Trouble With The Heir ✓

Kabanata 38

Kabanata 38 : CASE

“You didn't eat.” Napapaos niyang sinabi, ‘yun ang unang salita niya pagkatapos niyang matulog ng ilang oras.

I pouted at him pero tumutulo pa din ang tulo ng aking mga luha. Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang doctor, pumagilid muna ako para padaanin sila. 

The doctor check on his wounds at tinanong ang pakiramdam nito. Claudius answered them weakly bago nila nakumpirma na wala namang hindi magandang nangyari sa katawan ni Claudius bago sila umalis nagbigay muna sila ng paalala samin. 

“Hello, brother,” Bati ni Callian. Claudius looked at her at kumunot ang noo niya. “What are you doing here?” Napapaos niyang sinabi. 

Nagkibit balikat si Callian. “What? Hindi ba ako pwede dito?” Callian rolled her eyes, hindi iyon pinansin ni Claudius at bumaling sa akin habang may hawak akong baso ng tubig. My eyes are puffy because of my cries. 

“Penelope...” He called hoarsely. 

Umiling ako sa kanya, “Uminom ka muna, please..” Pahirapan ko pang sinabi. He nodded gently at umayos ng upo. 

I guided him at nilagyan pa ng unan ang likod niya, binigay ko sa kanya ang tubig pero hindi niya iyon kinuha, instead he held both of my hand to guide him to drink. 

My heart skipped a beat suddenly my heart swell. How could I hurt this man? 

When he's done drinking the water nilagay ko ito pabalik sa bedside table at hinarap siya, may mga bahid band aid siya sa kanyang noo. I raised my hand gently before I caressed it.

“I'm sorry..” I whispered.

“I love you..” He replied softly instead at kinuha niya ang aking kamay sa kanyang noo bago niya hinaplos yun at hinalikan. I bit my lower lip to stop myself from tearing up because of his simplest gesture. 

“Uh..I think, I need to go..” Napabaling ang tingin ko kay Callian na parang nandidiring nakatingin sa Kuya niya, she shifted her eyes on me when she felt my presence, she smirked. Bago niya kinuha ang kanyang bag at tumayo. 

“Aalis na ako, babush..don't make out, Kuya. Baka dudugo sugat mo at matuluyan ka.” Sinabi niya bago siya lumabas ng pinto at nag-iwan ng tunog ang pag-sira niya ng pinto. 

I know Callian's isn't a showy type of person, but I also know that she cares for her brother so much. 

I turned my attention to Claudius. 

Namumungay ang mga mata niyang nakatingin sa akin, malambing ang kanyang mga mata na pinapanood ako na parang wala lang nangyari sa kanya. 

Hindi ko mapigilan na mapaluha.

“Damn it, ‘wag mo naman akong paguiltihin ng sobra!” Bigla kong sinabi sa kanya habang wala nang pigil ang pagtulo ng luha ko. 

He looks alarmed, he raised his other hand at sinubukan na punasan ang aking mukha pero inilag ko ito sa kanya at umiyak sa guilt at saya. “‘W-Wag, iiyak ako lalo..” I sobs. 

“Anong ginawa ko?” 

“Why did you sacrifice for me, huh? Bakit hindi mo sinabi sa akin ang dahilan ng pagkawala mo!” Nukhang nagulat siya sa bigla kong sinabi. I gulped and regretted it immediately, dapat hindi ko muna ito sinabi sa kanya. He just came from a hours of tiredly sleeping. 

“Did Callian told you?” He asked gently, hindi ko siya sinagot at pinunasan ang aking mga luha sa mga mata. 

“Baby...did my sister told you that?” he said in his softest voice he can master at halos ma-melt ako sa pagkakasabi niya noon.