"Tüm ciddiyetimle yemin ederim ki, hayırlı bir şey düşünmüyorum!"
James Potter, Peter Pettigrew, Remus Lupin ve Sirius Black...
Çapulcu Haritası'nın mucitleri...
Onlar, hiç şüphesiz ki Hogwarts'ın gördüğü en efsanevi öğrencilerdi.
Adları destansılaş...
Yazar: Evet, James... Sana gelen bazı sorular var.
James: Harika! Yoksa bu sorular her Quidditch maçımda bana tezahüratta bulunan James Potter Fan Kızları'ndan mı geliyor? :)
Yazar: O kulüpten olup olmadıklarını bilmiyorum ama emin olduğum bir şey var ki seni gerçekten çok seviyorlar.
James: *gamzelerini iyice belirtecek şekilde keyifle sırıtır, başını öne eğer. Duydukları hoşuna gitmiştir.*
Yazar: Başlamamı ister misin?
James: Elbette! Yalnız... Soruları soranları da belirt. Her biri benim için çok kıymetli. Onlara isimleri ile, sanki uzun zamandır ahbapmışçasına sohbet etmek istiyorum.
Yazar: Sorusuna başlamadan evvel şöyle diyor; "Öncelikle James'i çok sevdiğimi söyleyerek başlamak istiyorum ve Evans'la çok fena shipliyorum, kesinlikle birbirlerine çok yakışıyorlar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
James: Öyleyse öncelikle ben de şunu diyeyim ki sevdim bu kızı! İnanılmaz kafa dengiymişiz gibi hissettim, kesinlikle muazzam bir ship zevki var.
Yazar: Devamında ise şöyle diyor; "Neyse soruma geçeyim ben. James, sen ailenin tek çocuğusun. Peki bir kardeşin olsun ister miydin, yoksa tek çocuk olarak kalmak daha mı iyi? Mesela bir kız kardeşin olsa sen nasıl bir ağabey olurdun? Şimdiden teşekkür ederim, seni çok seviyorum James."
James: Beni sevdiğin için ve bu güzel soruyu sorduğun için teşekkür ederim, yarenn_08 . Ve evet, ben ailemin tek çocuğuyum. Ailem yıllarca çocuk sahibi olma arzusu ile yanıp tutuşmuş lakin sonuç -bana dek- hep hüsran olmuş, kardeşlerim hep ölü olarak doğmuş. Bu yüzden bizim evimizde hep üstü kapalı bir matem havası da vardır - bunu ancak görsen anlarsın. Bana olan aşırı düşkünlüklerinin bir sebebinin de bu olduğunu inkar etmiyorum. Bundan... *iç çeker* yani ilgilerinden ve sonsuz sevgilerinden, beni şımartmalarından çok memnunum ama beni sevdikleri kadar bir yandan da benimle avunduklarını da biliyorum.
Sorunun esas kırılma noktasına gelince... Her ne kadar ebeveynlerim benim için çıldırsalar, her arzumu anında yerine getirip benimle birlikte çocuk olmaya çabalasalar da aslında yaşça epey büyük insanlar. Hani derler ya, ne 'kuşak farkı' diye... Hah! Ondan işte! Bazen onların sanki benimle akranmışlarcasına takılmaya çalışmaları çok cringe geliyor, onları çok da algılayamıyorum.
Bu yüzden bir kardeşim olsun çok ama çok isterdim. Birlikte muhteşem bir ikili olacağımıza da eminim. Kardeşimin cinsiyeti ise inan, hiç fark etmez. Kız ya da erkek olmasını önemsemiyorum.
