You've Got The Wrong House Villain

17

"Merhaba, Bayan Yuri!"

İşe giderken yolda Annmarie ile karşılaştım ve selamına arkadaşça bir karşılık verdim.

"Günaydın, Annmarie."

"Bugün ne kadar güzel bir gün! Keşke böyle bir günde pikniğe gidebilsek, değil mi?"

Yüzünde, tüm mahalleyi aydınlatmaya yetecek kadar geniş ve parlak bir gülümseme vardı. Bu gülümseyi görmek bana beklenmedik duygusal bir yorgunluk hissettirdi.

"Bu doğru. Yakınlarda insanların ilkbaharda çiçek yapraklarını izlemeye gittikleri bir yer var. Daha sonra sana söylerim, böylelikle Hestia ile birlikte gidebilirsiniz."

"Gerçekten mi? Teşekkür ederim."

Annmarie burada yarım yıldır yaşıyordu ama ilkbaharı hiç Ferret Sokağı'nda geçirmemişti. Ben yanında yürürken Annmarie sevinçle gülümsedi.

"Çiçekler açtığında sende bizimle pikniğe gelmelisin."

"Bende mi?"

"Evet! Piknikler ne kadar çok insan varsa o kadar eğlenceli olur."

Bende öyle düşünüyorum. Daha önce başka insanlarla pikniğe gitmiştim.

Bu hayatımda gitmesem de..

"Tamam, eğer fırsatım olursa geleceğim."

Net bir yanıt vermedim ve cevabı daha sonraya bıraktım ama o yine de bana gülümsedi.

"Evet, eğer fırsatın olursa geleceğinden kesinlikle emin ol, Bayan Yuri."

Onu böyle görünce onun iyileştirici ana karakter olduğuna bir kez daha emin oldum.

Pekâlâ demek istediğim, kötü karakter de dahil romandaki dört kişi, acıklı bir geçmişi olan Annmarie'den etkileniyordu. Ona böyle bakmak bile kalbimi ısıtmaya yetiyordu. Lakis'i ondan uzak tutarak iyi bir şey yaptığıma emin olurken kafeye doğru ilerledim.

Oh

Sonra bir şey hatırladım ve cebimi karıştırdım.

"Bana seni hatırlattığı için bunu almıştım."

Bahsettiğim şey saç tokası olarak kullanılabilecek kırmızı bir kurdeleydi. Geçen gece bir iş aldığım için dışarıdaydım ve eve dönerken yolda gördüğüm bir mağazanın içinde Annmarie'nin üstünde güzel duracak bir şey almıştım. Önceki hayatımda yetiştirdiğim köpeğim Coco da kırmızı bir kurdeleye sahipti. Ah, tabii ki bu Annmarie'yi köpeğim Coco olarak görüyorum anlamına gelmiyor.

Sadece Annmarie'ye bakmak bile bana Coco'yu anımsatıyor, bu yüzden geçerken kurdeleyi görünce doğal olarak aklıma o geldi ve bir baktım mağazanın içine girmiş, kurdele için ödeme yapıyorum. Bu...bu böyle oldu. Pekâlâ, Coco'dan ona bahsetmedim çünkü eğer öğrenirse kendini biraz kötü hissedebilir.

"Teşekkür ederim, Yuri! Bu çok güzel."

Annmarie'nin yüzü hediye aldığı için mutlu olduğundan kıpkırmızı olmuştu.

Onunla ilk tanıştığım andan itibaren ona bir şeyler verme dürtüsü hissediyordum. Başlarda kardeşi ve kendisinin bunlara yetişemeyeceklerini ve nasıl bir hediye ile karşılık vermesi gerektiğini bilmediğini söylüyordu.

Ama..

'Annmarie'nin sevinci benim için en yeterli karşılık. Arkadaşımın gülümsemesini görmek benim en çok istediğim şey.'

Bunu söyledikten sonra ne zaman onun için bir şeyler alsam, hepsini saf kalbiyle memnuniyetle kabul etti. Tabii ki duygularım silindiğinden Annmarie hakkında ona söylediğim gibi hissetmiyordum. Sadece onun nasıl hissettiğini anladığımda onu rahatlatmak için bu cümleleri uydurmuştum.