Ontkoppeld!!

Deel 54♡

Pov Emma
Zuur kijk ik Dex aan. "Wat is jouw probleem?"

Even zuur kijkt Dex terug. "Jij."

Met een ietwat open mond kijk ik hem aan. Sinds wanneer is hij zo gemeen? "Jij gore motherfucker." Sis ik. Ik spring op. Hij gaat eraan.

Verblind door woede ren ik op hem af. Ik geef hem een harde zet naar achteren. "Wat is er mis met jou?" Roep ik boos uit.

Dex pakt mijn wild om zich heen slaande armen vast. "Rustig." Sust hij. "Het was maar een grapje."

"Mannaggia, Emma!" Klinkt er hard door de keuken heen. Enzo kijkt woedend uit zijn ogen.

Correctie: Ik ga eraan..

Armen sluiten zich om mijn middel en trekken me weg bij Dex vandaan. "Gedraag je." Klinken de fluisterende, maar dreigende woorden uit Enzo zijn mond. Hij draait me om en duwt me met mijn rug tegen de muur aan. "Ik ben zo klaar met dit gezeik."

"Dan is er één optie die ons beide zullen verlossen."

"Jou vermoorden?" Klinkt wederom Dex zijn stem. "Dat zou inderdaad een verlossing zijn."

"Nee." Ik probeer me los te wurmen onder Enzo zijn greep vandaan. Zijn armen zijn echter net zo sterk als een ijzeren tralies. Niet dat ik daar ervaring mee heb.. Ik kijk Enzo weer aan. "Nee, de enige optie is mij laten gaan."

Mijn hoofd vliegt sneller dan verwacht naar de zijkant. Nog voor ik me besef wat er gebeurd, grijpt Enzo voor de tweede keer vandaag mijn keel vast. "Zeg nooit meer dit soort domme dingen." Hij duwt me hardhandig op een stoel. "Zitten en zwijgen. Je praat pas weer wanneer dit gevraagd wordt, begrepen?"

"Ja." Nog voor het goed mijn mond uit is, ontvangt mijn wang een tweede harde klap.

"Zwijgen zei ik." Sist Enzo.

"Maar je vroeg of ik het had begrepen." Piep ik zacht.

"Zwijg!" Hij schreeuwt het zo hard dat ik de spuugspettertjes op mijn gezicht voel komen. Lekker.. "Of wil je dat ik de ductape erbij pak?"

Langzaam schud ik mijn hoofd, niet goed wetend of ik moet antwoorden of niet.

Enzo knikt tevreden. "Mooizo." Hij snuift. "Ik wist wel dat je het kon."

~~

Met opgetrokken knieën zit ik op de bank, zwijgend vooruitstarend. Prima, als hij wil dat ik niks meer zeg, dan zal ik ook helemaal niks meer tegen hem tegen. Tegen niemand niet.

"Enzo!" De harde stem laat me opkijken. "Guarda."

Ik staar Enzo aan. Met grote ogen staart hij vooruit. Ik volg zijn ijzige blik naar de tv. Middenin het beeld is een grote foto te zien. Míjn foto. Mijn ogen worden groter. Niet alleen mijn foto is in beeld, maar ook mijn naam. Mijn echte naam. Mijn echte, volledige naam. Fuck.

Het enige positieve is dat het echt een goede foto is.

De nieuwslezeres praat met een serieuze toon door. Helaas kan ik niet verstaan wat ze zegt.

Mijn foto maakt plaats voor een nieuwe. Dit keer is het Enzo zijn gezicht die dreigend de camera in kijkt. Zijn naam staat er in grote letters onder. Naast mij hoor ik iemand stikken in zijn drinken. Langzaam draai ik mijn hoofd naar Enzo, die met grote ogen naar het tv staart.

Een hard geluid haalt hem uit zijn trance. 'Enrique' staat er op het scherm van zijn mobiel. Enzo pakt zijn mobiel. Nog voor hij de kans krijgt om iets te zeggen, hoor ik iemand aan de andere kant van de lijn schreeuwen. Enzo bromt moet wat, staat op en loopt in een snelle pas de kamer uit.