Ontkoppeld!!

Deel 22♡

Pov Emma
Nerveus sta ik voor de deur. Het is ondertussen al avond en ik heb Enzo de hele dag niet meer gezien. Niet dat ik dat erg vind.

Halverwege de middag kwam Welsey terug en hij heeft de hele tijd gezeurd op die hond en de acht hechtingen die hij heeft gekregen. En daarbij keek hij míj boos aan. Hoewel het hilarisch was, had ik geen zin om nog langer beneden te zitten.

Dus nu sta ik hier. Voor Enzo zijn deur. Moet ik kloppen? Voor de zekerheid klop ik toch. Ik hoor een kortaf antwoord. Zachtjes open ik de deur.

"Oh. Jij bent het." Het klink.. Opgelucht? Hij klapt zijn laptop dicht en staat op. "Verveel je je?" Grijnst hij.

Ik knik op zijn vraag. Eigenlijk verveel ik me best erg.

Hij loopt naar me toe. "Ik weet nog wel wat leuks om te doen."

Snel loop ik achteruit. "Nee hoor, ik verveel me niet." Verbeter ik mijn knikje van net.

"Ik wel." Zegt Enzo droog. "Kom is mee." Hij pakt mijn hand vast en trekt me weer de kamer uit.

Verveeld loop ik achter hem aan. Ik was nét boven en nu trekt hij me weer mee naar beneden. Ik verwacht dat hij de huiskamer in loopt, maar hij loopt rechtstreeks door naar de tuin. De zon staat al laag aan de hemel maar geeft nog wel een warmte af. Voor een kort moment geniet ik van het geluid die de natuur af geeft. De golven die breken bij de branding, vogels die vrolijk zingen, bladeren die door de wind-

Ik word bruut uit mijn gedachten getrokken door Enzo die me een kant op trekt. Plots blijf ik staan waardoor Enzo ook terug getrokken wordt. "De midgetgolf baan." Zeg ik zacht. "Daar had je het over op onze tweede date."

Enzo lijkt verbaasd. "Ja."

*Flashback*
Hij slaat het balletje, ik hoor een belletje. Hij heeft een hole in one, alweer. "Je kan mij toch niet meer inhalen."

"De volgende keer kies ik waar we heen gaan."

"Dus er komt een volgende keer?" Vraagt hij zwoel.

Ik kijk hem alleen grijnzend aan en draai me om om het balletje te slaan.

"Auw!" Hoor ik hard achter me. Enzo heeft zijn scheen vast en wankelt op zijn andere voet.

Oh. My. Gash. Ik heb hem geslagen. Met een golfstick. "Shit. Sorry, gaat het?"

"Ja hoor." Hij gaat weer normaal staan. Er onstaat een grijns op zijn gezicht. Ergens word ik er een beetje bang van. "Je hebt je eerste hole in one gemist."

"Wat?!" Ik draai me om. "Nee!"

"Ach, dit was een once in a lifetime kans."

"Nou, dit vind ik stom."

"Aww," zegt hij quasi verdrietig. "Vind jij dit stom?"

Ik kan een lach niet onderdrukken. "Sla nou naar. De bal, niet mij."

Een klein grijnsje siert zijn lippen. Hij draait zich om en slaat de bal.

"Ha!" Roep ik uit. "Geen hole in one!" Ik doe een overwinningsdansje. "Hier had ik wel een hole in one." Wrijf ik er in.

"Ben je nu blij?"

"Ja, want dit was de laatste en iedereen weet dat alleen de laatste telt. Dus ik heb gewonnen."

"Het scoreblad zegt wat anders." Hij wappert met het blaadje.

Snel pak ik het uit zijn handen en houd het achter mijn rug. "Welk scoreblad?"