Ontkoppeld!!

Deel 26♡

Pov Emma
Het licht schijnt irritant fel. Ik haat de zomer. Ja sure, het is warm en licht buiten. Maar sochtends vroeg is het al zo licht, dat het lijkt alsof het middag is, maar dat is het niet en je moet de hele dag nog. Ik haat het. Ik haat alles.

Met een zucht sta ik op uit het bed. Waar is Enzo?

Nadat ik me heb omgekleed en klaar gemaakt, loop ik door naar beneden. Misschien kan ik Nero, de hond, leren om mij te beschermen.

"Oh, sorry." Zeg ik terwijl ik een stap achteruit zet. Ik zie hoe Wesley, waar ik zojuist tegenop ben gebotst, me boos aankijkt. Het water wat in zijn glas zat, is een beetje over hem heen gevallen. Zijn hand beweegt. Ik kan net optijd bukken, waardoor het overige water wat in zijn glas zat, over me heen vliegt, in plaats van tegen me aan.

"What the fuck!" Hoor ik hard achter me.

Ik spring weer recht en zie dat het water tegen Art aan is gevallen. Zijn hele shirt is nat en hij kijkt boos naar Wesley. Oeps?

Een hand om mijn arm trekt me weg bij de twee boze mannen. "Kijk uit." Zegt degene die me weg trok. "Er gaan klappen vallen." Wanneer ik met grote ogen op kijk zie ik dat het Dex is.

Art trekt het glas uit Wesley zijn hand. Nog voor ik kan bedenken wat hij daar mee gaat doen, gooit hij het tegen Welsey aan.

Geschrokken zet ik nog een stap achteruit.

Wesley kijkt woedend naar de scherven glas die tegen hem aan kapot gegooid zijn. Kleine druppeltjes bloedt dringen zich door de vezels in zijn shirt. "Wat is jouw probleem?" Roept hij hard. Hij geeft Art een stomp in zijn gezicht.

Langzaam draait Art zijn hoofd terug. De blik in zijn ogen, maakt me bang. Het lijkt alsof Wesley iets aanwakkert in Art. Alsof er een duiven in hem naar boven komt. Hij stormt op Wesley af.

Met grote ogen kijk ik toe hoe de twee mannen vechtend op de grond belanden. "Ik zei het toch." Lacht Dex.

Mijn mond wordt droog bij het zien van hoe hard de mannen elkaar slaan. Ik ken ze niet, maar dit had ik zeker niet van Art verwacht. Ik dacht dat hij heel rustig en aardig was.

Voetstappen halen me uit mijn gedachten. Mijn blik schiet naar Enzo die zojuist de kamer binnen is gelopen. Hij kijkt kort naar de twee vechtende mannen voor hij ongeïnteresseerd zucht. Met zijn voet trapt hij hard tegen Wesley zijn zij, waardoor hij van Art afvalt.

Ik verwacht dat er íemand boos reageert, maar in plaats daarvan schieten Welsey en Art beide in de lach.

"Serieus?" Zegt Enzo. "Kleuters."

"Wat?" Wesley lacht. "Hij gooide een glas tegen me aan."

Beledigd, maar met een twinkel in zijn ogen, staat Art op. "Jij gooide zomaar water over me heen."

Wesley lijkt na te denken. Ik hoor hem bijna denken 'waarom deed ik dat eigenlijk?'. Ook hij staat nu op. "Die was voor haar bedoeld." Terwijl hij het zegt wijst hij naar mij.

Shit.. Mijn blik schiet naar Enzo, die me verrast aankijkt. Mijn hart bonkt in mijn borstkas en mijn mond wordt nog droger. "Het was een ongeluk." Het verbaasd mij zelfs hoe zacht mijn, normaal zo harde, stem klinkt.

Enzo kijkt me te lang aan. Ik zie hoe hij zacht zijn hoofd schudt voor hij mijn arm pakt en me mee trekt. Te bang om me te verzetten, en ergens ook wel benieuwd naar zijn reactie, laat ik me meeslepen.

Middenin een grote hal blijft hij staan, de deur heeft hij achter ons gesloten.

"Je bevindt je wel vaak net op het verkeerde moment op de verkeerde plek, hè?"