"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Ben yaşarım ümitlerimi korkusuzca Gölgeler çökerse bile faydasızca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16.Bölüm: İyi Misin?
*"İyi misin?"*
Biraz önce Bulutla yolumuzu ayırdık. İyi olduğunu ve benim gelmeme gerek olmadığını söyledi. İçim rahat olmasa da onu bırakmak zorunda kaldım. Babam beni aramıştı. Çok geç kalmıştım. Öğrencilere özel asansöre doğru yürüdüm. Asansörün yukarı gelmesi için düğmeye bastım.
Biraz bekledikten sonra asansör geldi. İçeride bir öğrenci vardı. Ona aldırmadan asansöre bindim. Kapılar kapandı. Sıfır numarasına bastığım an asansör olduğu yerde durdu. Bu olmamalıydı. Babam aramaya başladı. Tam telefonu açacakken lambalar söndü.
Aynanın önündeki demire tutundum. Nefes alamamaya başladım. Çok kötü hissediyordum. Ellerim ayaklarım titriyordu. Bedenim artık dayanamayıyordu. Yere ani bir şekilde düştüm. Telefon çalıyordu. Açmaya çalıştım. Yanımda ki öğrenci flaşını açtı. Beni yerde görünce hemen oturdu. Babam konuşuyordu ama cevap veremiyordum. Telefon elimden kayıp yere düştü. Bulanık görmeye başlamıştım. Yanımda ki öğrenci bana bakmaya başlamıştı.
"İyi misin?"
Cevap veremedim. Artık ne söylediği sözleri ne de söylediği cümleleri duyuyordum. Gözlerim bulanıklığını daha da artırdı. Her şey döndü ve gözlerim karanlıkla anlaşma imzaladı.
