Chapter 50

332 10 1
                                    

May mga araw na hindi ko na inaasahang uuwi siya, he wanted space I'm so willing to give him that. And I'm too lethargic with everything that arguing wasn't in my choices.


"Tara sa Alabang, birthday ni daddy," sinundo niya ako sa duty. I wanted to skip that, pero dahil andito na siya ay wala na ata akong magagawa.


I didn't ask about Singapore, o kung sino yung kasama niya. I even heard one resident in the canteen one time na sobrang crush daw siya. I disregarded every thoughts, I made myself believe that he will not cheat on me. Mahihiya siya sa pamilya namin, yun na lang yung pinanghahawakan ko.


Love? I don't think he still loves me. We had sex like it was a responsibility, ni hindi nga kami nag-uusap pagkatapos. O kahit sa simula. I just want to satisfy him just so he'll not look for it elsewhere.


"Wala pa?" Tanong ni Tita noong dumalaw kami sa bahay nila sa kaarawan ni Tito. "Hina ni Justine, yung daddy niya noon, unang buwan pa lang meron na yung Kuya niya."


Ngiti lang yung nasagot ko, sobrang dalang din namin magkita, sa hospital lagi siyang nasa OR, sa condo uuwi siya sobrang gabi na. I was crying almost everyday, my friends were busy with their lives.


"Namumutla ka," komento ko kay Chloe noong naabutan ko siyang dumuduwal sa on-call room nila.


"May nakain siguro ako," she answered.


"Nasaan ba si Kuya Chester?"


"Bacolod," sagot niya bago niya kunin yung inaabot kong tissue sa kanya.


Kung akala ko malala na problema ko, mas grabe pa pala yung kay Chloe. Sinugod siya noong mommy ni Kuya Chester, she received multiple slaps.


Justine was so frustratingly mad after that secene, kahit hawakan ko na siya ay hindi siya kumakalma.


"Tama na," sinubukan kong kunin yung kamay niya.


"Chloe is so dumb! Bakit hinahayaan niyang sinasampal siya ng mommy ni Kuya Chester?!" inis na sabi niya sabay bato ng throw pillow sa gilid ng pader namin. Umupo siya sa couch namin.


"People should stop just settling for just the bare minimum. You don't just accept what you think you deserve, accept the things you truly deserve," he stood up.


Napa-urong ako. Nagtama yung tingin namin.


His words felt like it was for me. Or for him. Just like a stab wound or a blant trauma, it killed my hopes for our marriage. Tapos na. He's just with me for the sake of our family.


Lalo ata noong nalaman naming buntis si Chloe, I saw how his face contour changed, sobrang saya sa ultrasound room pero hindi niya ako magawang tignan.


Biniro ko na lang sila Chloe noong umalis yung mga lalaki. Na inunahan pa niya ako, because frankly ako yung unang kinasal.


I think I've gone crazy when I just realized I'm not having any shot for months already, agad akong pumunta sa pharmacy at bumili ng pregnancy test.


I took four, all came negative. Kung kailan naging bukas na sa isipan kong baka kaya ko naman, baka magustuhan ko naman, pero wala. Kung kailan mo ata gusto doon na hindi ibibigay.


I found myself walking to the neonatal intensive care unit, I was staring at the new born babies.


"Kailangan niyang ma-operahan, Doc," sabi noong head nurse. Hindi ko namalayan na nakatayo siya sa isang incubator.


The Pledge Between Us✨ [MED SERIES #9] COMPLETEDWhere stories live. Discover now