The Green Eye Devil

Chapter 112

CHAPTER ONE HUNDRED AND TWELVE

NA-POSTPONE ang pag-uwi ko sa Resort dahil sa offer ni Hunter sa'kin. Hindi kasi ako makapag-decide.

Umupo ako sa kama at muling binasa ang iniwan nitong documents. Paulit-ulit kong binasa ang rights ko at kung ano-ano pang mangyayari dahil sa merging.

Maganda lahat ng nakasaad. I think it's too good to be true na nga eh. Mas marami kasi 'yung pabor sa'kin kesa sa kanya.

Baka naman kasi bumabawi?

Bakit naman siya babawi? What's this? One of a kind bribing? Duh.

Padabog kong binitawan ang mga papel. Inabot ko sa may side table ang cellphone ko. I dialed my father's number. I needed his advices right now.

Hindi pa nakaka-isang ring ay sinagot na ang tawag.

"My sweetheart—"

"Pa, I need your advice right now," medyo aligaga kong wika. "Hunter Winchester came here and asked me for business partnership. I'll admit I like the contract. It favors me all but, Pa, I cannot trust that guy. He is mean, cunning and an asshole!!!!"

I heard my father laugh in the other line.

My mouth slightly opened because of what he did. Is he laughing in my misery?!

"Pa!!" I called him in annoyed voice.

He stopped and running out of breath, as I listened to him.

"I'm sorry, my daughter... forgive me," he said in a cheerful voice but it become different in a split seconds. "You're a smart person, Klyzene. I trust your guts. If you think it will have a bad effect on your resort. You are the owner," wika nito.

Napahiga ako sa kama.

"Papa, naguguluhan po ako," bulong ko.

"I understand, my daughter... if sa tingin mo'y maganda talaga ang intension niya sa Resort mo't matutulungan ka niya accept it. Pero kung wala kang tiwala sa kanya don't push it anymore, hija. Hindi maganda ang kalalabasan ninyong dalawa kapag nagkataon."

Huminga ako ng malalim.

"If you cannot trust that guy, don't try, hija. Think carefully," marahan niyang paliwanag sa'kin.

Napatango ako sa sinabi nito.

"Okay po, Pa. Baka sa susunod pa ako maka-uwi dahil pag-iisipan ko ng mabuti ang gagawin ko."

"I understand. Take care my sweetheart. Eat on time. Gusto mo bang pauwiin ko diyan ang kuya mo?" malambing niyang tanong.

"No need po, I can handle this. And besides, wala kang kasama diyan. Mas panatag po ang loob ko kapag may kasama ka," mahinahon kong ani. Bumangon ako at tumayo. "Pa, I need to put this down. Madami pa akong gagawin po."

"Okay. Ingat ka."

"I love you, pa. Keep safe."

Ibinaba ko na ang tawag pagkasabi ko no'n. Hinagis ko ang cellphone sa may gitna ng kama tapos lumakad na ako palabas ng kwarto. Six thirty o'clock na ng hapon. Kaylangan ko nang magluto ng hapunan ko.

Dumeretso ako sa kusina. Nilapitan ko ang ref sabay bukas do'n. Sumilip ako ng maari kong kainin ngayong gabi. Napakagat ako sa labi ko dahil wala akong magustuhan sa mga nasa stocks ko.