"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Özlüyorum bir bilsen Neler çektiğimi bir görsen Ağlıyorum gecelerce Sayıkladım adını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.Bölüm: Yine Hayatıma Geldin
*"Farkındaysan sen de oturmayı unutmuşsun."*
Babam kapıyı açmış ve benimle içeri girmişti. Karşım da sarı saçlı, ince pembe dudakları, siyah gözleri ve beyaz elbisesiyle güzel bir kadın vardı. Bize doğru dönmüştü. Sınıfta herkes bana bakıyordu. Ben de önüme bakmayı tercih ettim. Babamın ve hocanın konuşmaları ilgimi çekti.
"Güneş hocam merhaba nasılsınız?"
"İyiyim Münir hocam. Bu öğrencimiz sizin kızınız değil mi?"
"Evet hocam. Adı da İnci."
"Hocam İnciyi tanıyorum. Bir kez buraya annesiyle gelmişlerdi. O zaman çok küçük ve çok tatlı bir kızdı. Ama İnci büyüyünce daha da güzelleşmiş."
Babam elini alnına doğru götürmüştü.
"Ah nasıl unuturum! Neyse hocam İnci size emanet. İyi dersler size."
Babama baktım. Gitmeden önce bana dönüp konuştu.
"Kızım sana güveniyorum. "
"Bende sana güveniyorum baba. Seni seviyorum." babama sımsıkı sarıldım. Oda saçlarımı okşayarak şu sözleri söyledi.
"Ben de seni seviyorum güzel kızım."
Sonra her şey olup bitti. Güneş hoca beni yanına çağırdı. Adımlarımı Güneş hocaya doğru attım. Yanına geldim. Güneş hoca konuşmaya başladı.
"Evet İncicim. Biraz seni tanıyalım."
Tahtanın tam ortasın da durdum. Bütün gözler bana çevrilmişti. Konuşmaya başladım. "Hepinizin bildiği gibi adım İnci soyadım Demir. 11.sınıfı bitirmiş bulunmaktayım. Bu yeni öğretim yılımı sizlerle birlikte okumaya karar verdim. Koleji yaşatan öğrencilerdir. Bundan eminim bu kolej de okuyan her öğrenci bu kolejin bir parçasıdır. Saygı değer öğretmenlerimiz de bu koleji aile sıcaklığı getiriyorlar. Hepinize çok teşekkür ediyorum. Hem bu kolej de okuduğunuz için... Hem de beni dinlediğiniz için..."
"İncicim istediğin yere oturabilirsin."
Kafamı olumlu şekilde salladım. Çantamın bir kenarını tutarak yürümeye başladım. Erkekler beni gördükleri an çantalarını çekiyorlardı. Galiba yanlarına oturmam için bunları yapıyorlardı. Ben de yere bakarak yürüyordum ta ki bileğimi biri tutana kadar.
