The Green Eye Devil

Chapter 117

CHAPTER ONE HUNDRED AND SEVENTEEN

AFTER kong mag-shower ay lumabas ako ng banyo wearing white robe and my undergarments then nakita ko na lang sa ibabaw ng kama ang damit na suot ko kahapon. Kinuha ko 'yon at mabilis na nagbihis. Lumabas ako ng kwarto ng makapag-ayos na ako.

Nakita ko sa sala si Hunter, nagbabasa ng magazine habang naka-upo sa may sofa. Nang isarado ko ang pintuan ay lumingon siya sa'kin. Nagulat pa ang binata saa dali-daling ibinaba ang hawak, lumapit siya sa'kin.

"Are you ready?" marahan niyang tanong.

"Yes," sagot ko.

Sabay kaming naglakad palabas ng unit. Hindi ko na masyadong napagtuunan ng pansin ang buong sala ng dahil mabilis kaming umalis. Sumukas kami ng elevator. Ako ang pumindot sa lobby button sa may gilid. Nasa likuran ko ang lalaki.

Mula sa may salamin sa harapan namin, nakita kong nakatitig siya sa'kin. Soft ang expression ng mukha nito, hindi nakangiti pero hindi rin naman galit. Calm lang. Nag-iwas ako ng tingin.

Nang bumukas ang pinto ng lift ay lumabas kami. Madaming bumati kay Hunter, madaming ngumiti. Ang daming tao ang nagkalat sa paligid. Siguro dahil umaga na nga't mga gising ang tao.

Nagpunta kami sa may beach. May nakahandang lamesa na roon na may dalawang upuan na magkaharap. Napangiti ako sa ganda ng set-up nito. Inalalayan niya 'kong makababa sa may hakbang, nakapunta kami kaagad do'n.

Ipinaghila niya ako ng upuan.

Umupo ako do'n.

"They give us American breakfast, but if you want to eat seafood I can tell them," he said.

"This is good for me," ani ko.

Kinuha ko ang plato ng bacon at naglagay sa plato ko. I'm famished.

Napatingin ako sa gilid ko ng iniwang maliit na bagay do'n ang lalaki. Kumunot ang noo ko. Inabot ko 'yon saka binasa ang pangalan.

It's a medicine.

"For headache," pabulong nitong sabi.

Something touched my heart. Yumuko ako.

"Thanks," pasasalamat ko.

Mahabang katahimikan ang namayani sa'ming dalawa habang nag-umpisa na rin siyang kumain. Ipinaglagay ako ng melon juice sa baso ni Hunter. Tapos ay ipinaglagay nito ang sarili. Tahimik akong kumain, rinig na rinig ko ang huni ng mga ibon pati na ang alon na nanggagaling sa dagat.

This is what they called calmness.

Ang sarap sa pakiramdam.

Nag-angat ako ng tingin kay Hunter, kalmado lang itong kumakain. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatitig sa mukha nito bago ilang beses kumurap dahil sa napagtatanto.

PAGKATAPOS naming kumain ay niyaya na akong umalis ni Hunter para ihatid ako sa hotel namin. Sumakay ako sa passenger seat at sa driver seat naman ang lalaki, then he drive away.

Habang nasa byahe ay nakatingin ako sa labas ng bintana. Medyo nakakasilaw ang liwanag na nanggagaling sa araw. Sumandal ako sa upuan at pumikit. Napangiti ako.

Namalayan ko na lang na nasa harapan na pala kami ng Hotel ko. Inalis ko ang suot kong seatbelt, saka binuksan ang pinto sa gilid ko. Bumaba ako. Napalingon ako sa kaliwa dahil narinig kong bumukas at sumara ang pinto do'n.