"Yıldızlar gibi parlamak gerekirken soldum ben ama o kişi geldiğinde yeniden parlamaya başladım."
***
Mutluluğu hayal edin. Mutluluğu hayal ederken gülümsemenizi...
Bende mutluluğu hayal etmiştim.
Hayallerimin kabusum olacağını bilmeden...
Kabusum...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin.:)
Keyifli okumalar!
Booool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen⭐
*
Sen bırak tutunmayı,
Dünya bizi sarmalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25.Bölüm: Kırık Tebessümler
*"Sadece babam mı vazgeçmez?"*
Onun bana bakışlarını hatırlıyorum. Şaşkın dolu bakışlarını. Meğer kırık bir kalbin yansımasını izlemişim.
Hastaneye varmıştık. Arabadan inme vakti gelmişti. Ama ben hiç iyi değildim. Ellerim titriyor, ayaklarım titriyor ve hatta midem bulanıyordu. Abim'in gözleri beni bulmuştu.
"İyiyim. Merak etme."
"Emin misin?"
"Eminim."
Gözlerinin içine bakarak gülümsedim. Gülümsedi. Ne demişler; "Mutluluk bulaşıcıdır." İşte bu an o sözün kanıtıydı.
Sakince emniyet kemerimi çıkardım. Araba'nın kapısını açtığım an. Sıcak ortam soğuk ortamla karıştı. Yavaşça arabadan indim. Abim de arabadan indi. Sakince beyaz ışıklarla dolu olan hastaneye yürüdük. Adımlarımız her dakika daha da hızlanıyordu. Bir yandan yürüyorduk. Bir yandan konuşuyorduk.
