Ontkoppeld!!

Deel 5♡

Pov Emma
Met een zachte zucht draai ik me om. Ik schrik wanneer ik Enzo zie liggen. Gelukkig slaapt hij nog.

Een misselijk gevoel vult mijn lichaam. Ik spring het bed uit en ren naar de badkamer. Voor de wc val ik op de grond en gooi het weinige wat in mijn maag zit eruit.

"Oh God, je bent toch niet zwanger?" Ik kijk op om Enzo tegen de deurpost aanleunend te zien. "Want dan zou ik je helaas over boord moeten gooien."

"Zeeziek." Zeg ik, zijn nog misselijk makendere opmerking negerend. Het is half waar. Ik ben niet zeeziek, ik ben ziek van het idéé om met hem op zee te zitten.

"Oh, daar heb ik wel wat voor." Nog voor ik kan zeggen dat het niet hoeft, loopt Enzo al weg. Niet een al te lange tijd later komt hij al terug. Hij geeft me een pilletje en een glas water.

Alleen omdat ik geen gezeik met hem wil, neem ik zonder tegen woord het pilletje in. Ik bedoel, waarom zou hij me willen drogeren? Hij heeft me toch al ontvoerd. Ik kuch ongemakkelijk aangezien hij nogsteeds in de badkamer staat. "Vind je het goed als ik de douche gebruik?" Vraag ik, mijn blik nogsteeds op mijn handen gericht.

"Ja, tuurlijk. Je kunt alles hier gebruiken." Hij wijst een kastje aan. "Daar liggen handdoeken, de kleding weet je te vinden toch?"

Ik knik zonder daadwerkelijk een antwoord te geven.

"Als je klaar bent, kom je naar de woonkamer." Commandeert hij. Het is geen vraag, het is gewoon een bevel. Zonder op een antwoord te wachten loopt hij de badkamer uit. Zelf loop ik naar de kledingkast, pak kleding en loop terug naar de badkamer. Ik doe de deur op slot. Pas wanneer ik de warme waterstralen op mijn huid voel, laat ik mijn tranen vallen.

Je hebt geen idee hoe bang ik voor Enzo ben. Laat ik zeggen dat onze relatie niet heel goed is geëindigd.

*Flashback*
Tranen rollen over mijn wangen. "Serieus, stop."

Ik zie nog dat hij met zijn ogen rolt voor hij plots mijn pols strak vast pakt. Automatisch laat mijn hand het mes vallen, wat hard op de grond klettert.

Hij bukt en pakt het mes op. "Emmie." Zucht hij. "Voor je een wapen pakt," hij duwt het puntje van het mes tegen mijn buik aan. "Moet je er zeker van zijn dat je het durft te gebruiken."

Enzo draait met het mes zodat mijn shirt een stukje omhoog gaat. Hij zet nu het mes schuin op mijn blote buik.

"Enzo.." Piep ik. Hij lijkt echter in trans en duwt het mes dieper mijn vel in. Ik zie hoe mijn bloed zich verzamelt.

In paniek geef ik hem een harde zet naar achter. Hij kijkt even verbaasd maar zet al gauw weer een stap naar me toe. Snel sprint ik langs hem. Ik voel een scherpe steek in mijn zij maar blijf rennen. Ik ren de eerste  beste kamer in en draai de deur achter me op slot.
*Einde flashback*

Ik draai de douchekraan dicht. Enzo staat zeker wel in mijn top vijf grootste angsten. Nadat ik me heb afgedroogd en aangekleed loop ik de badkamer uit. Ik moet al mijn moed verzamelen om de kamer uit te lopen. Het liefst wil ik niet, maar Enzo was vrij duidelijk dat hij me in de woonkamer wil hebben. En ik wil geen ruzie met hem hebben, zeker niet nu we op een boot zitten. Ik haal diep adem voor ik de deur uit loop.

Na een aantal verkeerde deuren te hebben geopend vind ik de woonkamer. Ik zie je al denken, hoe kun je verdwaald raken op een boot? Nou, dit is een hele grote boot plus mijn richtingsgevoel is heel slecht.

"We dachten al bijna dat je niet meer zou komen." Grijnst een man.

"Ik zei toch dat ze luistert." Reageert Enzo, zijn blik op mij gericht. Hij staat op. "Keuken." Zonder verder nog wat te zeggen loopt hij de kamer uit.