Aşk Kural Tanımaz / tamamlandı.

✨18.Bölüm

"5.000 TL mi?" Derya Teyze hayretler içerisinde, mahçup bir tavırla başını öne eğen Didem ve Özgür'e baktı. "Bildiğimiz 5.000 TL'den mi bahsediyorsunuz siz? Hani şu yanında 3 sıfırı olanından?"

"Biri ihbar etmiş anne." dedi Özgür, dişlerinin arasından. "Nereden bilebilirdik polislerin geleceğini?"

"Oğlum sen benimle dalga mı geçiyorsun?" Derya Teyze, fenalaşır gibi başını geriye yasladığında destek olarak annem yetişmişti yardımına. "Ay bana bir şeyler oluyor Nihal! Kalbim!"

Eli kalbine giderken annem Derya Teyze'yi sıkıca tuttu. "Kız Derya, sakin ol." dedi. Sağol anne, çok yardımcı oluyorsun şuan. "Gel otur şöyle."

Derya Teyze'yi zar zor koltuğa oturtturduklarında Özgür telaşla, "Anne." diyerek ona doğru adımladı fakat Derya Teyze, tavuk kışkışlar gibi kovdu Özgür'ü. "Yaklaşma bana, annen değilim ben senin."

Özgür sıkıntıyla nefesini dışarı verirken Didem, "Derya Teyzeciğim, sizce de biraz abartmıyor musunuz?" diye sordu, kibar olmaya gayret gösterirken.

Fakat Derya Teyze, atmaca gibi atıldı Didem'e. "Oradan bakılınca paralar ağaçta yetişiyor gibi mi duruyor?!" diye çıkıştı sertçe. "Siz haltları yiyin yiyin, sonra abartan ben olayım! Ah baban duymasın bunları Özgür.. Adamın kalbine iner Özgür.."

"Buradakiler söylemezse haberi olmaz." dedi Özgür, baskın bir tavırla. Bunu söylerken bana bakmıştı fakat ben onun aksine tırnaklarımı inceliyordum içten içe keyiflice. "Parayı ben halledeceğim, merak etme sen."

"Bir gün ölümüm senin elinden olacak Özgür." dedi Derya Teyze, başını iki yana sallayarak. "Nihal, kalkmama yardım etsene. Gözüm görmesin bu çocuğu."

Annem Özgür'e kınayan bakışlarını yollayıp Derya Teyze'ye yardım ederken Didem çekinerek Derya Teyze'ye doğru adımladı. "Ben de yardım edeyim."

"Sen etme!" dedi Derya Teyze, sertçe. "Aman, mümkünse uzak dur benden. Oğlumdan da uzak dur!"

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken annem ve Derya Teyze odaya doğru yöneldi. Özgür, bozulan Didem'in omzuna dokundu hafifçe. "Takma, birkaç güne unutur." dedi mırıltıyla.

Didem derin bir nefes verip başını hafifçe salladı ve, "Ben üzerimi değiştireyim bari." dedi mutsuzca. "İyi geceler."

Özgür, "İyi geceler." dediğinde ben de ondan geri durmadım ve, "İyi geceler Didemciğim." dedim sevimlice.

Didem de odaya doğru yönelirken içeride yalnızca Özgür ve ben kalmıştık. Keskin bakışlarının hedefi ben olurken, "Neden yaptın bunu, Nergis?" diye sordu.

Afallayarak, "Ne?" diye bir tepki verdim. "Neyi neden yaptım?"

"Senin ihbar ettiğini adım gibi biliyorum." dedi baskın bir tavırla. "Neden yaptın?"

"Delinin zoruna bak, ne ihbar edeceğim be ben sizi?" dedim kaşlarımı çatarak. "Her şeyi benden bilip durmasana sen."

"Nergis ben senin ciğerini bilirim, gözlerinden okunuyor senin ihbar ettiğin." Sessiz kaldığımda bana doğru adımladı. "Son kez soruyorum, neden yaptın?" diye sordu.

"Sanane?"

Verdiğim cevap onu tatmin etmezken, "Köpek gibi kıskanıyorsun değil mi ulan?" diye lafı ortaya attı, çekinmeden. "Didemle yan yana olmamızı yediremiyorsun kendine, değil mi?"

"Ne diyorsun sen be?" Kaşlarım öfkeyle çatılırken başımı kaldırıp oturduğum yerden ayaklandım ve tam önünde durdum. "Ne saçmalıyorsun sen? Niye kıskanayım ben sizi?"