Ontkoppeld!!

Deel 13♡

Pov Emma
"Trek dit aan." Enzo gooit iets naar me toe. Ik zie dat het een jurkje is. "Nee." Zeg ik eigenwijs.

"Babe." Hij zucht geërgerd. "Weet je nog wat ik had gezegd over mij tegen spreken?"

Hij zou me naar Wesley brengen. Schiet er door mijn hoofd. "Ik haat jurkjes, dat weet je."

"Laatste waarschuwing."

Zou hij het echt doen? Mij een hele dag bij Wesley laten alleen omdat ik 'nee' zeg.

"Doe dan." Reageer ik bot. En hier ging ik de fout in.

Enzo lijkt verrast. "As you wish."

Hij pakt mijn arm vast en trekt me naar de deur. Oh my, hij gaat het echt doen.

"Nee, wacht." Ik probeer me los te trekken, maar hij houdt me stevig vast en sleurt me de gang op. "Enzo, stop. Alsjeblieft. Ik zal dat jurkje aandoen, echt waar. Please, doe dit niet." Smeek ik hem. "Het spijt me. Ik zal de hele dag naar je luisteren."

Uit het niets stopt hij. Even hoop ik dat hij is gestopt omdat ik op hem heb ingepraat maar dan zie ik dat we voor Wesley zijn deur staan.

"Dat klinkt heel verleidelijk." Zegt hij. "Maar afspraak is afspraak." Hij duwt de deur open. Wesley kijkt verbaasd op.

"Wes, ze is een uurtje van jou." Wesley zijn verbaasde uitdrukking verandert naar een grijns.

"Nee," zeg ik weer. "Enzo, please."

"Te laat." Nog voor ik kan reageren slaat hij de deur dicht. Ik hoor hoe hij op slot gedraaid wordt. Alsnog ren ik naar de deur. Ik begin erop te slaan. "Enzo!" Roep ik. "Kom terug, klootzak!"

Een arm om mijn middel trekt me weg van de deur. Ik sla om me heen maar de enige die ik raak, ben ik zelf.

"Auw, verdomme." Met een klap val ik op de grond. Raakte ik hem? Wesley kijkt me woedend aan. Oh shit, ik raakte hem. Snel sta ik op en ren naar de andere kant van de kamer.

"Ga weg!" Roep ik.

"Schatje, ik kan niet weg. Enzo heeft ons binnen gesloten."

Ik blijf achteruit lopen, wetend dat ik zo de muur ga raken.

"Ik dacht dat het Enzo wel zou lukken, maar blijkbaar heb je nog een beetje bijsturing nodig."

Langzaam schud ik mijn hoofd. Wesley lacht. Binnen een paar stappen staat hij recht voor me. "Geen zorgen. Ik tem je met liefde." Hij knakt zijn vingers. "En een beetje geweld."

Nog voor die zin tot me doordringt, voel ik een harde klap tegen mijn hoofd aan. Gelijk volgt er een pijnscheut. Fuck, hij slaat hard. Harder dan Enzo. Terwijl Enzo er sterker uitziet.

De tweede klap volgt al snel en mijn hoofd draait de andere kant op. Trillend sluit ik mijn ogen. Ik hoor een harde knal en wacht op de pijn, maar die komt niet.

"Hier hebben we geen tijd voor." Kevin staat hoofdschuddend in de deuropening. Hij zet ferme stappen onze kant op. Een sterke grip om mijn arm trekt me bij Wesley weg.

"Gast." Reageert Wesley geërgerd. "Ik was nog niet klaar."

"Pech. Ze moet zich klaarmaken." Middenin zijn zin, verlaat Kevin de kamer. Mij met zich mee slepend. Hij duwt me een kamer in en loopt zelf weer weg.

Enzo, die op het bed zit, kijkt me verbaasd aan. "Was het leuk bij Wesley?" Grijnst hij.

Ik kijk hem boos aan maar reageer niet. Hij gooit het jurkje naar me toe. "Trek het aan."

Ohja. Daarom was hij boos op me. Ik wilde het jurkje niet aandoen. Een zacht zucht verlaat mijn mond.

"En snel een beetje."