➤𝑻𝒉𝒆 𝒄𝒖𝒓𝒔𝒆 𝒐𝒇 𝒅𝒂𝒏𝒅𝒆𝒍𝒊𝒐𝒏𝒔

𝐌𝐲❊01❊𝐋𝐢𝐟𝐞

⚘𝑳𝒐𝒐𝒌𝒊𝒏𝒈 𝒇𝒐𝒓 𝒇𝒖𝒕𝒖𝒓𝒆༄❆

یه دشت پر از قاصدک هایی که توی هوا می‌رقصیدن و با موج نسیم، به هرگوشه‌ی دنیا که می‌خواستن سفر می‌کردن.
یه دشت پر از سفیدی هایی مثل پر، که نرم و بی وزن بودن، وقتی روی پوست تن می‌نشستن.
یه دشت، پر از روزهای فردا!..
آره، این جایی بود که وقتی چشماشو باز کرد؛ دید.

یه دشتِ قاصدک که توی اولین نگاه، اون رو "زندگی" نامید.

نشست و به رقص قاصدک ها چشم دوخت.
قاصدکی از جایی که بود برمی‌خاست و رهسپار جای دیگری می‌شد که نمی‌دونست کجاست. شاید در همون نزدیکی ، شاید مایل ها دورتر. مهم بُعد مسافت نبود، چون سرانجام دیگه‌ای جز سقوط در تقدیر پرواز قاصدک ها رقم نمی‌خورد.
بی تکیه‌گاهی محکم؛ هیچ چیز دائما دراوج نمی‌موند .

دستش رو آهسته بلند کرد و به قاصدک رقصانی که به نرمی روی دستش فرود می‌اومد نگاه کرد. گرد بود و تشعشعات سفید رنگ خورشیدیش از اون جدا نشده بودن. سالم بود اما تفاوت تقدیرش با بقیه نحوه سقوطش بود. سقوطی که با بریده شدن ساقش همراه بود.

_‌ «تو از کجا اومدی؟»

از قاصدک پرسید.

_ «از جایی که تو میای.»

به جواب قاصدک لبخندی زد. پلک هاشو آروم و سنگین روی هم گذاشت و با مکث از هم باز کرد. قاصدک همچنان روی کف دستش نشسته بود و هر از گاهی بخاطر وزش نسیمِ ملایم، تکون ریزی میخورد.

_ «واقعا فردایی وجود داشت؟»

_  «بستگی داره چقدر نفس کشیدی.»

سکوت کرد.
وزیدن نسیم متوقف شده بود و به جز قاصدکی که روی دستش نشسته بود، هیچی نمی‌دید. شایدم جز خودش و قاصدکی که توی دست داشت، چیزی نبود. زمینه ای سراسر سفید رنگ یکباره احاطشون کرده بود.

_ «منتظر فردا بودی؟»

با سؤالی که شنید، به قاصدک نگاه کرد.

_ «فردا؟ ... نمی‌دونم. مگه فردا چی داشت؟»

_ «چیزی که شامل گذشته می‌شد و حال؛ و شاید یه اتفاق جدید که مختص به" فردا" باشه.»

_ «یه اتفاق خوب؟ یا یه اتفاق بد؟»

_ «کسی ازش خبر نداره. نه آدمای خوب، نه آدمای بد.»

متوجه شد که روی پاهاش ایستاده.
قاصدک همچنان روی دستش بود و همه جا پر بود از سفیدی نامتناهی. ایستادن رو با برداشتن قدمی به سمت جلو شکست و بی هوا شروع کرد به قدم زدن و مسیری مستقیم در پیش گرفت.

_«چرا باید منتظر روزی بمونم که نمی‌دونم هویتش چیه؟»

_«فردا ناشناخته نیست. نتیجه امروزته. پاسخ به یه سواله قدیمیه، سوال تازه‌ای برای آینده های دوره. فردا جمع روزهای زندگیه.»