Ontkoppeld!!

Deel 48♡

Pov Romeo (de jongen)
Gespannen ijsbeer ik door de kamer heen. Mijn mobiel staart me aan, wachtend op mijn besluit. Nee. Ik kan het niet. Ik durf het niet.

Huiverend haal ik adem. Nee, ik moet. Voor Emma. Ik draai me om en loop weer door de kamer heen. Die Enzo gast is gestoord én hij slaat hard. De herinnering doet mijn hoofd spontaan bonken. Hij verdient het.

Met trillende handen klik ik op het bel icoontje.

Ik ben bang dat er niet word opgenomen. Is dit wel het goede nummer? Het stond onder het artikel, dus het moet wel.

Na een aantal zenuwslopende tonen wordt de telefoon op genomen. "Detective Newton." Hoor ik aan de andere kant van de lijn

Mijn mond is droog. "Uhm.. Hello."

"Hello sir, how can I help you?" De stem klinkt kalm, vriendelijk.

Mijn handel zijn klam. Heel even twijfel ik. "I know where Emma García is." Gooi ik eruit.

Voor een miliseconde blijft het stil. "I'm sorry, what was your name again?"

"No." Zeg ik. Ik slik zenuwachtig maar mijn mond blijft droog. "I can't tell you. Please, if they find out, they're gonna kill us both."

"Are you with her?" Hoor ik de rechercheur vragen. "And where exactly is that?"

"Uhm.. Shit." Ik denk hard na. "It Is an island near italy, I can't remember the name. It's something with So- Soma? Somia? I don't know."

"That's okay." Het blijft voor een moment stil. "Who took her?"

"Enzo." Het is mijn mond uit voor ik er over na had gedacht. "I don't know his last name. He owns a big building, it is a hotel, I guess."

"Uhum." Hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Are you safe?"

"He is gonna kill us if he finds out I called you, that's not really safe if you ask me."

Ik hoor een klopje op mijn deur. "Romeo?"

"Shit, I need to hang up."

"No, wait just a few seconds, I am tracking your location."

De deur wordt plots opengegooid. Snel klik ik mijn mobiel uit.

"Wie was je aan het bellen?"

"My mom." Antwoord ik onbewust in het Engels. Ik kuch. "Mijn moeder."

Fabio kijkt me raar aan. "Je moeder is dood."

"Soms bel ik haar voicemail om haar stem te horen." Ik sla mijn armen over elkaar. "Of mag dat niet?"

"Nee, tuurlijk wel. Zolang je maar niet terug valt op oude gewoontes."

Ik wil antwoorden maar mijn ringtoon is me voor. Met een ingehouden ademhalen kijk ik op het scherm. Ik zucht opgelucht wanneer ik zie dat het een vriend is, en niet de detective. Een zucht verlaat mijn mond. Over oude gewoontes gesproken..

"Wie is dat?" Vraagt Fabio ietwat aan de spottende kant. "Je moeder?"

"Dat is niet grappig." Zeg ik tegen hem terwijl ik mijn mobiel uit klik en in mijn zak stop.

"Ik maak me zorgen om je."

Een zucht verlaat mijn mond. "Het gaat goed."

"Ja, daarom maak ik me ook zorgen. Iemand die aan het afkicken is, hoort zich noet goed te voelen, Romeo." Hij zet een aantal stappen naar me toe. "Wat gebruik je?"

"Niks."

"Waar ligt het?" Vraagt Fabio door.

"Ik heb niks." Zeg ik nogmaals tegen hem. Mijn blik schiet kort naar mijn rugtas.