DIKKAT!!!LÜTFEN OKUYUN!!!
Arkadaşlar emeğimin karşılığını bekliyorum sizlerden. ortalama 200 okumada beğeni sayısı 15'i zor buluyor. Yorum desen... HİÇ YOK ve ben artık bundan ciddi anlamda sıkıldım. Yeni bölümü ekliyorum ama bir sonraki bölüm 25 VOTE ve en az 5 YORUM OLMADAN GELMEYECEK! Tek kelimelik veya 'yeni bölüm ne zaman?' diye gelen mesajları da yorumdan saymıyorum! Bundan sonra burada da face sayfamda olduğu gibi sınır koymaya karar verdim, her bölümle de artacaktır sayı. Çünkü yaptığınız haksızlık artık boyunuzu geçti herhalde ve buna sessiz kalmayı istemiyorum. Madem beğeniyorsunuz yazdıklarımı, okuyorsunuz madem... adam gibi emeğe de saygı duymayı bilin! Daha önce hiç böylesine sert bir mesaj yazmamıştım, bunun için de ayrıca sağolun yani... beni bu duruma getirdiniz sonunda!
BÖLÜM 34
-"Tarih belli mi peki?"
-"Değil."
-"Hmm..."
-"Merve, sence fazla mı acele ediyoruz?"
-"Yani. Tanışalı ne kadar oldu şunun şurasında, biraz tadını mı çıkarsaydınız sevgililiğin?"
-"Neden, ne oldu, bir açığını mı gördün yoksa?"
-"Yuh, iki kelimemden neler neler çıkardın. Bir şeyini görmedim tabii ki. Zaten herkesin içinde yaptığı tekliften sonra kabul ettim gitti damat beyi."
-"O zaman sorun ne Merve?"
Güneş'in başına gelenleri öğrendiğinden beri içi huzursuzdu Merve'nin. Bir yandan Umut'un varlığı için sevinirken, bir diğer yandan da Güneş'in sahiden iyi olup olmadığını anlamaya çalışıyordu kendinde. Ama böyle yaparken anlaşılan arkadaşını da huzursuz ediyordu farkında olmadan. Sessiz kaldı Güneş'in sorusuna.
-"Olanları değiştiremem ama yeniden sil baştan başlayabilmem için bir fırsatım var Merve."
-"Güneş'im, yanlış anlama beni ne olur. Üzülmeni istemediğim için ben..."
-"Biliyorum. Bende iyi olmak istiyorum, bunun için de çabalayacağım."
Merve, Güneş bu kadar cesur ve güçlü olabildiği için arkadaşıyla gurur duyuyordu. Oturduğu yerden uzanıp, Güneş'in ellerini tuttu sımsıkı, tüm samimiyetini aktarmak istercesine.
-"Son zamanlar da ne kadar cok şey paylaştığımızın farkında mısın?"
-"İyi ki de paylaşıyoruz" diyerek arkadaşına destek oldu Güneş de sözleriyle.
Kendisinden alınanlarla birlikte kazandıklarını düşündü genç kadın. İşin içinden çıkamayacağını düşündüğü anlarda ölümü aklına getirişine kızdı. İyi olacaktı, kararlıydı... çabalayacaktı.
* * *
-"Özledim seni."
-"Ben de ama dersim var."
-"Ne zaman biter işin peki?"
-"Hmm... İki saat sonra."
-"Gelip, alayım mı seni? Yemeğe gideriz..."
-"İşin yok mu ki?"
-"Kemal gittiğinden beri her şey üstüme üstüme geliyor. Bugünlük kendime izin versem, hiç de fena olmaz hani."
-"İyi o zaman... gel al beni!" diyerek adeta cıvıldadı Ece.
Ali ile konuşurken daha neşeli oluyor, küçük bir kız çocuğu gibi davranıyordu.
