Aşk Kural Tanımaz / tamamlandı.

✨15.Bölüm

Babannem, televizyondaki kanalları tek tek tavaf ederken yattığım yerden elimi ağzıma götürdüm ve esnedim.

Dün gece gözüme gram uyku girmemişti.

"Çok mu ağrıyor karnın?" diye sordu, Yiğit, meraklı bir tınıyla yüzüme dikkatle bakıp.

"İdare eder." dedim, belli belirsiz omuz silkerek.

Tam o sırada annem, yaptığı şekerli suyu önüme koydu. "İç bakalım," dedi kaşlarıyla işaret ederek.

Yattığım yerden doğrulup bardağı kendime doğru çektim ve dudaklarımın arasına götürdüm. Ben şekerli suyumu zıkkımlanırken Derya Teyze de karşımdaki koltuğa oturmuş, Didem ve Özgür de içeriye giriş yapmışlardı.

"Bir şeye mi üzüldün sen?" diye sordu annem, gözlerini kısarak şüpheyle. "Sen ne zaman üzülsen karnın ağrır,karnına vurur. Benim bilmediğim bir şey mi oldu?"

Özgür'e kısa bir bakış attım. Ona baktığımı görünce sertçe yutkundu. "Neye üzülebilirim ki anne?" diye sordum, bakışlarımı ondan çekip.

"Bilemiyorum, orasını sen söyleyeceksin."

"15 gün burada kalmak içine dert olmuştur." dedi Derya Teyze, elini çenesine koyup yüzüme bakarak. "Gezemeyecek ya, ona üzülmüştür."

Gözlerimi devirirken Özgür beklenmedik bir şekilde, "Anne!" dedi ikaz dolu bir tınıyla. Odadaki herkesin şaşkın bakışları Özgür'ü bulurken, "Görmüyor musun rahatsız, sırası mı laf sokmanın?" diye sordu, kendini toparlayarak.

Onu iplemeden suyumdan içmeye devam ettiğimde, "Çok mu ağrıyor?" diye sordu Özgür, konuşmaya devam ederek. "İstersen izin alıp hastaneye gidelim."

Annem de başını hafifçe sallarken samimiyetsiz bir gülümseme yer edindi dudaklarımda. "Sevmediğin biri için bence bu kadar çaba sarf etme canım ya." dedim imalı bir tınlamayla. "Değmez."

Bıkkınlıkla nefesini dışarı verdi. "Nergis." dedi fısıldar gibi, gözlerimin içine bakarak. "Sırası mı şimdi?"

Ona ters ters bakıp, "Gerek yok hastaneye falan." diyerek kaşlarımı çattım. "Düzelir birazdan."

Özgür ikna olmamıştı fakat daha fazla laf yememek için sessiz kaldı. Didem bana yandan yandan bakıp, "Geçmiş olsun Nergis." dedi. Başımla onu onayladığımda Özgür'e çevirdi bakışlarını. "Özgür." diye mırıldandı sessizce. "Annene söylesek mi?"

Meraklı bakışlarım ikisi arasında gidip gelirken, "Sırası değil Didem." dedi Özgür, sertçe. Fakat bunu demesi bir şeyi değiştirmezdi çünkü herkes aralarındaki diyaloğu duymuştu.

"Ne söyleyeceksin oğlum bana?" diye sordu, Derya Teyze merakla. "Çekinme, söyle."

Özgür alt dudağını dişleyerek sıkıntılı bir nefes verdi. "Ya bizim Kaan yok mu, buradaki?" dedi, sorarcasına. "Buraya geldiğimizi duymuş. Evde parti tarzında bir eğlence düzenliyormuş. Bizi de davet etti işte."

"Oğlum bu zamanda ne partisi?" dedi Derya Teyze, haklı olarak. "Ortalık hastalıktan kırılıyor parti zamanı mı şimdi? Hem yasak var, bilmiyor musun?"

"Bir şey olmaz Derya Teyze ya," dedi Didem, ısrarla. "Hem bunaldık zaten, bir kaçamak yapsak olmaz mı? Kimseye gözükmeden çabucak gidip geliriz. Hem küçücük yer, kim ne anlayacak?"

"İkiniz mi gideceksiniz?" diye sordu, Derya Teyze.

Derin bir iç çektiğimde Özgür'ün bakışları beni buldu. "Aslında bu partiyi Nergis ve benim için düzenledi Kaan." dedi sessizce. "Nergis de düzelirse hep birlikte gideriz diye düşündüm."

Bu çocuk kesinlikle bipolardı.
Bir günü diğerini tutmuyordu.

"Ben düzelecek gibi değilim." dedim, kaşlarım çatılırken. "Siz gidin, ben gelmiyorum."

"Madem iyi değilsin o zaman söyleyeyim Kaan'a." dedi tereddütle. "İptal edelim. Hem amaç bize hoşgeldin partisi düzenlemekti, sen gelmeyince ne anlamı kalıyor?"

"Benim yerime Didem'e hoşgeldin desin." dedim, baskın bir tavırla. "Gidin işte siz. O kadar plan yapmış, benim yüzümden iptal olmasın."

"Nergis haklı," dedi Derya Teyze, ilk defa bana hak vererek. "Hem kız hasta, gerek yok birlikte gitmenize. Güzel güzel gidin siz Didemle."

Doğrudan Nergisle olmanı istemiyorum demiyordu da, kıvranıyordu işte.

"Evet Özgür ya, gidelim!" dedi Didem, isteklice. "Lütfen!"

Özgür sıkıntılı bir nefes verdi ve, "Peki." diye mırıldandı sessizce. "Yavaş yavaş hazırlan Didem, çıkalım."

×××

✨