Ontkoppeld!!

Deel 31♡

Pov Emma
Een ringtoon haalt me uit mijn gedachten. Ik kijk in de richting waar het geluid vandaan komt. Het is Fabio die word gebeld.

"Hey Enzo!" Neemt hij vrolijk op. "Hm-hmm." Klinkt het. Hij schiet in de lach. Aan de andere kant hoor ik iemand boos wat zeggen, maar ik kan helaas niet verstaan wat. "Ja, dat is jouw probleem." De stem aan de andere kant klinkt nog bozer. Ik kan me voorstellen dat Enzo nu aan het schreeuwen is tegen de telefoon.

"Oké, oké." Sust Fabio hem. "Ja, zal ik doen." Hij rolt met zijn ogen. "Hm-hmm. Ja." Zijn blik rust kort op mij. "Komt goed." Snel kijk ik de andere kant op. "Joe, zie je morgen."

"Wat is er?" Vraagt Dex.

"Enzo heeft de veerboot gemist." Zegt Fabio met een lach. "Hij was er erg blij mee." Klinkt het sarcastisch.

Mijn ogen worden iets groter. Dat betekent dat ik de hele nacht alleen ben. Ze zullen er nooit snel achter komen of ik weg ben. Als ik snachts van het balkon af spring, heb ik de hele nacht de tijd om te ontsnappen. Dan stapt Enzo de boot af, en ik op. Ze zullen me nooit meer op tijd vinden. Perfect plan.

"Ohja." Fabio draait zich tot mij. "Jij blijft bij één van ons vannacht."

Ik kijk op. Wat? Kon hij dat niet zeggen vóór ik het perfecte plan had bedacht? "Ik kan ook wel alleen blijven hoor." Ik glimlach lief en knipper onschuldig met mijn ogen.

Fabio schiet in de lach. "Je hebt geen keus." Antwoordt hij kil. "Je blijft bij een van ons. Heb je een voorkeur?"

Ik kijk de kamer rond. Waar is Art? Helaas is hij nergens te bekennen. Ik heb hem de hele dag al niet gezien. Zelfs Kevin is er niet.

"Zoek je iemand?" Grijnst Dex.

Ik kuch zacht. "Nee, mij maakt het niet uit. Zolang het maar niet bij Wesley is."

"Hoor je dat, Wes?" Dex stoot hem aan. "Ze wil graag bij jou blijven."

"Huh?" Wesley, die duidelijk niet aan het opletten was, kijkt verbaasd op. "Oh, prima."

"Nee." Grinnikt Fabio. "Blijf maar bij mij."

Ik knik, ook al ben ik het er totaal niet mee eens. Ik ken deze man niet eens. Al weet ik ook wel dat ik geen keuze heb.

~~

De klok slaat twalf uur. Ik heb het zo lang mogelijk geprobeerd uit te stellen. Hopend dat hij het zou vergeten en ik zelf naar boven kan glippen.

Langzaam sta ik op. Zo zacht mogelijk loop ik naar de deur. "Welterusten." Hoor ik Kevin, die begin van de avond binnen kwam, zeggen.

"Doei." Zeg ik. Zo snel als ik kan draai ik me om.

"Ho." Houdt een stem me tegen. "Wacht even. Jij zou met mij mee gaan."

Langzaam draai ik me naar de man om. "Zou ik?"

"Ja, je komt er niet onder uit." Hij staat op. "Ciao, welterusten." Zegt hij tegen de andere voor hij voor me uit de trap op loopt.

Voor zijn kamerdeur blijf ik staan. "Ik kan echt wel alleen blijven."

Fabio slaat zijn armen over elkaar. "Van Enzo moet je bij een van ons blijven, dus dan doe je dat."

"Hij hoeft er niet achter te komen."

"Je komt nu de kamer in, of je mag een nachtje bij Wesley blijven."

Een rilling glijdt over mijn rug, maar toch blijf ik staan. Wat een verbaasde blik van Fabio oplevert. Ja, ik ben bang voor Welsey, maar hoe weet ik of deze man niet net zo erg is? Of misschien wel erger?