"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Korkmuyorum gecelerden, beni sen öldür...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48.Bölüm:Korkunun Sezgisi
*Kimsenin hayatı göründüğü gibi değil ki bir tanem.*
Gözlerimi açar açmaz,ruhuma bir acı kondu. Kapının çalmasıyla bulunduğum durumu gizlemeye çalıştım.
Abimi görmemle daha da acı doldu yüreğim. Ona yaptığım davranışlar. Ne saçmaydı.
Ne ara yanıma geldi bilmiyorum ama ellerini yüzüme yanaştırdı.
"İnci iyi misin?"
Bu soru oysa ne çok canımı yakmıştı. Acıyla seslendim.
"İyi değilim abi. Yoruldum her şeyden olan bitenden."
Saçlarımı okşadı, annem gibi...
"Kimsenin hayatı göründüğü gibi değil ki bir tanem."
Kaşlarıma çattım.
"Belki de mutludur. Belki de ben onun hayatını mutsuz ediyorumdur."
"Bir tanem sen kendini biliyorsan; duygularını, davranışlarını bunları biliyorsan üzülmene gerek yok."
"Ya bilmiyorsam..."
Kaşlarını çatan abime baktım.
"Nasıl yani?"
"Ya kendimi unutmuşsam."
"Ya unutmuş zannediyorsan."
"Abi kafam almıyor. Her şey gittikçe bilinmeze sürükleniyor. Ben bu bilinmezlikte boğuluyorum."
"Bir tanem seni bu kadar üzen şey ne?"
Bu soruyu duymamla gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Abi her şey benim suçum her şey benim yüzümden."
"Kendine haksızlık etme."
Gülümseyerek baktım gözlerine.
"Sence de bu kadar kötü biri kendine haksızlık mı ediyor?"
Tam konuşacağı anda konuşmaya başladım.
"Sevgilin benim yüzümden gitti. Çünkü sizi kabullenemedim. Ve ayrıldınız. Bulut benim yüzümden gitti. Çünkü ona kendime alıştırdım. Kaan değişti. Sevdiğim adam değişti abi. Annem yok. Sen yoksun. Babam yok. Bulut yok. Kaan yok. Gerçekten bu kadar yok olmanız beni boğuyor. Ve artık bende yokum! Ruhum yok! Aklım zaten olanlara dayanmıyor. Artık bu oyuna biri son vermeli abi. Çünkü ben gittikçe yok oluyorum."
