"Tüm ciddiyetimle yemin ederim ki, hayırlı bir şey düşünmüyorum!"
James Potter, Peter Pettigrew, Remus Lupin ve Sirius Black...
Çapulcu Haritası'nın mucitleri...
Onlar, hiç şüphesiz ki Hogwarts'ın gördüğü en efsanevi öğrencilerdi.
Adları destansılaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. Bölüm - "Senden nefret ediyorum, Potter!"
1976, Nisan... (5. Sınıftayken)
Peter, iç çekerek oturdu avluda, bir mermer taşına. Yalnızdı uzunca bir zamandan sonra, arkadaşlarından haylice uzaktaydı. 'Canım sıkılıyor...' diye geçirdi içinden. 'Remus, kütüphanede - muhtemelen Dorcas etrafında ona sulanırken ders çalışmaya çalışıyordur, garibim. Sirius, karı-kız peşinde ve doğum gününden bu yana hayata karşın aşırı öfkeli ve isyankâr James ise bu hafta sonu gerçekleşecek Hufflepuff maçı için takım provasında...'
Bu esnada gözü avluya giriş yapmakta olan kız grubuna takıldı. Gülüşleri cıvıl cıvıl ötüşen kuşlarmışçasına kulağa akseden kızlar, ve merkezlerinde Delisha... Delisha Backus.
Peter'ın bir anda gözleri açıldı kocaman, kalbi titredi. Bu kızda onu çeken şey neydi? 'Sanırım ben onu gerçekten sevdim, bu yüzden de bu kadar kırıldım,' diye geçirdi içinden, iç çekti. Ve birdenbire Delisha ile göz göze gelivermişti.
"Merlin! S*çtım!" diye mırıldandı Peter panikle, gözlerini yumarak başını önüne eğdi. Kıpkırmızı olmuştu yüzü, ve 'fare içgüdüleri' ona genç kızın kendisine doğru geleceğini aksettirmişti.
Asla yanılmayan kemirgen sezisi...
"Hey! Peter!" dediğini duydu Delisha'nın. Derin bir nefes aldı Peter, gözlerini açtı lakin hâlâ daha başını kıza doğru kaldırabilme cesaretini kendisinde bulamamıştı.
"Merhaba, Delisha!" dedi üzüntüyle.
Delisha, oğlanı pür dikkat süzdü. Derin bir vicdan azabına kapıldı istemsizce ve gerisinde bıraktığı, bir köşede kendisini süzerek fısıldaşan arkadaşlarını umursamaksızın Peter'ın yanına oturdu:
"Bana kızgınsın, biliyorum," dedi oğlana, o tatlı sesiyle. "Ve çok üzgünüm Peter."
"Sorun değil," dedi Peter, gülümsemeye ve Remus misali bir olgunluk sergilemeye çaba sarf ederken. "Gerçekten."
Delisha iç geçirdi. Oğlanın yalan söylediği barizdi. "Aslında... Belki de bize bir şans daha vermeliyiz, Peter," dedi biraz çekinerek. Peter'ın gözleri kocaman açılmıştı, hayretle döndü kıza başını ve hiçbir şey diyemeden öylece ağzı açık kalakaldı. Delisha, titreyerek devam etti konuşmaya, zira o kadar da özgüveni yüksek bir kız değildi:
"Seninle 'Sirius'un Ex'leri Dayanışma Kulübü'nün şeytani planları dahilinde tanışmamış olsak, eminim ki iyi bir... iyi bir..." Gözlerini yumdu ve iç çekti. "İyi bir ikili olurduk."
Peter, ne diyeceğini bilemedi önce. Bu gerçek miydi? Delisha... Seviyor muydu onu?
Ve bir anda sanki tüm okul ona aşıkmışçasına bir hava bürüdü içini. "Pekâlâ..." dedi büyük bir özgüvenle, şu sahneyi özellikle Sirius ve James'e izletmeyi o kadar çok isterdi ki?! "Pekâlâ güzelim... Ben de seninle aynı fikirdeyim ve tıpkı senin gibi düşünmekteyim."
