The Green Eye Devil

Chapter 109

hey! mahabang chapter 'to dahil sa discription but i hope magustuhan niyo. sorry if matagal akong walang UD, alam niyo naman busy sa school dahil kakatapos lang ng first sem namin. try ko dalasan 'yung UD para sa inyo!

thank you for reading and happy 2K reads! i really appreciate that simple gestures, 'di man kayo magparamdam like comment and votes, pero sa reads ko nakikita na may nagbabasa kaya thank you so much! sa silent readers ko, pati na rin sa active readers. kayo nakakapagbigay ng inspiration sa'kin!

Take care and keep safe, my belladonna's!

CHAPTER ONE HUNDRED AND NINE

I NEVER thought I will experienced this awkwardness again but I'm wrong because what I feeling now is more awkward.

I'm eating lunch with my Papa, Kuya Ivan, Ate Riley and Klyzia. The table is so silent. The only sound you can hear is the fork and spoon.

Hindi ko inaasahang dumating sila kanina. Gulat akong napayakap sa kanila. Medyo matagal rin kasi kaming hindi nagkita-kita kaya gano'n. Tapos biglang dumating si Klyzia with her Ipad.

Kaya ayon, nag-aya si Papa na kumain kaya kami nandito. Hindi na nakatanggi si Klyzia.

"Masarap ang seafood's niyo rito, Zene. I like it," puri ni Papa habang kumakain ng lobster.

Bumaling ako sa kanya. "Fresh from the sea 'yan, Pa. Bagong huli po talaga 'yung iniluluto namin dito for our visitors and tourist."

Nginitian ako ni Papa na mukhang nasiyahan sa pinahanda ko.

"'Yung Papa mo sarap na sarap sa handa namin tapos ikaw ni ayaw mong tumikim!" naiinis na ani Ate Riley kay Kuya.

"Tss! Did you know the word 'allergy?' because I have allergy in seafood's," mariin nitong sagot.

Napanguso si Ate Riley. Umiwas ako ng tingin sa kanilang dalawa. Nilingon ko ang katabi kong si Zia, tahimik lang itong kumakain habang nakayuko ang ulo. Ipinatong ko ang kamay ko sa kaliwang kamay nito.

"Huy! Kumain ka rin ng gulay!" rinig kong utos ni Ate Riley kay Kuya.

"I don't like ampalaya!"

"You will like it soon if mags-start ka ng kumain."

Napa-iling ako dahil sa bangayan ng dalawa. Kinuha ko ang isang baso ng juice at itinabi kay Zia.

"Thank you," mahinang saad ni Zia.

Tipid ko siyang nginitian at pinisil ang kamay niya. Gumanti ito.

"Ayaw ko nga niyan!!!!" sigaw ni Kuya.

Napangiwi ako.

Nakakahiya talaga ang lalaking 'to. Bakit ba siya ang naging kapatid ko? Damn!

Kung kami-kami lang siguro ang nandito baka mamaya ay hinayaan ko lang sila dahil sanay naman na ako pero may ibang tao kaming kasama.

Ano na lang ang sasabihin ni Zia, 'di ba?

"Sorry about my brother, ganiyan talaga siya. Isip bata," nahihiyang paghingi ko ng sorry. Natatawa 'tong tumango.

"Its okay. I remember myself to him," nakangiting ani 'to.

I rolled my eyes at her while shaking my head.