Trouble With The Heir ✓

Kabanata 10

Kabanata 10 : Claudius Augustine Cavallore

Sa loob ng limang araw ay tumira siya sa bahay namin and so far so good mabuti naman. Balik sa normal ang lahat, mas gumagaan nga medyo 'yung pakiramdam ko dahil may katulong ako gumawa ng gawaing bahay. Lalo na dahil parating ako lang gumagalaw dito tuwing may klase si Ate at nakikipag-kwentuhan si Papa sa mga barkada niya. Ngunit hindi pa rin mawawala ang weirdo galawan ni Max sa tuwing magtratrabaho siya. It seems weird but susmaryosep hindi marunong maglaba! 

“Hindi nga ganyan!” Inagaw ko sa kanya ang labada na sabon at hinimas ko ang damit gamit nito.

Nandito kami sa likod ng  bahay kung saan ang poso, nag-lalaba. Hindi ko nga alam kung paglalaba ba ito o tutorial kung paano maglaba. 

Si Max kasi pinipilit na tumulong kahit hindi naman marunong! 

“Ganto, kasi oh.. Rub mo siya ng dahan dahan, then you can let go the soap na then you...” hinimas ko nang paulit ulit ang damit sa isa't isa hanggang sa mapuno iyon ng bula. “See?”

“I don't know how to make a sound like that.”

“‘Di talaga ako magtataka kung bakit ang baho ng mga damit mo.” Irap ko sa kanya.

He looks ashamed. “Can you teach me?” he slightly pleaded. 

Tumigil ako. “Hindi ka talaga marunong eh? Hmm.. siguro nagpapa-laundry ka 'no? But as far as i know, hindi ka mukhang may maraming pera. I observe from your appearance. However, human are also capable of earning money kahit mukhang taong grasa sila, pero sa lagay mo mukhang wala ka talagang pera para magpa-laundry.”

“Sorry..”

I glanced at him and my eyes dropped to his hands and instead of squeezing and moving the cloth with a soap, he's twisting it instead! 

Nanlaki ang mga mata ko nang narealize na damit ko iyon na limited edition sa cabinet ko. “Hoy, Max! Anong ginagawa mo? Ma-loloose thread ang damit ko!” 

“I'm trying to make it bubble..” He blew a breath. “And it seems like it's not working.” sabi niya na parang hirap na hirap talaga siya. 

Nakunot ang itsura ko sa kanyang sinabi. 

“Paano kasi Max! Hindi naman ganyan! Bakit mo pinipilipit ‘yan! Kailangan mo lang silang hawakan at i-rub sila sa isa't isa pagkatapos ay pigaan mo..” Nakangiwing sinabi ko sa kanya at inagaw ang damit kong halos ma-loose thread na sa kanyang pinanggagawa. 

“Jusko, ano naman itong ginawa mo sa damit ko! Ito na nga lang ‘yung natitirang kulay pink ko na damit, malo loose thread pa!” I said, almost crying. 

“I—” 

“Shh! Shut up na lang muna at labhan mo na lang itong mga punda ng unan! Mabutihin mo lang na hindi mo ito pilipitin ha? At kung hindi ay sapak aabutin mo sakin, Max!” 

He gulped and nodded at me. 

“Okay, Ma'am..” 

I sighed at hinagis sa kanya ang sabon ko, hindi siya nakahanda kaya nahulog iyon sa mga bula na nasa palanggana. 

“You need to rub it hard para bumula at magkatunog pareha ng gusto mo.”

“Okay..” Aniya at pinag-igihan ang pag-laba sa punda ng unan. Sa bawat segundo ay napapatingin siya sa akin na para bang nagpapa-check kung tama ba iyong ginagawa niya. Tinataasan ko lang siya ng kilay at hindi nagsalita.

Ngunit numingisi na lamang ako ng patago kapag nakikita siyang nahihirapan. 

At least, hindi na magiging mabaho damit niya.