Chapter 38 part 3 (Uni/Zawgyi)

853 80 2
                                    

Unicode Font

38. မင်းလေလုံးထွားလဲ ရပါတယ်ကွာ (3)

Fu Yanzhi မသေချာမရေရာဖြစ်သွားသောကြောင့် သူ သူမဘက် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်၊ "မင်း ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

Ji Qingying တွန့်ဆုတ်မှုနှင့်အတူ သူ့ကို တစ်ဖက်ကနေ အချိန်အကြာကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ ခဏလောက် တွေးဆခဲ့ပြီးနောက် သူမ ခေါင်းကို ညင်သာစွာ ခါလိုက်သည်။ "ဘာ မဟုတ်ဘူး။"

Fu Yanzhi တန့်သွားပြီး ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်၊ "ကိုယ် မသိသင့်တဲ့အကြောင်း ရှိလား"

Ji Qinying: "...မရှိပါဘူး။"

"ဘာကိစ္စမှ မရှိဘူး၊" သူမ လေသံနှင့် ဆိုလိုက်သည်။

ထိုစကားကြားသောအခါ Fu Yanzhi တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး မေးခွန်းများ ထပ်မမေးတော့ပေ။

Ji Qingying သူ့ကို ခေတ္တစိုက်ကြည့်ခဲ့ပြီးနောက် တိတ်ဆိတ်စွာနှင့် သူမအကြည့်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

Fu Yanzhi သူမနှင့်ထိုဆရာဝန် စကားပြောထားသည်ကို မသိနိုင်လောက်ဘူးဟု ခံစားနေမိသည်။

ထို့နောက် သူ သိလည်း သိနိုင်လောက်သည်။

မဟုတ်လျှင် သူ ဘာလို့ သူတို့၏ ကြောင်နှင့်ကြွက်လိုမျိုး နေရာပြောင်းဖို့ ဒုက္ခခံနေဦးမှာလဲ။

နောက်တစ်နေ့မနက်အစောကြီး Ji Qingyingသည် Fu Yanzhiဆီက မနက်စာ လက်ခံရရှိခဲ့သည်။

သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်များ ကွေးတက်သွားပြီး သူ့ကို ပို့ဖို့ ပုံရိုက်ရင်း ပြုံးသွားသည်။

Ji Qingying: [ကျွန်မကို ထမင်းကျွေးလို့ ဒေါက်တာ Fuကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။]

Fu Yanzhi: [နေ့လယ်ကျရင် ဆေးရုံလာမှာလား]

Ji Qingying အံ့သြသွားသည်: [ရှင် အလုပ်မများဘူးလား]

Fu Yanzhi: [မသေချာဘူး။ မင်း မလာရင် ကိုယ် မင်းအတွက် ထမင်းမှာပေးမယ်လေ။]

ရယ်ရမလိုငိုရမလိုဖြစ်သွားသော Ji Qingyingသည် ဖုန်းကိုင်ထားရင်း မေးလိုက်သည်: [ရှင် ကျွန်မရဲ့ တစ်နေ့တာ ထမင်းသုံးနပ်ကို တာဝန်ယူပေးတော့မှာလား]

Jiaochen (MM Translation) [Haitus]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora