Kabanata 17

319 11 4
                                    

Kabanata 17 : REASON

NAGPANGGAP ako na ‘di narinig ‘yun at pinagmamasdan na lamang ang mga nadadaanan. Halos mag-dalawang oras na kami sa byahe kaya hindi maiwasan ni Claudius na makatulog ng mahimbing sa balikat ko. 

I yawned. 

Habang pinagmamasdan ko ang view sa labas ay may natanaw ako sa kalayuan na asul na dagat.

Nanlaki ang mga mata ko at kaagad ay lumabas ang aking ngiti. 

Binalingan ko si Max. “Claudius..” Tapik ko sa balikat niya.

“Hmm...” Humigpit ang yakap niya sa akin, yakap-yakap niya ang braso ko ngayon habang umidlip. Mukhang bata talaga.

“May dagat.” Mahinang sinabi ko habang nakangiti. Unti-unti niyang minulat ang kanyang mga mata at dumeritso iyon sa akin.

“Where?” he asked, sleepily. 

Tinuro ko ang direksyon kung saan ko iyon pinagmasdan. Bahagya siyang lumapit sa bintana at tinignan iyon. 

“Hmm, Calm..” He commented poorly. 

Bago walang pake na bumalik sa posisyon niya kanina at mas hinigpitan pa ang yakap niya sa braso ko. 

Umiling na lang ako sa pagiging clingy niya, hinayaan ko na lang siya na ganoon.

Ino-observe ko ang palagid. Dahan-dahan ang andar ng bus nang pumasok kami sa isang terminal ng barge. Maraming tao sa labas, nasa pathway sila sa gilid kung saan sila'y magbabayad sa pagsakay ng barge.

“Mani! Mani! Chicharon!” Narinig kong boses na papasok sa bus.  

I nudge Claudius with my shoulder who still trying to take a sleep soundly, “Gusto mong mani?” Tanong ko sa kanya sa mahinang boses. 

“Hindi..”

“Puto!” ‘Yong nagtitinda.

“Puto?” Tanong ko ulit.

“Masarap?” he asked huskily. 

Tumango ako. “Oo..” 

Biglang bumungad sa gilid ng inuupuan ang tindero at ngumiti sa amin. “Kakanin, Hijo, Hija?”

“Magkano puto niyo, manong?” Tanong ko at kumuha ng one hundred sa bag ko. 

“Apat, baynte, hija..” sagot niya. 

“Dalawang bale baynte po..” Binigay ko sa kanya ang one hundred at tinanggap niya iyon bago hinanda ang mga pagkain na binili ko at binigay sa akin. 

He amusedly glanced at Claudius who's trying to sleep like a baby in my arms tila‘y walang pake sa paligid. “Magjowa ba kayo?” 

My heart skipped a bit, pero hindi ko ‘yon pinansin. Hindi naman kami magjowa, totoong sagot ‘yan. However it made me feel so weirdly disappointed, siguro kulang lang ito sa tulog. 

Ngumiwi ako, “H-Hindi po..” sagot ko. 

Maya maya umandar ang bus kaya tumayo ng maayos si Manong at kumapit sa kakapitan sa bus habang ako ay binaling ang tingin sa barge na sasakyan natin. Inaagaw ng dagat ang tingin ko at ang malayong isla na siyang destinasyon namin. 

Nang nag-settle na ang bus sa barge ay tumunog na ang siren na nagpapahiwatig na papaalis na ang barko kaya ay tinapik ko ang balikat ni Claudius sa isang plano. 

“Max..”

“Y-Yes?” he asked, yawning. 

“Baba tayo ng bus!” Masiglang sinabi ko.

Trouble With The Heir ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon