဲ႔ မင္းအေမဆိုတဲ့ မိန္းမႀကီးကေရာ"

'အေမ' ဆိုသည့္အသံၾကားသည္နွင့္ ဘတ္ဟြၽန္းမ်က္နွာက အလိုမက်သကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။လုဟန္ကိုျဖစ္ျဖစ္သမ်ွ အကုန္ေျပာျပခဲ့တာမို႔ ထိုေန႔က ဒယ္ဒီနဲ႔ အေျခအတင္ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ထိုမိန္းမက အခုဘာေတြမ်ားႀကံေနမလဲ

"မသိဘူး!ဒါေပမယ့္ အဲ့မိန္းမရဲ႕မရွင္းတဲ့ေနာက္ေၾကာင္းကိုေတာ့ လိုအီစံုစမ္းေပးေနတယ္"

"အဲ့လိုအီက သိတယ္ေပါ့"

"အင္း သိတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ တစ္ခ်ိန္က အေႂကြးေဟာင္းေတြဆက္ရအုန္းမွာဆိုလား"

"မင္းေျပာခဲ့သေလာက္ဆို လိုအီနဲ႔မင္းဆက္ဆံေရးက တစ္ခဏေလးအတြင္း ထင္ထားတာထက္ ပိုရႈပ္တာပဲ"

လုဟန္က ဒီလိုေနရာေတြက ဘယ္ကစဥ္းစားတတ္တဲ့ skillေတြေပါင္းထားတယ္မသိ ဉာဏ္ကေျပးသည္။

"အဟင္း...အဲ့တာကေတာ့ ငါ့ကိုလိုအီကရည္းစားစကားေျပာထားတာ!ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဒီကလြဲရင္ငါဘယ္သူကိုမွ မခ်စ္နိုင္ဘူးလုဟန္"

"မင္းခ်စ္ခ်င္ေတာင္မရဘူး!ဘာလို႔ဆို မင္းတို႔ကယူၿပီးသြားၿပီေလ အဟိ!"

DARK STRAWBERRY [COMPLETED]Where stories live. Discover now